 |
| weinstock / pixabay |
Του Στέλιου Συρμόγλου
Και στο πολιτικό προσκήνιο επικρατούν οι Καίσαρες και οι Καισαρίσκοι. Πρόκειται για οδυνηρή διαπίστωση. Ούτε το θάρρος ερμάζεται για να το πεις, ούτε η σοφία για να το δεις. Οι Καίσαρες παίζουν κατά τη δύναμή τους. Οι Καισαρίσκοι κατά την αλαζονεία της καισαρικής δύναμης. Στις δημοκρατίες ο καισαρισμός είναι φαινόμενο υπανάπτυξης. Με το μανδύα του πολιτεύματος καλύπτουν οι Καίσαρες την πρόκληση της ηγεμονίας και της ασκούμενης βίας, που τυπικά δεν δέχεται η δημοκρατία. οπότε μένουν τα δημοκρατικά σχήματα για το λαό, ενώ η ουσία της δύναμης της εξουσίας παίζεται καισαρικά.
Έτσι η "υγεία" της χώρας γίνεται σύμπτωμα και η αρρώστα κατάσταση, συνήθεια, τρόπος ζωής. Ποιος "κορωνοϊός" και πράσινα άλογα, όταν υπάρχει ο "υιός" που αποδεικνύει ως ηγεμονίσκος πως δεν πλέει κατά το πολίτευμα, ούτε κατά το ήθος της δημοκρατίας. Αυτό το ήθος κρατά τη δημοκρατία και όχι το τυπικό γράμμα.
Η πολιτική της ηγεμονίας δεν προσμετρά τα θύματα των παρατάξεων, αλλά τη φάση του παιχνιδιού. Στη λατινοπερσική δημοκρατία μας έχει αποδειχθεί με διαφάνεια αριστοτελικής λογικής, ότι παράγοντες και παραγοντίσκοιτης πολιτικής, της οικονομίας και των ΜΜΕ, αν και προικοδοτούμενοι και σιτιζόμενοι από το άπιστο κράτος, το ευτελίζουν δοθείσης ευκαιρίας.
Και ταυτόχρονα η σιωπή του Έλληνα δημιουργεί και κατασκευάζει τη διαλεκτική του κωμικού, του τραγικού, του γελοίου και του σαρκαστικού ενίοτε. και στα λιμνάζοντα βαλτόνερα της ελληνικής κοινωνίας, ο φόβος, ιδίως τώρα με τον κορωνοϊό, είναι πλέον ένα υδροχαρές εκτόπλασμα. Και δεν είναι ο κορωνοϊός, αλλά η εκτεταμένη παραπληροφόρηση και οι αντιφάσεις που αποτελούν τη γενεσιουργό αιτία του φόβου.
Μας βουλιάζουν στα βαλτόνερα της αναξιοπρέπειας και της ένδειας και ο λαός έμπλεξε εν πολλοίς στην επικίνδυνη περιπέτεια της πολιτικής, με την έννοια της εσωκομματικής εσωφθαλμίας και της μωρίας.