Aπό: tassosanastassopoulos.blogspot.com - Τάσσος Αναστασόπουλος
Άλλωστε, γιατί να προσφύγει, σε εκλογές, εφέτος, με μια οικονομική κρίση της τάξεως του -9,6% (και στην πραγματικότητα, πέραν του -11%), ενώ μπορεί να ελπίζει, σε μια βελτίωση – έστω και μικρή – των οικονομικών μεγεθών της χώρας, το 2022 και το 2023;
Ο πρωθυπουργός θα μπορούσε, βέβαια, να προσφύγει, σε εκλογές, εάν οι προβολές, που κάνει στο μέλλον, δείξουν ότι τα πράγματα θα χειροτερεύσουν, ή ότι δεν θα βελτιωθούν. Και αυτό το σενάριο δεν μπορεί να αποκλεισθεί, αλλά, σε μια κοινωνία, όπου όλοι θεωρούνται αναξιόπιστοι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί, ως ένας μονόφθαλμος, να κυριαρχεί, επί των τυφλών και να αντιμετωπίζει, με μεγάλη αισιοδοξία, την προσφυγή, στις κάλπες, εάν και όταν την αποφασίσει.
Στην παρούσα φάση, θέλει να λήξει την καραντίνα, που έχει επιβληθεί, λόγω του κορωνοϊού, όμως, οι αριθμοί των κρουσμάτων δεν τον βοηθούν. Αλλά, μόνο, με την – με κάποιο τρόπο – λήξη της καραντίνας, μπορεί να προχωρήσει, στην προκήρυξη βουλευτικών εκλογών, εντός του 2021, ή του 2022.
Το πόσο θα κρατήσει αυτή η γενικευμένη απογοητευτική κατάσταση, στην ελληνική κοινωνία, είναι κάτι που παραμένει και θα παραμείνει, για καιρό, άγνωστο.
Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, με την αποδοχή της πολιτικής της ΤΙΝΑ (‘‘There is no alternative’’), παγίωσε αυτό το κλίμα της γενικευμένης απογοήτευσης και της παθητικότητας, στην μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας και τώρα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, απλώς, δρέπει τους κοινωνικούς και πολιτικούς καρπούς αυτής της αποδοχής.
Και εδώ, που τα λέμε, είναι απίστευτο και κυριολεκτικά, εκπληκτικό το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποια, έστω υποτυπώδης, αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας, μπροστά, σε αυτή την κρίση. Εμείς οι παλαιότεροι δεν μπορούσαμε, καν, να υποψιαστούμε ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί. Και όμως, συμβαίνει, με δεδομένη την παρατεταμένη και σαρωτική οικονομική κρίση της δεκαετίας του 2010.
Αυτό το δυσμενές κλίμα δεν είναι καθόλου εύκολο να σπάσει και δεν υπάρχει καμμία εγγύηση, για το πότε, ακόμη και για το, εάν αυτό πρόκειται να συμβεί, αφού απλώς, η ελληνική κοινωνία, όπως συμβαίνει, σε πολλές παρακμιακές κοινωνίες, μπορεί να συνεχίσει να σέρνεται, χωρίς σταματημό. Και ο κατήφορος να μην έχει ορατό τέλος.
Δυστυχώς…