 |
| padrinan / pixabay |
Tom Fowdy - Russia Today / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Λαβρόφ πρότεινε στη Ρωσία και την Κίνα να το κάνουν αυτό "ενισχύοντας την τεχνολογική μας ανεξαρτησία, μεταβαίνοντας στις πληρωμές στα εθνικά μας νομίσματα και στα παγκόσμια νομίσματα που χρησιμεύουν ως εναλλακτική λύση στο δολάριο".
Τα σχόλιά του ακολουθούν μια τεταμένη σύνοδο κορυφής στην Αλάσκα μεταξύ των κορυφαίων διπλωματών της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου ένας πόλεμος λέξεων επισκίασε τον πρώτο διάλογο μεταξύ των δύο δυνάμεων υπό τη διοίκηση του Μπάιντεν, ο οποίος προσπάθησε επίσης να ακολουθήσει μια πιο σκληρή πολιτική κατά της Μόσχας από την αποχώρηση του Ντόναλντ Τράμπ.
Ένα πράγμα είναι σίγουρο: η διπλωματική σχέση της Ρωσίας και της Κίνας γίνεται όλο και πιο ολοκληρωμένη και οι τομείς της στρατηγικής συνεργασίας αυξάνονται. Αυτή η τάση δεν συμπίπτει αποκλειστικά με την έλευση του Μπάιντεν στην εξουσία, αλλά οι αποφάσεις του επιτάχυναν τα πράγματα, ιδιαίτερα μέσω της δικής του επαναβεβαίωσης της "πολιτικής Συμμαχίας".
Αν και υπάρχουν κάποιες αξιοσημείωτες διαφορές μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου σε ορισμένες γεωγραφικές περιοχές, ωστόσο συνδέονται ανεπίσημα μαζί ως εναλλακτική λύση στη Δύση, όπως πλαισιώνεται από τις ΗΠΑ, κάτω από το σύνθημα ο "εχθρός του εχθρού μου είναι ο φίλος μου".
Οι διεθνείς σχέσεις λειτουργούν με βάση μια αρχή ισορροπίας. Μπορείτε να το συγκρίνετε αόριστα με τις βασικές αρχές της φυσικής. Κάθε ενέργεια έχει μια ίση και αντίθετη αντίδραση, και ομοίως η άσκηση μιας δεδομένης δύναμης δημιουργεί αντίσταση εναντίον της. Η θεωρία της ρεαλιστικής πολιτικής σίγουρα βλέπει τον κόσμο με αυτόν τον τρόπο, χαρτογραφώντας τις σχέσεις μεταξύ των χωρών με το μέτρο της "ισορροπίας δυνάμεων".
Αυτό σημαίνει ότι σε ένα ανασφαλές διεθνές περιβάλλον, τα κράτη είναι ευαίσθητα στις δυνατότητές τους σε σχέση με άλλες χώρες και, ως απάντηση σε ορισμένες απειλές ή εξελίξεις, φυσικά επιδιώκουν να δημιουργήσουν ισορροπία εναντίον τους.
Ενώ αυτό είναι πιο εμφανώς κατανοητό με στρατιωτικούς όρους, η "εξουσία" επεκτείνεται σε κάτι πολύ ευρύτερο στην πράξη, ειδικά στον σημερινό κόσμο. Δεν σκεφτόμαστε μόνο με όρους βόμβων ή αρμάτων μάχης, αλλά ό, τι αφορά τη δύναμη ενός κράτους, συμπεριλαμβανομένης της τεχνολογίας, της οικονομίας, των βιομηχανικών assets, των υποδομών, του νομίσματος και ούτω καθεξής.
Ο νέος ανταγωνισμός μεταξύ των ΗΠΑ, των συμμάχων τους και της Κίνας είναι διαφορετικός από τον αρχικό Ψυχρό Πόλεμο, καθώς βασίζεται σε όλα αυτά τα πράγματα. Δεν πρόκειται για το ποιος έχει απλώς τα περισσότερα πυρηνικά όπλα, είναι ένας "ψυχρός πόλεμος της παγκοσμιοποίησης" του είδους, όπου όλα συμβάλλουν στην έκβαση του ποιος κυριαρχεί.
Και αυτό εξηγεί πολύ την πολιτική του Μπάιντεν όταν πρόκειται για την Κίνα. Οι ΗΠΑ θέλουν να διατηρήσουν όχι μόνο τη στρατιωτική υπεροχή έναντι του Πεκίνου, αλλά και την οικονομική, εμπορική και τεχνολογική υπεροχή. Όλα έχουν γίνει στρατηγικά. Επομένως, σύμφωνα με αυτή την αρχή της "ισορροπίας", πώς αντιδρά αναπόφευκτα το Πεκίνο σε αυτό το μεταβαλλόμενο περιβάλλον; Η απάντηση είναι ότι συνεργάζεται με ένα κράτος όπως η Ρωσία, το οποίο είναι επίσης σε ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ. Αντισταθμίζουν το ένα το άλλο καθώς εντοπίζουν έναν κοινό χώρο για την αντιμετώπιση της ιδεολογικής και στρατηγικής πρόκλησης που θέτουν οι ΗΠΑ.
