Δεν εξηγείται αλλιώς ο τρόπος που συμπεριφέρθηκε προχθές από τα υπουργικά έδρανα που καθόταν στη βουλή ο κύριος Γερπαετρίτης, προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν τόλμησε να τον διακόψει καθώς ο κ. Τσίπρας βρισκόταν στο βήμα της βουλής και σχολίαζε την πολιτική επιλογή που έκανε η κυβέρνηση για την επίταξη δυο ιδιωτικών κλινικών με όρους απεχθείς, όπως είπε, για τους νοσηλευόμενους και τότε ο κύριος Υπουργός, αναιδώς παρενέβη για να του πει, «δεν χρειαζόταν αυτό άνθρωπέ μου».
Φυσικά έλαβε ακαριαία την απάντηση από τον κύριο Τσίπρα, ο οποίος του είπε: «κύριε Γεραπετρίτη, τα άνθρωπέ μου αλλού, όχι σ’ εμένα. Εδώ θα μιλάτε με σεβασμό. Δεν είστε ούτε καν εκλεγμένος. Και αυτά δεν πρέπει να τα λέτε, όχι μόνο σε εμένα προσωπικά, αλλά στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, γιατί εξ’ όσων γνωρίζω είναι θεσμός».
Αυτά όμως συμβαίνουν με τους καθηγητές. Νομίζουν πως το κοινοβούλιο είναι το πανεπιστημιακό αμφιθέατρο. Η αλαζονεία τους, δεν τους επιτρέπει να δουν τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ βουλής και πανεπιστημιακής σχολής. Θεωρούν προφανώς πως απέναντί τους βρίσκονται φοιτητές και όχι βουλευτές, αρχηγοί κομμάτων και πρώην πρωθυπουργοί και νομίζουν ότι μπορούν να τους απαξιώνουν ή να τους προσβάλλουν με περισσή αναίδεια, χωρίς να υπάρχουν αντιδράσεις και συνέπειες.
Η περίπτωση Γεραπετρίτη, επιβεβαιώνει τη ρήση του Μπίσμαρκ, που έλεγε, «Καθηγητές τρεις κι εχάθη η πατρίς».
Ας μπει επιτέλους κάποιο φρένο σ’ αυτό το δράμα που βιώνει η χώρα, να ανατίθεται το μέλλον της στα χέρια των καθηγητών, πριν μας βρει καμιά μεγαλύτερη συμφορά.