του Αναστάσιου Πουλόπουλου, φιλολόγου
Η πρώτη περίπτωση είναι οι αλλαγές στα πανεπιστήμια με την ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, η οποία αποτέλεσε “κόκκινο πανί” για την Αριστερά στη χώρα μας. Αντίθετα η κυβέρνηση υποστήριξε ότι βάζει τάξη στα πανεπιστήμια, η οποία αποτελούσε ζητούμενο εδώ και χρόνια. Ωστόσο, αντί να απασχολήσει τη δημόσια συζήτηση το κατά πόσον το συγκεκριμένο μέτρο θα αντιμετωπίσει την αταξία και την αναρχία που προκαλούν οι μπαχαλάκηδες στα πανεπιστήμια, περιορίστηκε στις κομματικές αντεγκλήσεις. Η μεν κυβέρνηση κατηγόρησε το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ότι είναι υπέρ των βανδαλισμών, των καταλήψεων και ότι υποθάλπει τους μπαχαλάκηδες, ο δε ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εγκάλεσε την κυβέρνηση για αντιδημοκρατικά μέτρα, φίμωση των φοιτητών και αστυνομοκρατία.
Η δεύτερη περίπτωση αφορά τον τρομοκράτη και δολοφόνο Δημήτρη Κουφοντίνα. Η κυβέρνηση, ούσα η απολύτως υπεύθυνη για το αλαλούμ με τη μεταγωγή του συγκεκριμένου εγκληματία, αρνείται πεισματικά να εφαρμόσει έστω και “κατά γράμμα” το νόμο και τις αποφάσεις που η ίδια έχει λάβει. Έτσι λοιπόν, εμφανίζεται αμείλικτη απέναντι στον τρομοκράτη, ενώ παρουσιάζει την αντιπολίτευση ως προστάτιδα της τρομοκρατίας. Έδωσε, βέβαια, και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. τις ανάλογες λαβές. Αντιθέτως, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. παρουσιάζει την κυβέρνηση ως ανάλγητη, απάνθρωπη και εκδικητική, κρατώντας για τον εαυτό του την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη και την δικαιοσύνη.
Το κοινό μοτίβο, για το οποίο κάναμε λόγο παραπάνω, είναι νομίζω εμφανές. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση “δίνει τον τόνο” και η αντιπολίτευση “τσιμπάει” παίζοντας το παιχνιδάκι της πρώτης. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, αντί να εστιάζουν στην ουσία των προβλημάτων, πολώνουν τεχνηέντως το κλίμα. Η μεν πρώτη προσπαθεί να συσπειρώσει το δεξιό της ακροατήριο με πολιτικές νόμου και τάξης, αφού το χαρτί των εθνικών θεμάτων δεν της βγήκε, η δε δεύτερη προσπαθεί να απορροφήσει τα αντιδεξιά ένστικτα μερίδας των πολιτών που εγείρονται από τις κυβερνητικές αποφάσεις. Με άλλα λόγια: “βοήθα με να σε βοηθώ, ν’ ανεβούμε το βουνό”…
Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να επισημάνουμε έναν πολύ σημαντικό κίνδυνο: το διχασμό των πολιτών. Ήδη, φρόντισαν να διασπείρουν το διχασμό λόγω της πανδημίας, βάζοντας τον έναν πολίτη απέναντι στον άλλον υπό το πρόσχημα της τήρησης των υγειονομικών μέτρων. Τώρα βάζουν τους πολίτες να διαλέξουν πλευρά, αφού έχουν φροντίσει να προσδώσουν στα γεγονότα την οπτική που βολεύει τα κομματικά τους συμφέροντα, προκειμένου να αποκομίσουν και τα ανάλογα εκλογικά κέρδη.
Αυτό ακριβώς πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι πολίτες: ότι έχουν γίνει χειραγωγίσιμοι από την εκάστοτε εξουσία. Ότι δίνουν σημασία στα μικρά και ασήμαντα, αγνοώντας τα μεγάλα και σημαντικά, αυτά δηλαδή που αφορούν την επιβίωση τη δική τους και του έθνους μας!
Μπροστά μας έχουμε έναν οικονομικό αρμαγεδδώνα, συνέπεια των ατέρμονων lockdowns και της αναστολής της οικονομικής δραστηριότητας, τόσο του λιανεμπορίου, όσο και της εστίασης. Παράλληλα, ο τούρκος δικτατορίσκος, με τις πλάτες ξένων συμφερόντων απεργάζεται το διαμελισμό του ελληνισμού, ενώ η εθνική μειοδοσία με περιορισμό της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο έρχεται ολοένα και πιο κοντά.
Μπροστά σε όλα αυτά που έρχονται, οι Έλληνες πρέπει να βρεθούμε ενωμένοι, μακριά από ανούσιος διχασμούς, που μόνο άλλοι κερδίζουν από αυτούς. Για να διασφαλίσουμε ότι αυτή τη φορά νικητές θα είμαστε εμείς: ο λαός και η πατρίδα!
