Από: militaire.gr - Γράφουν οι Χρήστος Κηπουρός και Πασχάλης Χριστοδούλου
Επειδή επιτρέπεται τα ευκόλως εννοούμενα να παραλείπονται, γι αυτό και το “Γαλάζια Πατρίδα” απουσιάζει από τον τίτλο. Τώρα το πόσο τρελή είναι η χαρτογραφία της, αρκεί μια ματιά στον ομώνυμο χάρτη των 462.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων {2}, ώστε να διαπιστώσει κανείς περί τίνος πρόκειται. Από την πλήρη παραχάραξη της πραγματικότητας και την παντελή απουσία της λογικής και του δικαίου, έως το παράλογο του πράγματος, σε όλο του το μεγαλείο.
Και επίσης, ότι ποτέ δεν θα είναι Τούρκοι για να αναγνωρίσουν ότι τα Ηπειρωτικά μέρη τα κέρδισαν μεν με πόλεμο, αλλά ποτέ δεν ήταν δικά τους. Ούτε η ιστορία του έθνους τους, είναι γραμμένη στα χώματα αυτά. Πόσο μάλλον στα θαλάσσια μέρη. Όπως στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, όπου παραμένουν παρείσακτοι.
Και επειδή, όπως η μάνα είναι μόνο μια, και η ιδιαίτερη πατρίδα είναι και αυτή μόνο μια, έτσι και ο γειτονικός λαός ούτε είχε ούτε πρόκειται να αποκτήσει ιδιαίτερη πατρίδα. Το μόνο που έκαναν είναι ότι κατασκεύασαν την πλαστογραφημένη “Γαλάζια Πατρίδα”, όπως την ονόμασαν. Και το ότι στο “πατρίδα”, προσέθεσαν το “Γαλάζια”, όταν ακόμη και οι μαθητές του Δημοτικού γνωρίζουν ότι πορτοκάλια και μήλα δεν προστίθενται.
Πέραν όμως της ονοματολογίας, όσον αφορά στο Βατερλό, αυτό έχει να κάνει με την έκβαση της μάχης που έχει να δώσει ο Ελληνισμός, διανοητικά, πολιτικά {2}, ηθικά και κυρίως δικαστικά {1} & {2}, τόσο με ασφαλιστικά μέτρα και αγωγές, όσο με προσφυγές στην Ε. Ε. και παραπομπές στη ποινική δικαιοσύνη, ώστε η “Γαλάζια Πατρίδα” να θυμίζει τη Βελγική πόλη που σημάδεψε το τέλος του Ναπολέοντα. Το Βατερλό.
Κατά τα άλλα, όπως συμβαίνει συχνά, έτσι και το “αναγεννούν” του εν αρχή
υπότιτλου, μπορεί να παραπέμπει σε δύο αντίθετες, μεταξύ τους
ερμηνείες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τις πιο αντίθετες. Μια για το
καλό, και μια για το κακό. Η πρώτη που εξυμνεί τη ζωή, η δε δεύτερη, ως η
ιδεολογία του θανάτου, που διακονεί τη γενοκτονία.
Για τη χωροταξία των αγωγών στην Ανατολική Μεσόγειο, έχουν ειπωθεί και γραφτεί πλείστα όσα. Επικαλούμαστε το γραπτό του πρώτου εκ των δυο μας, όταν στις 18 και 19 Αυγούστου 2001, η εφημερίδα “Επενδυτής”, δημοσίευε την πρόταση που, μεταξύ των άλλων, αναφέρονταν στην υποθαλάσσια ζεύξη Λιβύης Κρήτης και εκείθεν προς την υπόλοιπη Ελλάδα και Ευρώπη, με αγωγό φυσικού αερίου. Έναν δηλαδή ακόμη αγωγό, πλην προπομπό του East Med {βλέπετε Χάρτη Α΄,}.
Κάτι που συνέβη τρία χρόνια νωρίτερα, από τον μετ εμποδίων έστω, λόγω πολέμου, αγωγό Green stream, με την υποθαλάσσια ζεύξη των Λιβυκών ακτών με τη Σικελία. Επίσης δέκα χρόνια πριν τη μετάβαση του τότε Πρωθυπουργού, υιού Παπανδρέου, στις 7 Ιουνίου 2010, στην Αφρικανική χώρα, για να εκφράσει το Ελληνικό ενδιαφέρον για την ίδια σύνδεση! Πλυντήριο εν πολλοίς, για όσα είχαν διαδραματισθεί και καταλήξει στην αποτυχία του South Stream!! Και μάλιστα προς όφελος της Τουρκίας, με τον Turkish stream!!!
