Νουρτζάν Μπαϊτσάλ - ahvalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
- Αδελφή, πόσο καλά μιλάς;
- Πώς κι έτσι;
- Τα τουρκικά σου είναι πολύ καλά.
- Αλήθεια; Κι εσύ μιλάς καλά.
- Όχι, δεν μπορώ να μιλήσω καλά σαν εσένα. Εννοώ, λόγω των κουρδικών μου.
- Τα κούρδικα είναι η μητρική σας γλώσσα και το μιλάτε πολύ καλά. Τα κούρδικα είναι επίσης η μητρική μου γλώσσα, αλλά κοιτάξτε, δεν μπορώ να μιλήσω καλά τα α κούρδικα. Έκανα μαθήματα για να μιλήσω κούρδικα για χρόνια.
- Δεν θέλω να μιλήσω κούρδικα όμως.
- Γιατί αυτό;
- Τα κούρδικα δεν είναι καλά.
- Γιατί τα κούρδικα δεν είναι καλά;
- Θέλω να πω, αν ήταν ωραία, δε θα τα κάναμε στο σχολείο;
- Τα κούρδικα πρέπει φυσικά να μπουν στο σχολείο και παντού, αλλά η ανυπαρξία τους δεν σημαίνει ότι δεν είναι όμορφα ...
- Όχι, θέλω να μιλάω καλά Τούρκικα. Τα τουρκικά είναι καλύτερα.
Αυτά τα λόγια έκαναν την καρδιά μου να πονάει εκείνη την ημέρα. Φυσικά, ο νέος μου φίλος, η Μπέριβαν, δεν είναι το μόνο παιδί που σκέφτεται έτσι. Η έρευνα που διεξήχθη από τον Handan Çağlayan το 2014 - που δημοσιεύθηκε αργότερα σε ένα βιβλίο με τίτλο "διαφορετικές γλώσσες στο ίδιο σπίτι" - αποκάλυψε τη γλωσσική αντίληψη των κουρδικών παιδιών με πολύ εντυπωσιακό τρόπο. Το ζήτημα του πώς μεταδίδεται η κούρδικη γλώσσα μέσω των γενεών ή όχι και οι απαντήσεις που έδωσαν τα παιδιά στη μελέτη του Handan Çağlayan, η οποία εξέτασε τους λόγους όσον αφορά τις αγροτικές / αστικές, το φύλο, τη μετανάστευση και τις ταξικές θέσεις, είναι πολύ εντυπωσιακές:
- Οι Τούρκοι ομιλητές ή οι Κούρδοι ομιλητές είναι φτωχότεροι;
Οι Κούρδοι ομιλητές είναι φτωχότεροι.
- Πώς ντύνονται οι Τούρκοι ομιλητές;
- Ντύνονται καλά. Τα μαλλιά τους χτενίζονται σωστά.
- Φορούν τζιν, πουκάμισα ή κάτι τέτοιο. Τα ρούχα τους είναι όμορφα.
- Πώς ντύνονται οι Κούρδοι ομιλητές;
- Φοράνε μακριές φούστες. Πιάνουν τα μαλλιά τους σε ένα μαντήλι.
- Φοράνε μαντίλες. Τα μαλλιά τους είναι ακατάστατα.
- Οι Αγγλόφωνοι;
- Είναι πανέμορφοι.
Η πίεση στα κούρδικα μειώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 2000 χάρη στην ειρηνευτική διαδικασία και την εκλογική επιτυχία του κουρδικού πολιτικού κινήματος στους τοπικούς δήμους. Οι Κούρδοι απολάμβαναν τη χρήση Κουρδικών σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, τοπικές διοικήσεις, συνέδρια, συναντήσεις και σε πανεπιστήμια και τηλεοπτικές εκπομπές. Ακόμα, η αλλαγή στην αντίληψη των παιδιών των Κούρδων για τη γλώσσα ήταν πολύ περιορισμένη λόγω της ιεραρχίας μεταξύ των γλωσσών.
Ίσως αν συνεχιζόταν η ειρηνευτική διαδικασία, τα πράγματα να μπορούσαν να αρχίσουν να αλλάζουν για τα παιδιά. Ωστόσο, το τέλος της ειρηνευτικής διαδικασίας, οι ένοπλες συγκρούσεις στις επαρχίες της περιοχής, η αυξανόμενη πίεση στο Κουρδικό έχουν σταματήσει τη θετική διαδικασία και η χρήση τοων κουρδικών έχει μειωθεί και πάλι.