Η πρώτη περίπτωση είναι οι αλλαγές στα πανεπιστήμια με την ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, η οποία αποτέλεσε “κόκκινο πανί” για την Αριστερά στη χώρα μας. Αντίθετα η κυβέρνηση υποστήριξε ότι βάζει τάξη στα πανεπιστήμια, η οποία αποτελούσε ζητούμενο εδώ και χρόνια. Ωστόσο, αντί να απασχολήσει τη δημόσια συζήτηση το κατά πόσον το συγκεκριμένο μέτρο θα αντιμετωπίσει την αταξία και την αναρχία που προκαλούν οι μπαχαλάκηδες στα πανεπιστήμια, περιορίστηκε στις κομματικές αντεγκλήσεις. Η μεν κυβέρνηση κατηγόρησε το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ότι είναι υπέρ των βανδαλισμών, των καταλήψεων και ότι υποθάλπει τους μπαχαλάκηδες, ο δε ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εγκάλεσε την κυβέρνηση για αντιδημοκρατικά μέτρα, φίμωση των φοιτητών και αστυνομοκρατία.
Η δεύτερη περίπτωση αφορά τον τρομοκράτη και δολοφόνο Δημήτρη Κουφοντίνα. Η κυβέρνηση, ούσα η απολύτως υπεύθυνη για το αλαλούμ με τη μεταγωγή του συγκεκριμένου εγκληματία, αρνείται πεισματικά να εφαρμόσει έστω και “κατά γράμμα” το νόμο και τις αποφάσεις που η ίδια έχει λάβει. Έτσι λοιπόν, εμφανίζεται αμείλικτη απέναντι στον τρομοκράτη, ενώ παρουσιάζει την αντιπολίτευση ως προστάτιδα της τρομοκρατίας. Έδωσε, βέβαια, και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. τις ανάλογες λαβές. Αντιθέτως, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. παρουσιάζει την κυβέρνηση ως ανάλγητη, απάνθρωπη και εκδικητική, κρατώντας για τον εαυτό του την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη και την δικαιοσύνη.
Το κοινό μοτίβο, για το οποίο κάναμε λόγο παραπάνω, είναι νομίζω εμφανές. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση “δίνει τον τόνο” και η αντιπολίτευση “τσιμπάει” παίζοντας το παιχνιδάκι της πρώτης. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, αντί να εστιάζουν στην ουσία των προβλημάτων, πολώνουν τεχνηέντως το κλίμα. Η μεν πρώτη προσπαθεί να συσπειρώσει το δεξιό της ακροατήριο με πολιτικές νόμου και τάξης, αφού το χαρτί των εθνικών θεμάτων δεν της βγήκε, η δε δεύτερη προσπαθεί να απορροφήσει τα αντιδεξιά ένστικτα μερίδας των πολιτών που εγείρονται από τις κυβερνητικές αποφάσεις. Με άλλα λόγια: “βοήθα με να σε βοηθώ, ν’ ανεβούμε το βουνό”…
Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να επισημάνουμε έναν πολύ σημαντικό κίνδυνο: το διχασμό των πολιτών. Ήδη, φρόντισαν να διασπείρουν το διχασμό λόγω της πανδημίας, βάζοντας τον έναν πολίτη απέναντι στον άλλον υπό το πρόσχημα της τήρησης των υγειονομικών μέτρων. Τώρα βάζουν τους πολίτες να διαλέξουν πλευρά, αφού έχουν φροντίσει να προσδώσουν στα γεγονότα την οπτική που βολεύει τα κομματικά τους συμφέροντα, προκειμένου να αποκομίσουν και τα ανάλογα εκλογικά κέρδη.
Αυτό ακριβώς πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι πολίτες: ότι έχουν γίνει χειραγωγίσιμοι από την εκάστοτε εξουσία. Ότι δίνουν σημασία στα μικρά και ασήμαντα, αγνοώντας τα μεγάλα και σημαντικά, αυτά δηλαδή που αφορούν την επιβίωση τη δική τους και του έθνους μας!
Μπροστά μας έχουμε έναν οικονομικό αρμαγεδδώνα, συνέπεια των ατέρμονων lockdowns και της αναστολής της οικονομικής δραστηριότητας, τόσο του λιανεμπορίου, όσο και της εστίασης. Παράλληλα, ο τούρκος δικτατορίσκος, με τις πλάτες ξένων συμφερόντων απεργάζεται το διαμελισμό του ελληνισμού, ενώ η εθνική μειοδοσία με περιορισμό της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο έρχεται ολοένα και πιο κοντά.
Μπροστά σε όλα αυτά που έρχονται, οι Έλληνες πρέπει να βρεθούμε ενωμένοι, μακριά από ανούσιος διχασμούς, που μόνο άλλοι κερδίζουν από αυτούς. Για να διασφαλίσουμε ότι αυτή τη φορά νικητές θα είμαστε εμείς: ο λαός και η πατρίδα!