Του Στρατή Μαζίδη
Καταρχήν δεν αντιλαμβάνεται ότι ο κόσμος δεν αντέχει άλλο και πως ένα ιός αντιμετωπίζεται από γιατρούς και όχι αστυνομικούς. Επίσης οι γιατροί δεν αντιλαμβάνονται, όχι όλοι, πως δουλειά τους είναι η θεραπεία και όχι η θέσπιση μέτρων στα πόσα χιλιόμετρα θα μπορούμε να ψωνίσουμε.
Ο πρωθυπουργός και οι λοιποί της αντιπολίτευσης που του συμπαραστέκονται σιωπηλά, έχουν κατανοήσει πως υπάρχει κόσμος που έχει να δουλέψει σχεδόν δώδεκα μήνες; Διάβασαν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την εστίαση; Καταλαβαίνουν ότι με το περυσινό έλλειμμα και τα στοιχεία του Ιανουαρίου μας έχετε φορτώσει ήδη πάνω από 24 δις ευρώ στο χρέος μέσα σε ένα χρόνο; Μας λένε ότι δεν υπάρχουν χρήματα για την άμυνα αλλά προτίμησαν να διαλύσουν την οικονομία αντί να στηρίξουν το δημόσιο σύστημα υγείας με ένα μικρό κλάσμα των παραπάνω.
Επίσης διαπιστώνουν ότι έχουμε μια κυβέρνηση, πολλά μέλη της οποίας, είναι διορισμένα και όχι εκλεγμένα; Πως πολιτικός προϊστάμενος της ΕΛΑΣ είναι ένα αποδοκιμασθείς πολιτικός που το 2015 οι ψηφοφόροι τον έστειλαν σπίτι του; Πόσο δημοκρατικό είναι να ψηφίζουν κάποιοι το Α και να το παραλαμβάνουν μετά παραλλαγμένο σε μεγάλο ποσοστό;
Κι έρχεται ο πρωθυπουργός χθες, ο εμπνευστής του διχαστικού και ρατσιστικού πιστοποιητικού εμβολιασμού, να μιλήσει για διχασμό που δε θα επιτρέψει στοχοποιώντας για τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης τους...νέους.
Ξέρετε τι είδαμε; Τη μια μέρα αστυνομικούς να σπάνε στο ξύλο έναν άνθρωπο που απλά τους μιλούσε, αντί να κυνηγούν εγκληματίες βγάζοντας σε αυτούς το ζήλο τους και την άλλη μέρα ένα οργισμένο πλήθος που γκρέμισε έναν άνθρωπο από τη μηχανή και τον σάπισε στο ξύλο. Τα κεφάλια όταν τα χτυπάς, πονούν το ίδιο.
Επίσης η Αστυνομία δεν είναι ρωμαϊκή φρουρά για να φυλά τους διοικητές των σκλαβωμένων επαρχιών. Η αποστολή της είναι να κυνηγά το έγκλημα και να βοηθά τον πολίτη, όχι να τον δέρνει. Όταν τη βάζετε να ξυλοφορτώνει τον κόσμο (πχ πέρυσι στα νησιά), τη βάζετε στο στόχαστρο.
Γενικά όταν σε μια χώρα ανοίγουν κεφάλια, κάτι δεν πάει καλά. Αποτελεί σημείο παρακμής αλλά κι απουσίας μιας ισορροπίας. Τι είναι αυτό που μας έχει φέρει στο παρά πέντε μιας αποσταθεροποίησης; Είμαστε εμείς που δυστυχήσαμε; Είναι ξένα στοιχεία; Ποιος είναι αυτός που ενώ όλο το πλήθος φεύγει τρέχοντας, πηγαίνει κόντρα τρέχοντας μόνος του μια μεγάλη απόσταση και γκρεμίζει τον αστυνομικό από τη μηχανή (επισήμανση Γ. Αδαλή στο διαδίκτυο) που σημαίνει ότι κινήθηκε βάσει σχεδίου; Είναι κάτι άλλο, πιο σύνθετο;
Όταν το πλήρωμα ενός πλοίου δεν μπορεί να τρέξει το βαπόρι, τότε το γραφείο μη χάνοντας χρόνο το αντικαθιστά. Σημερινοί κυβερνώντες, οι προκάτοχοί τους κι αντιπολιτευόμενοι δείχνουν πως δεν μπορούν. Η κοινωνία καλείται να γεννήσει νέες υγιείς δυνάμεις και να εμπιστευτεί σε αυτές το σκάφος. Με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό δεν πάμε πουθενά εκτός από την καταστροφή.
Θέλουμε να βγούμε από το αδιέξοδο; Πολύ ωραία. Πρώτο βήμα λοιπόν να κάτσουμε να σκεφτούμε. Να αναγνωρίσουμε την κατάσταση που βρισκόμαστε και τις δυνατότητες διαφυγής.
Και κάτι τελευταίο. Αφήστε ήσυχους τους νέους. Τους έχετε ξεσκίσει τη χώρα και το αύριο. Αλλά κι αυτοί ας αναλάβουν τις ευθύνες τους όταν έρθει η στιγμή να περάσουν το παραβάν αντιλαμβανόμενοι πως η ψήφος είναι σφαίρα.