Τα τελευταία πέντε χρόνια, έκλεισαν τα Κουρδικά σχολεία, έκλεισαν εφημερίδες και περιοδικά που δημοσιεύονταν στα κούρδικα. Τα κούρδικα νηπιαγωγεία και τα φιλολογικά ινστιτούτα στα Πανεπιστήμια εγκαταλείφθηκαν. Έχουμε μετακινηθεί 80 χρόνια προς τα πίσω όσον αφορά την ελευθερία της γλώσσας, πίσω στη δεκαετία του 1940. Τα τελευταία 5 χρόνια, τα κούρδικα έχουν μερικές φορές καταγραφεί ως "άγνωστη γλώσσα".
Τον Ιούνιο του 2020, σε ακρόαση της δίκης του δημοσιογράφου Ferda Yılmazoğlu και του μέλους του Συμβουλίου Γυναικών του Δημοκρατικού Κόμματος (HDP) Seyhan Çiçek, ο εισαγγελέας απέρριψε τις ταυτοποιήσεις στα Κουρδικά, λέγοντας ότι είναι "μια ακατανόητη γλώσσα". Έτσι, οι τουρκικές αρχές θεωρούσαν την κουρδική "ακατανόητη γλώσσα".
Φυσικά, μια "ακατανόητη γλώσσα" δεν έχει αξία στη διαμόρφωση δημόσιων πολιτικών και υπηρεσιών. Το τουρκικό Υπουργείο Υγείας εκδίδει φυλλάδια σε 6 γλώσσες που περιλαμβάνουν Γαλλικά, Αραβικά, Αγγλικά, Ρωσικά, Γερμανικά και περσικά σε αντίθεση με τους Κούρδους πολίτες, οι οποίοι αποτελούν τουλάχιστον το ένα τέταρτο της χώρας.
η 21η Φεβρουαρίου σηματοδότησε την Παγκόσμια Ημέρα Μητρικής Γλώσσας. Ωστόσο, στη χώρα μου, τη γη όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα, η γλώσσα μου είναι κάπως "ακατανόητη". Η γενιά μου μεγάλωσε με μια"γλωσσική αγωνία". Δεν καταλάβαμε τους παππούδες μας, τις γιαγιάδες μας, και μερικές φορές ακόμη και τους γονείς μας. Μείναμε ανίκανοι, χωρίς ρίζες. Θεωρηθήκαμε "διανοητικά καθυστερημένοι" επειδή δεν καταλάβαμε τη γλώσσα στα σχολεία. Μας είπαν ότι η γλώσσα μας ήταν άχρηστη και έτσι ντρεπόμασταν για τη δική μας γλώσσα και τον κόσμο που την περιβάλλει.
Ωστόσο, ως παιδιά μιας "ακατανόητης γλώσσας", δεν έχουμε αφομοιωθεί και εγκαταλείψουμε την ταυτότητά μας παρά όλες τις πιέσεις. Η καταστολή της γλώσσας μας δεν μας έκανε να αγαπάμε αυτή τη χώρα περισσότερο. Το μίσος προς τους Κούρδους δεν έχει κάνει αυτή τη χώρα μια καλύτερη, ευημερούσα χώρα. Η Berivan θα περάσει επίσης από τους δρόμους που οι περισσότεροι από εμάς περάσαμε στη δεκαετία του '80 και του' 90.
Θα έρθει η μέρα που θα καταλάβει τι έγινε σε αυτήν, πώς απομακρύνθηκε από τις ρίζες της. Ακόμα κι αν ξεχάσει τη μητρική της γλώσσα όταν μεγαλώσει, θα αγωνιστεί για να κρατήσει άλλα παιδιά από το να απογοητευτούν με τα Κουρδικά. Θα επιμείνει σε αυτό μέχρι να γίνει κατανοητή η "ακατανόητη γλώσσα" μέχρι να γίνει σεβαστή η γλώσσα, ο πολιτισμός και η ταυτότητα των παιδιών της "ακατανόητης γλώσσας" σε αυτή τη χώρα.