Τα σχόλια του Λαβρόφ εντοπίζουν ορισμένους από αυτούς τους κοινόχρηστους χώρους. Πρώτον, υπάρχει τεχνολογία. Η Κίνα και η Ρωσία έχουν κοινό συμφέρον στην ανάπτυξη νέων στρατηγικών τεχνολογιών, καθώς οι ΗΠΑ προσπαθούν να διατηρήσουν ηγεμονία πάνω τους και να περιορίσουν την ανάπτυξη της Κίνας.
Και οι δύο χώρες πρέπει να εξαρτώνται λιγότερο από τη Δύση. Η Ρωσία έχει τη δική της επιστημονική παράδοση. η Κίνα στηρίζεται σε αυτό περισσότερο, ενώ παρέχει πόρους, καθώς το πεδίο για τη Δυτική συνεργασία στενεύει. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού, οι δύο πλευρές συνεργάζονται τώρα για να χτίσουν την πρώτη βάση στη Σελήνη στην ιστορία. Είναι ένα έργο τεράστιας στρατηγικής σημασίας που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα ήταν απρόθυμοι να συνεργαστούν.
Το νόμισμα είναι επίσης σημαντικό. Και οι δύο πλευρές έχουν ένα πιεστικό ενδιαφέρον να διαφοροποιηθούν μακριά από το αμερικανικό δολάριο για να αποδυναμώσουν τη δύναμη των αμερικανικών κυρώσεων πάνω τους, καθώς και τα νέα συστήματα πληρωμών. Η Κίνα είναι ήδη πολύ μπροστά σε αυτό το θέμα, με την ανάπτυξη του δικού της ψηφιακού νομίσματος μια επαναστατική δημιουργία που θα είναι η πρώτη στον κόσμο του είδους της. Η Ρωσία, εν τω μεταξύ, έχει ήδη μειώσει το ποσοστό των δολαρίων ΗΠΑ στα δικά της θησαυροφυλάκια αυξάνοντας παράλληλα το ποσοστό του κινεζικού γιουάν στο 15%. Έχει χαραχθεί ένας δρόμος προς την απο-δολαριοποίηση και η Μόσχα είναι πρόθυμη να επιταχύνει.
Και τότε υπάρχει διπλωματία και ο στρατός που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Η επαναβεβαίωση των συμμαχιών των ΗΠΑ από τον Μπάιντεν ενίσχυσε το πεδίο συνεργασίας Ρωσίας-Κίνας, αν και στον τομέα αυτό παραμένουν οι περισσότερες διαφορές. Οι Κινέζοι στρατηγικοί βλέπουν τον διπλωματικό και στρατιωτικό ρόλο της Ρωσίας ως σημαντικό για τον περιορισμό της επιρροής του Quad (ΗΠΑ, Αυστραλία, Ινδία και Ιαπωνία), ειδικά όταν πρόκειται για συναλλαγές με τους τελευταίους δύο. Με τις ΗΠΑ να προσπαθούν τώρα να υπονομεύσουν τη σχέση Ινδίας-Ρωσίας προσπαθώντας να ενισχύσουν το Νέο Δελχί ενάντια στην αγορά ρωσικών όπλων, υπάρχει ένα σαφές κοινό συμφέρον για το Πεκίνο και τη Μόσχα να συνεργαστούν.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, δεν αποτελεί έκπληξη ότι υπάρχει αυξανόμενη συνεργασία μεταξύ Ρωσίας και Κίνας, οι οποίοι βλέπουν περισσότερα στρατηγικά κέρδη στηριζόμενοι ο ένας στον άλλο εναντίον ενός κοινού αντιπάλου. Μπορεί να είναι πρόωρο να περιγράψουμε την κατάσταση ως μια αναδυόμενη "συμμαχία", αλλά καθώς το γεωπολιτικό πλαίσιο εδραιώνεται. αυτή η ιδέα καθίσταται λιγότερο παράλογη με την πάροδο του χρόνου.
Παρ ' όλα αυτά, το θέμα είναι ότι οι ενέργειες έχουν συνέπειες. Καθώς οι ΗΠΑ προσπαθούν να οικοδομήσουν έναν συνασπισμό χωρών, η βασική αρχή των Διεθνών Σχέσεων υπαγορεύει ότι και αυτοί που βρίσκονται στο στόχαστρο, θα κινηθούν παρόμοια. Και αυτό αναπόφευκτα προηγείται του μετασχηματισμού του διεθνούς συστήματος από ένα στο οποίο κάποτε κυριάρχησε αποκλειστικά η Αμερική σε έναν πολυπολικό κόσμο με αρκετούς στρατηγικούς συνασπισμούς.