Ημέρα της γυναίκας: Νυν και αεί ο γλυκασμός της ηδονής της!

Pexels / pixabay

Γυναίκα και δύναμη ψυχής στον αιώνα τον νυν. Γυναίκα και ομορφιά και οσμή ευωδίας σαρκικής. Γυναίκα και συλλέκτης παθών στο πνεύμα του μηδενός. Γυναίκα και καρδιοφάγος οδύνη που "νανουρίζει" διαχρονικά τα χτυποκάρδια της. Γυναίκα και περιπέτεια μέσα στον άσωτο χρόνο. Γυναίκα που πάνω στις πέτρες δίχως φόβο Θεού παγώσανε πολλές φορές τα όνειρά της.

Του Στέλιου Συρμόγλου

Ημέρα της Γυναίκας σήμερα. Και ποιος άνδρας στα εφηβικά του χρόνια δεν μέτρησε τα λευκά πέταλα της χαμομηλιάς, κάποια γοτθική εσπέρα, με αναφρόδιτο το σώμα του και στο στήθος του να παραληρεί ο ανοιξιάτικος οργασμός; 

Και στο κορμί του κοριτσιού, που έβρισκε θαλπωρή στην αγκαλιά του, να λουλούδιζε χλωρό τριφύλλι.
Και ποιος άνδρας στα χρόνια του τα ύστερα δεν ένιωσε το γλυκασμό της ηδονής ης, τον ψυχοτρόφο έρωτα της γυναίκας; Και ποιανού άνδρα τα μάτια δεν γεωμετρήσανε το γυναικείο πάθος με τους ήχους της ηδυπάθειας να συντροφεύουν τις επιθυμίες του; 

Πόσων ανδρών δολώματα κορμάτων θηλυκών την πήλινη καρδιά του αγκίστρωσαν; Και ποιος άνδρας δεν αντιλήφθηκε, έστω για μια μόνο φορά, πως χωρίς τη γυναίκα η ζωή του ήταν μια Μεγάλη Εβδομάδα; 

Και ποιος άνδρας πριν γεράσουν τα πάθη του, πριν η σάρκα του χτικιάσει σε τούτον τον πρόστυχο κόσμο, δεν ένιωσε τα βήματα της γυναίκας μέσα στο χρόνο τον αδυσώπητο να χάνονται; Και αίφνης ένιωσε σαν τον γιο της βροντής που πεθαίνει και πάει.

Ένιωσε ότι είναι ένας κάποιος κανείς, ένας κρότος υπόκωφος μιας παλιάς μηχανής. ένιωσε να πτωχεύουν τα όνειρά του.

Κι όταν νύχτωνε στο μυαλό του δεν είχε πια κανένα καταφύγιο. Ένιωθε το μαχαίρι στην καρδιά του, μα τα λουλούδια στο μπαλκόνι του μυρίζανε ακόμα από το άγγιγμα της γυναίκας. Και το βλέμμα της έφηβο, μόνιμα αγέραστο, τον αιχμαλώτιζε στα γεράματα του...

Ημέρα της Γυναίκας σήμερα. Η γυναίκα της ηδονής, του πάθους, του πόθου, της μέριμνας και της αγάπης. Η γυναίκα της τρυφερότητας και του ακαταμάχητου έρωτα. Η γυναίκα μάνα και κόρη.
Πολλές γυναίκες ακόμα και σήμερα, ωστόσο, κοιμούνται και βλέπουν μονάχα τα όνειρά τους. Τα μικρά δεν έχουν μέγεθος και τα μεγάλα είναι φορτωμένα με λύπη. Και άλλες τόσες νιώθουν πως επηρμένα αρσενικά δαιμονικά τις κλείσανε στη φυλακή μιας ιδιότυπης κοινωνίας. 

Όμως, ιδιοφυές πλάσμα η γυναίκα, έκλεψε τις σκέψεις των θεών και τις ετύλιξε μ' ένα μεγάλο καημό στα αριστερά του στήθους. Και με υπομονή και επιμονή ισόθεη, δραπέτης ενίοτε της πραγματικότητας της, συνεχίζει να ομορφαίνει τη ζωή, έστω με αγκαλιά την πλανόδια θλίψη της...

Ημέρα της Γυναίκας σήμερα. Χρόνια πολλά σ' όλες τις γυναίκες. Και σ' αυτές που νιώθουν το χάδι της ζωής και του συντρόφου τους και στις άλλες που τα όνειρά τους αιμορραγούν κρεμασμένα στα μπαλκόνια της νεανικής τους ηλικίας. Και η αγκαλιά τους εγέμισε σιωπή και στα μάτια τους στάζουν τα εφηβικά τους κλάματα.

Όμως, κάθε γυναίκα έχει τον ουρανό της. Και με χαρακτήρες ιερογλυφικούς ζωγραφίζει στο πρόσωπό της πάντα ένα χαμόγελο εφηβικό. Και τον όρκο της να αγαπά ως μάνα, κόρη, ερωμένη στην καρδιά της εφύλαξε, και αλήθεψε τα παραμύθια, έχοντας τα φάρμακα για όλες τις αναποδιές και τη στοργή ραμμένη σε φυλαχτά για κάθε αγαπημένο της.

Γιατί ξέρει να παίρνει τη ζωή στην αγκαλιά της, αφού τα μάτια της στο διάβα των αιώνων, έχουν δει το τέλος του θεού και τώρα βλέπουν το τέλος του ανθρώπου...