Τα τελευταία όμως χρόνια μια νέα κινητικότητα, ως προς τους υδρογονάνθρακες, εμφανίζεται στην Ανατολική Μεσόγειο. Από τη μια η περίπτωση του East Med, και από την άλλη το ηλεκτρικό καλώδιο: “Euro Asia” {βλέπετε Χάρτη Α΄,}, το οποίο είναι το αδελφάκι του προηγούμενου. Όπως υπάρχουν και άλλα αδελφάκια, π. χ. οι υποθαλάσσιες διασυνδέσεις καλωδίων τηλεπικοινωνιών.
Βέβαια υπάρχουν πολλές αντικρουόμενες, ως προς την βιωσιμότητα του East Med, απόψεις, όμως δεν λείπουν και εκείνες που αναφέρονται στην έρευνα και αξιοποίηση νέων κοιτασμάτων και πηγών.
Η ουσία όμως είναι άλλη. Από τη μια, η Τουρκία που με πειρατικό τρόπο αλωνίζει την Ανατολική Μεσόγειο, και από την άλλη, που μέσα από την αυθαίρετη εξάπλωση της θαλάσσιας εκδοχής της, μέχρις εκεί που δεν πάει, προχωρεί στην κατασκευή του χάρτη της “Γαλάζιας Πατρίδας”. Σκοπός της διττός. Από τη μια, από παρείσακτος, να εξελιχθεί σε επικυρίαρχο της Ανατολικής Μεσογείου, και από την άλλη να αποκτήσει την πλήρη εποπτεία, επί των κάθε είδους αγωγών. Εξ ου και η πρόσφατη Τουρκική ρηματική διακοίνωση προς την Κύπρο, την Ελλάδα, το Ισραήλ, καθώς και την Ε. Ε., για το ηλεκτρικό καλώδιο Euro Asia, Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας κλπ.
Ας πάμε όμως λίγο και στη δεύτερη περίπτωση. Στην “αναγεννημένη” ιδεολογία του θανάτου.
Μπορεί Ευρωπαϊκές υπηρεσίες, να διαπιστώνουν ότι οι αδελφοί Μουσουλμάνοι είναι ακόμη και πιο επικίνδυνοι από την Αλκάιντα και τον ISIS, όμως δεν παύουν να συνιστούν το κύριο ιστορικό υποκείμενο της υπαρκτής Τουρκικής κρατικής πολιτικής μετά του Σουλτανικού της ταγού.
Απλά οι μεταστάσεις τους, όπως ο ISIS, είναι αυτός που αποτελεί και το μακρύ χέρι του Τουρκικού φασισμού. Το οποίο ακόμη και σήμερα κάνει τακτική χρήση μαχαιριών σε Ευρωπαϊκές πόλεις, ενώ ένα μεγάλο μέρος της δυναμικής του Τούρκου προκαθημένου, βρίσκεται στο γεγονός ότι και οι αντιπολιτεύσεις του, αποτελούνται από φασίστες. Με πρώτο κοινό των απανταχού της Τουρκίας ομοϊδεατών του, την on line κλιμάκωση της νέας Κουρδικής Γενοκτονίας.
Πέραν όμως από τις αναμενόμενες, πλην όμως, μη πραγματοποιηθείσες εισέτι, προσφυγές {1} & {2} κατά της “Γαλάζιας Πατρίδας” μετά της χαρτογραφίας της, με προδιαγεγραμμένη τη θετική εξέλιξη, υπάρχει και μια άλλη διάσταση. Η οποία σχετίζεται με το γεωοικονομικό Ελληνισμό και την αναγέννησή του. Την εκ νέου πολύμορφη ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Κάτι που με βάση την πολιτική Γεωοικονομία και μια σοβαρή, έξυπνη και αξιοπρεπή Ελληνική πολιτική, θα οδηγεί το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο να αναγεννηθούν και να αποτελέσουν το Βατερλό μιας τρελής χαρτογραφίας.