Το TCG Anadolu φορέας UAV… Aνάπτυξη νέας έκδοσης του Bayraktar TB-2 για επιχειρήσεις από πλοία αποβατικών επιχειρήσεων. Πρόκειται για λύση ανάγκης φυσικά που υποβαθμίζει σημαντικά την επιχειρησιακή αξία του TCG Anadolu και παράλληλα και την τεράστια επένδυση χρόνου και χρήματος που έχει γίνει σε αυτό. Την ανάπτυξη μίας νέας έκδοσης του UAV τύπου Bayraktar TB2 της Baykar, σκοπεύει να υλοποιήσει η Τουρκία, προκειμένου να το αξιοποιήσει επιχειρησιακά από το κατάστρωμα πτήσεων του ελικοπτεροφόρου / σκάφους αμφίβιων επιχειρήσεων TCG Anadolu.
Από: defence-point.gr - Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Η ανάγκη χρήσης μη επανδρωμένων, οπλισμένων και αναγνωριστικών UAV από το κατάστρωμα πτήσεων του Anadolu, προέκυψε μετά από την έξοδο της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35, συνεπεία της προμήθειας του ρωσικού αντιαεροπορικού/αντιπυραυλικού συστήματος S-400.
Τα μόνα στοιχεία που έχουν προς το παρόν δοθεί στη δημοσιότητα σχετικά με το νέο τουρκικό UAV με την δυνατότητα να επιχειρεί από καταστρώματα πτήσεων, είναι ότι θα είναι μεγαλύτερο, βαρύτερο και θα διαθέτει αναδιπλούμενες πτέρυγες. Το ΤΒ3 όπως έχει ήδη ονομαστεί, θα εξοπλιστεί με νέο ισχυρότερο κινητήρα τουρκικής κατασκευής και θα έχει τη δυνατότητα μεταφοράς βαρύτερου οπλικού φορτίου.
Δεδομένου ότι το TCG Anadolu είναι εξοπλισμένο με κεκλιμένη ράμπα απονήωσης, είναι κατάλληλο για επιχειρήσεις αποκλειστικά και μόνο αεροσκαφών κατακόρυφης / βραχείας απο-προσνήωσης (VTOL/STOVL). Οι τροποποιήσεις που θα πρέπει να γίνουν επομένως στο TB2, για να καταστεί ικανό για επιχειρήσεις από το κατάστρωμα πτήσεων του Anadolu, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα εκτεταμένες και με αμφίβολη αποτελεσματικότητα πάντα…
Σε περίπτωση που ο τουρκικός σχεδιασμός τελικά υλοποιηθεί, θα υπάρχει η δυνατότητα αξιοποίησης 10 UAV ταυτοχρόνως σε ρόλους επιτήρησης, αναγνώρισης και συλλογής πληροφοριών, καθώς και προσβολής μη προστατευμένων παράκτιων στόχων και ελαφρών σκαφών επιφανείας. Δυνατότητες αέρος-αέρος δηλαδή απλά δεν θα υπάρχουν, μεταξύ άλλων…
Θα είναι δε η πρώτη φορά στην ιστορία, που ένα πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεων, θα αξιοποιηθεί ως θαλάσσια πλατφόρμα επιχειρήσεων μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Πέρα από τα ελικόπτερα βέβαια. Οι Τούρκοι κάνουν λόγο για την κατασκευή 30 έως 50 μονάδων ΤΒ3. Βέβαια αυτό που δεν λένε είναι ότι μεγάλο μέρος της επιχειρησιακής αξίας του Anadolu και συνεπώς και της τεράστιας επένδυσης που έχει γίνει σε αυτό, χάνονται από την απουσία μαχητικών αεροσκαφών VTOL/STOVL στο κατάστρωμα πτήσεων του.
Πρόκειται για άλλη μία ιδιαίτερα κοστοβόρα “παράπλευρη απώλεια” της αποβολής της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35, αν λάβει κανείς υπόψη ότι μόνο η ναυπήγηση του σκάφους, στοίχισε στην Τουρκία περί το ένα δισεκατομμύριο δολάρια.
Με τις καθυστερήσεις που έχουν σημειωθεί, το κόστος αυτό δεν είναι δεδομένο (θεωρείται ότι έχει ξεπεραστεί κατά πολύ…), ενώ η αγορά και η ενσωμάτωση των συστημάτων και των όπλων άμυνας του πλοίου, αναμένεται να το εκτοξεύσουν σε επίπεδο μεγαλύτερο των τριών δισ. δολαρίων. Και αυτό υπό την προϋπόθεση ότι τελικά η κατασκευή του θα ολοκληρωθεί.
Η δαπάνη ενός τόσο μεγάλου ποσού για τη ναυπήγηση ενός πλοίου αμφίβιων επιχειρήσεων, χωρίς ουσιαστική δυνατότητα προβολής ισχύος μέσω διεξαγωγής κανονικών αεροπορικών επιχειρήσεων, ουσιαστικά καταστρέφει τα σχέδια της Άγκυρας για κυριαρχία στην ανατολική Μεσόγειο.
