Η Τουρκική Αμυντική Βιομηχανία αποτελεί στόχο εμπάργκο ανοιχτών ή συγκεκαλυμμένων, υποστηρίζει ο επικεφαλής Ισμαήλ Ντεμίρ “καρφώνοντας” και τη Γερμανία. “Η Τουρκία θα συνεχίσει να πορεύεται προς τον στόχο της πλήρους ανεξαρτησίας όσον αφορά την αμυντική της βιομηχανία και την εγχώρια αμυντική παραγωγή”, τόνισε ο Ντεμίρ ενώπιον του σουλτάνου Ερντογάν κατά τη διάρκεια της Εκτελεστικής Επιτροπής της Αμυντικής Βιομηχανίας.
Από: defence-point.gr
Ο ίδιος υποστήριξε “ότι ο στόχος αφορά την παραγωγή συστημάτων επικοινωνιών και συλλογής πληροφοριών, πυρομαχικών, πυραύλων, διαφόρων πλατφορμών οπλικών συστημάτων και νέων τεχνολογιών”. Την ίδια ώρα πάντως επιβεβαιώθηκε το εμπάργκο πώλησης συστημάτων κάθετης εκτόξευσης βλημάτων (VLS) Mk41 στην Τουρκία από τις ΗΠΑ! Τι κι αν οι Τούρκοι επαίρονται για την κατασκευή UAV;
“Η Εκτελεστική Επιτροπή της Βιομηχανίας Άμυνας συγκλήθηκε υπό την προεδρία του Προέδρου Ερντογάν για να συζητήσει τα θέματα στην ημερήσια διάταξη της. Τονίστηκε στη συνάντηση ότι η τουρκική αμυντική βιομηχανία έγινε στόχος ανοιχτών με ανοιχτά ή μυστικών εμπάργκο”… αυτή ήταν η ανακοίνωση μετά το πέρας της συνεδρίασης του αρμοδίου οργάνου στην Τουρκία.
Θεωρητικά εμπάργκο έχουν επιβληθεί στην τουρκική Αμυντική Βιομηχανία λόγω της υποστήριξης της Άγκυρας προς το Αζερμπαϊτζάν στην πρόσφατη σύγκρουση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Πριν μερικούς μήνες ο Καναδάς επέβαλε εμπάργκο στην Άγκυρα διότι χρησιμοποιούσε καναδικό εξοπλισμό στο Καραμπάχ.
Ανάμεσα στα εμπάργκο που “έδειξε” στην ομιλία του ο Ντεμίρ όμως, μιλώντας -για αντιστάθμισμα- με αισιοδοξία για την επέκταση της εγχώριας παραγωγής, είναι και το άτυπο γερμανικό που έχει ξεκινήσει από το 2017. Αφορά δε συνολικά περί τα 700 προγράμματα, κάνοντας πολύ δύσκολη της ζωή της τουρκικής Αμυντικής Βιομηχανίας.
Όσα έχουν όμως συμβασιοποιηθεί δεν μπορούν να ακυρωθούν, διότι οι ρήτρες στα συμβόλαια είναι πολύ βαριές. Μπορούν όμως να καθυστερήσουν με διάφορα προσχήματα, διότι επισήμως δεν μπορεί να σταθεί εμπάργκο σε ΝΑΤΟϊκή χώρα από άλλη χώρα-μέλος. Για ποιον λόγο όμως επιλέγουμε να αναφερθούμε ειδικά στο γερμανικό άτυπο εξοπλιστικό εμπάργκο στην Τουρκία;
Η Γερμανία ακύρωσε την επένδυση της VW στην Τουρκία, σε ένα πολύ γνωστό τρανταχτό παράδειγμα. Σύμφωνα δε με πληροφορίες του DP ακυρώθηκε και η μεταφορά στην Τουρκία, γραμμής παραγωγής της κατασκευάστριας οχημάτων MAN και αυτό έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον…
Τα ανωτέρω που αναφέρονται σε ρεπορτάζ των τουρκικών ΜΜΕ (Yeni Safak, Sozcu) δεν δείχνουν να συνάδουν και πολύ με την απόλυτα αρνητική στάση που επικρατεί στην Ελλάδα. Μια στάση η οποία είναι παράλληλα και αυτοκαταστροφική! Το DP έχει γίνει δέκτης σχετικών “παραπόνων” και όσα πληροφορηθήκαμε από το ρεπορτάζ έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, ενώ προσφέρονται για σοβαρό προβληματισμό.
Διότι σημασία, πάνω από όλα, έχει προφανώς τι αντιπροσωπεύει την αλήθεια, επί της οποίας πρέπει ένα κράτος να οικοδομεί την πολιτική του. Και οι τουρκικές αναφορές περί εμπάργκο αποδεικνύουν ότι στη διεθνή πολιτική πολλά γίνονται χωρίς να λέγονται, ενώ ως γνωστό ισχύει και το αντίθετο. Η μεγάλη μας απορία είναι εάν όσα πληροφορήθηκε ένα ελληνικό ενημερωτικό μέσο, είναι γνωστά ή όχι στην πολιτική ηγεσία.
