Ευάγγελος Αντώναρος
Θέλω να επισημάνω ότι στη σημερινή μας δήλωση των πέντε -- Αντώναρος, Κανελλοπούλου, Ζώης, Σπηλιωτόπουλος, Τσιτουρίδης -- είχαμε προβλέψει, δυστυχώς, που οδηγεί τη χώρα και τους Έλληνες πολίτες η αδίστακτη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η οργή στον πληθυσμό κοχλάζει. Χωρίς να εξηγούν γιατί ο Πρωθυπουργός και οι δήθεν τεχνοκράτες του, έχοντας χάσει τον έλεγχο της κατάστασης, προσπαθούν να αφαιρέσουν από τον κόσμο και τις τελευταίες μικρές ελευθερίες που του έχουν απομείνει. Δεν διστάζουν να έρθουν σε ευθεία σύγκρουση με το λαϊκό αίσθημα χρησιμοποιώντας μικρές ομάδες αστυνομικών οργάνων αφού η μεγάλη πλειοψηφία αρνείται να ξυλοκοπήσει τους συμπολίτες της, και μάλιστα χωρίς λόγο.
Η κατάσταση δεν οδηγείται -- έχει φτάσει ήδη σε αδιέξοδο.
Η ανοχή απέναντι στον κ. Μητσοτάκη και την ολιγομελή ομάδα του από ανθρώπους που δεν έχουν την παραμικρή αναφορά στο κόμμα με το οποίο κέρδισε τις εκλογές έχει μηδενιστεί. Η προσπάθεια του να μετατρέψει την ιστορική φιλολαϊκή παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή σε μια ομάδα πολιτικών πραιτωριανών που θα έχει τυφλή υπακοή μόνο στον ίδιο θα αποτύχει. Με τα χειρότερα απόνερα του παλιού ΠΑΣΟΚ -- τύπου Χρυσοχοΐδη, Μενδώνη κλπ. -- και τους μουσαφιραίους της παπαδοπουλικής ακροδεξιάς η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί Ούτε με τύπους με μηδενική πολιτική υπόσταση που ακούνε σε πολιτικά ονόματα με μηδενική πολιτική διαδρομή όπως Σκυλακάκης, Λιβάνιος, Σκέρτσος η Γεραπετρίτης.
Η κατάσταση σιγοβράζει και μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας που Βλέπει να καταρρακώνει με αδίστακτο τρόπο την ιστορία του χώρου ένας εμμονικός , πρωθυπουργός. Προσωπικά όμως δεν περιμένω καμμιά ουσιαστική αντίδραση από αυτή τη μεριά. Κυρίως γιατί, αν όχι κανείς ελάχιστοι θα είχαν το ανάστημα να χτυπήσουν τη γροθιά στο τραπέζι για να σταματήσουν την κατηφόρα. Κι αυτοί δεν φαίνονται πρόθυμοι, για την ώρα, να αναλάβουν οποιαδήποτε πρωτοβουλία.
Ελπίζω να μη δούμε τα χειρότερα. Συγκρούσεις στους δρόμους. Θύματα. Μεγάλη κοινωνική αναταραχή. Αλλά έχω την υποψία ότι τελικά ο Μητσοτάκης θα αισθανθεί σύντομα τη μεγάλη αγανάκτηση του μέσου ανθρώπου στις γειτονιές εκεί όπου ο κόσμος αισθάνεται ότι κάνει θυσίες χωρίς αντίκρυσμα. Κι ότι τον δέρνουν κι από πάνω όταν βγει για μια βόλτα η για να πιει ένα καφέ.