Από: voria.gr - Νίκος Ηλιάδης
Αποτελεί ασφαλώς θετική εξέλιξη η διακοπή της απεργίας πείνας του Κουφοντίνα, για πολλούς λόγους. Πρώτον, γιατί εξέλειπε ο κίνδυνος απώλειας της ζωής του, ασχέτως εάν ήταν ο ίδιος εκείνος που είχε θέσει τον εαυτό του σε αυτόν τον κίνδυνο. Δεύτερον, διότι τυχόν άλλη τροπή των πραγμάτων είναι βέβαιο πως θα πυροδοτούσε έναν νέο κύκλο βίας, παντελώς αχρείαστο στη δεδομένη συγκυρία. Τέλος, όπως και να 'χει, ο θάνατος ενός απεργού πείνας θα αποτελούσε οπωσδήποτε κηλίδα στο διεθνές προφίλ της χώρας.
Τώρα που όλα αυτά εξέλειπαν, είναι χρήσιμο να δούμε ποιο ακριβώς ήταν το διακύβευμα όλης αυτής της υπόθεσης. Είναι αφελές να πιστεύει κανείς ότι ο πολυισοβίτης τρομοκράτης της 17Ν έπαιξε κορώνα γράμματα τη ζωή του, μόνο και μόνο για να πάει σε κελί της αρεσκείας του. Άλλωστε στα σχεδόν 19 χρόνια εγκλεισμού του ο Κουφοντίνας άλλαξε αρκετές φυλακές και αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που δεν τηρήθηκε ο κανονισμός τον οποίο επικαλούταν.
Τον Γενάρη του 2015 ο πολυισοβίτης είχε μεταφερθεί από τον Κορυδαλλό στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Δομοκού. Μετά την κατάργησή τους από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο Κουφοντίνας δεν ζήτησε να επιστρέψει στον Κορυδαλλό, όπως επέβαλλε ο νόμος τον οποίο τώρα επικαλέστηκε, παρά βολεύτηκε με μεταγωγή στα VIP κελιά των φυλακών ανηλίκων στον Αυλώνα. Στη συνέχεια ακολούθησε ένα νέο οδοιπορικό σε Δομοκό και Κορυδαλλό για να καταλήξει στις αγροτικές φυλακές του Βόλου, χάρη στη φωτογραφική διάταξη που είχε ψηφίσει η προηγούμενη κυβέρνηση.
Μετά την κυβερνητική αλλαγή, νέα φωτογραφική διάταξη αφαίρεσε το προνόμιο των αγροτικών φυλακών για τον Κουφοντίνα και κάπως έτσι ξεκίνησε η τελευταία περιπέτεια, με την κυβέρνηση να του δείχνει εκ νέου τον Δομοκό κι εκείνος να εκβιάζει για τον Κορυδαλλό.
Όμως, στα σοβαρά τώρα, ποιος φυλακισμένος θα έβαζε στο ζύγι την ίδια τη ζωή του, με αντάλλαγμα ένα κελί της αρεσκείας του, όταν μάλιστα γνωρίζει πολύ καλά, ότι σε λίγο καιρό θα έχει τη δυνατότητα να αιτηθεί απόλυση υπό όρους και να βρεθεί στο σπιτάκι του; Διότι αυτό ακριβώς πρόκειται να συμβεί σε λίγους μήνες, χάρη σε διάταξη την οποία ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν από τις εκλογές του 2019.
Ήταν προφανές από την πρώτη στιγμή ότι η τελευταία version της υπόθεσης Κουφοντίνα δεν είχε νομική υπόσταση, αλλά ήταν καθαρά πολιτική. Το ρίσκο το οποίο ανέλαβε ο πολυισοβίτης τρομοκράτης δεν αφορούσε το κελί στο οποίο θα εκτίσει τους επόμενους, λίγους μήνες της ποινής του. Άλλη ήταν η επιδίωξή του η οποία αποτυπώνεται ξεκάθαρα στη χθεσινή δήλωσή του με την οποία ανακοίνωσε τη διακοπή της απεργίας πείνας. "Αυτό που γίνεται εκεί έξω είναι πολύ πιο σημαντικό από αυτό για το οποίο ξεκίνησε. Μπροστά στη δύναμη αυτών των αγώνων, δηλώνω απ' τη μεριά μου ότι με την καρδιά και το μυαλό είμαι κι εγώ εκεί, ανάμεσά σας».
Αυτό ακριβώς επιδίωκε ο Κουφοντίνας. Τώρα που ζυγώνει η ώρα της αποφυλάκισής του θέλει να επανασυνδεθεί με εκείνο το μέρος της κοινωνίας το οποίο τον βλέπει με συμπάθεια, αν όχι με θαυμασμό. Και ώς έναν βαθμό το κατάφερε. Κατόρθωσε να αφυπνίσει και να συντονιστεί με αυτές τις ακραίες συλλογικότητες και μαζί τους και με τους "δικαιωματιστές" οι οποίοι έπεσαν στην παγίδα του. Ακόμη και αυτός ο Αλέξης Τσίπρας συντάχθηκε μαζί του, ώσπου κατάλαβε τη γκάφα του και σταδιακά αποτραβήχτηκε.
Ωστόσο, η αρχική στάση που τήρησε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης του παρείχε την πολιτική κάλυψη που εναγωνίως επιδίωκε προκειμένου να περιβληθεί τον μανδύα του πολιτικού κρατούμενου και να εμφανίσει το αίτημά του ως δήθεν παλλαϊκό. Δεν είναι τυχαίο ότι η υπόθεσή του άρχισε να ξεφουσκώνει όταν ο κ. Τσίπρας αποφάσισε να πάρει τις αποστάσεις του από το εγχείρημα του πολυισοβίτη τρομοκράτη, το οποίο είχε ως μοναδικό στόχο την "επόμενη μέρα" της υπό όρους απόλυσής του. Ποια ακριβώς θα είναι αυτή θα φανεί λίαν συντόμως.