Αν θέλαμε λοιπόν να εμπλακούμε σε… εθνική αυτοκριτική, δεν θα έπρεπε να ασχολούμαστε τόσο για το αν έφυγαν οι γραμμές παραγωγής της VW και της MAN, αλλά να αναρωτηθούμε και να προβληματιστούμε για το τι κάναμε εμείς ως Ελλάδα για να επιτύχουμε την προσέλκυσή τους στην Ελλάδα! Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και λογικοί…
Το DP είχε αποκαλύψει στο παρελθόν γαλλογερμανική πρόθεση επένδυσης π.χ. στην ΕΛΒΟ με εξασφαλισμένο έργο μισού δισεκατομμυρίου ευρώ σε βάθος πενταετίας. Όπως είχε αναφερθεί τότε, στην επιστολή που έφτασε τόσο στο μέγαρο Μαξίμου όσο και στα γραφεία αρμοδίων υπουργών, δεν έλαβε καν απάντηση! Όσο και αν ρωτήσαμε περί του αν ισχύει και αν ναι, για ποιον λόγο, απάντηση δεν πήραμε! Να επαναλάβουμε: Μας μοιάζει αυτό λογικό;
Δεν μπορεί κανείς να μην το θυμηθεί όταν οι πληροφορίες αναφέρουν αποχώρηση της MAN από την Τουρκία, με εμάς να καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια και να γκρινιάζουμε ακατάπαυστα για την πολιτική των Γερμανών. Τα γεωστρατηγικά συμφέροντα δεν αλλάζουν επειδή όσοι πλήττονται… πετούν πετραδάκια στον τοίχο με την ελπίδα να πέσει.
Σημασία για την ελληνική διπλωματία θα έπρεπε να έχει, ποιες είναι οι κινήσεις της ελληνικής πλευράς ώστε τα όποια συμφέροντα της Γερμανίας στην Τουρκία να μην εξυπηρετούνται μέσω αποφάσεων που θα πλήττουν τα ελληνικά συμφέροντα. Να μην λαμβάνουν δηλαδή ανθελληνικό προσανατολισμό.
Τα ίδια δεν λέγαμε και για το Ισραήλ όταν διατυπωνόταν ο φόβος ότι θα τα ξαναβρεί με την Τουρκία και η στρατηγική σχέση με την Ελλάδα θα τιναχθεί στον αέρα; Ότι η ειλικρινής σχέση και η στρατηγική συνεννόηση διασφαλίζει ότι ακόμα και σε αυτό το ενδεχόμενο, τα ελληνικά συμφέροντα δεν θα πληγούν.
Διότι εάν οι πρώτες προσπάθειες στις αρχές της δεκαετίας του 1990 διαμόρφωσης μιας σχέσης με το Ισραήλ είχαν προχωρήσει, δεν θα μας απασχολούσε με τον τρόπο που μας απασχόλησε η περιστασιακή “άνοιξη” των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ. Μέχρι να έρθει το επεισόδιο με το “Μαβί Μαρμαρά” το 2010 να αναδείξει την πραγματική φύση των διμερών σχέσεων και να λάβουν τα πράγματα τη σημερινή τους τροπή.
Η Ελλάδα οφείλει να σταματήσει να ασχολείται υπερβολικά με το τι κάνει η Τουρκία και να επικεντρώσει στο τι κάνει η ίδια. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Ελλάδα χρειάζεται όλους τους εταίρους της και πρέπει αν εξισορροπήσει την πολιτική της με κάθε σοβαρότητα. Στόχος θα είναι η μεγιστοποίηση του εθνικού συμφέροντος και η διατήρηση ανοικτών διαύλων έντιμης συνεννόησης με όλους.
Θα πρέπει να επιχειρεί να εξετάζει κάθε κατάσταση από την οπτική γωνία του άλλου, ώστε να κατανοήσει και τις βαθύτερες αιτίες της πολιτικής που επιλέγεται και να εντοπίζει τα ιδανικά σημεία παρέμβασης ώστε να περιορίζει ή και αν εξαφανίζει τη ζημία για τα ελληνικά συμφέροντα.
Έτσι και μόνον μπορεί μια χώρα να επηρεάσει αποτελεσματικά τις πολιτικές των υπολοίπων ώστε να ελαχιστοποιήσει το ενδεχόμενο να στρέφονται εναντίον της. Εν ολίγοις, ας περιορίσουμε την καταγγελτική μας διάθεση και ας ασχοληθούμε πιο συστηματικά και κατά προτεραιότητα, με το τι δεν κάνουμε εμείς καλά.