Τέλος, θα πρέπει να θεωρείται πλέον δεδομένη και η ματαίωση της ναυπήγησης άλλων δύο τέτοιων πλοίων, κάτι που περιλαμβάνεται στα σχέδια για την υλοποίηση του οράματος της “Γαλάζιας Πατρίδας”.
Από: defence-point.gr - Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Η ανάγκη χρήσης μη επανδρωμένων, οπλισμένων και αναγνωριστικών UAV από το κατάστρωμα πτήσεων του Anadolu, προέκυψε μετά από την έξοδο της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35, συνεπεία της προμήθειας του ρωσικού αντιαεροπορικού/αντιπυραυλικού συστήματος S-400.
Τα μόνα στοιχεία που έχουν προς το παρόν δοθεί στη δημοσιότητα σχετικά με το νέο τουρκικό UAV με την δυνατότητα να επιχειρεί από καταστρώματα πτήσεων, είναι ότι θα είναι μεγαλύτερο, βαρύτερο και θα διαθέτει αναδιπλούμενες πτέρυγες. Το ΤΒ3 όπως έχει ήδη ονομαστεί, θα εξοπλιστεί με νέο ισχυρότερο κινητήρα τουρκικής κατασκευής και θα έχει τη δυνατότητα μεταφοράς βαρύτερου οπλικού φορτίου.
Δεδομένου ότι το TCG Anadolu είναι εξοπλισμένο με κεκλιμένη ράμπα απονήωσης, είναι κατάλληλο για επιχειρήσεις αποκλειστικά και μόνο αεροσκαφών κατακόρυφης / βραχείας απο-προσνήωσης (VTOL/STOVL). Οι τροποποιήσεις που θα πρέπει να γίνουν επομένως στο TB2, για να καταστεί ικανό για επιχειρήσεις από το κατάστρωμα πτήσεων του Anadolu, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα εκτεταμένες και με αμφίβολη αποτελεσματικότητα πάντα…
Σε περίπτωση που ο τουρκικός σχεδιασμός τελικά υλοποιηθεί, θα υπάρχει η δυνατότητα αξιοποίησης 10 UAV ταυτοχρόνως σε ρόλους επιτήρησης, αναγνώρισης και συλλογής πληροφοριών, καθώς και προσβολής μη προστατευμένων παράκτιων στόχων και ελαφρών σκαφών επιφανείας. Δυνατότητες αέρος-αέρος δηλαδή απλά δεν θα υπάρχουν, μεταξύ άλλων…
Θα είναι δε η πρώτη φορά στην ιστορία, που ένα πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεων, θα αξιοποιηθεί ως θαλάσσια πλατφόρμα επιχειρήσεων μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Πέρα από τα ελικόπτερα βέβαια. Οι Τούρκοι κάνουν λόγο για την κατασκευή 30 έως 50 μονάδων ΤΒ3. Βέβαια αυτό που δεν λένε είναι ότι μεγάλο μέρος της επιχειρησιακής αξίας του Anadolu και συνεπώς και της τεράστιας επένδυσης που έχει γίνει σε αυτό, χάνονται από την απουσία μαχητικών αεροσκαφών VTOL/STOVL στο κατάστρωμα πτήσεων του.
Πρόκειται για άλλη μία ιδιαίτερα κοστοβόρα “παράπλευρη απώλεια” της αποβολής της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35, αν λάβει κανείς υπόψη ότι μόνο η ναυπήγηση του σκάφους, στοίχισε στην Τουρκία περί το ένα δισεκατομμύριο δολάρια.
Με τις καθυστερήσεις που έχουν σημειωθεί, το κόστος αυτό δεν είναι δεδομένο (θεωρείται ότι έχει ξεπεραστεί κατά πολύ…), ενώ η αγορά και η ενσωμάτωση των συστημάτων και των όπλων άμυνας του πλοίου, αναμένεται να το εκτοξεύσουν σε επίπεδο μεγαλύτερο των τριών δισ. δολαρίων. Και αυτό υπό την προϋπόθεση ότι τελικά η κατασκευή του θα ολοκληρωθεί.
Η δαπάνη ενός τόσο μεγάλου ποσού για τη ναυπήγηση ενός πλοίου αμφίβιων επιχειρήσεων, χωρίς ουσιαστική δυνατότητα προβολής ισχύος μέσω διεξαγωγής κανονικών αεροπορικών επιχειρήσεων, ουσιαστικά καταστρέφει τα σχέδια της Άγκυρας για κυριαρχία στην ανατολική Μεσόγειο.
Τέλος, θα πρέπει να θεωρείται πλέον δεδομένη και η ματαίωση της ναυπήγησης άλλων δύο τέτοιων πλοίων, κάτι που περιλαμβάνεται στα σχέδια για την υλοποίηση του οράματος της “Γαλάζιας Πατρίδας”.