 |
| eak_kkk / pixabay |
Την μία εικόνα την εμφανίζουμε εμείς, που ζούμε στην χώρα μας και την άλλη την εμφανίζουν εκείνοι οι Έλληνες της διασποράς, που ζουν σε άλλες πολλές χώρες της υφηλίου.
Ας δούμε όμως πρώτα, πώς θα μας αξιολογήσει ένας αντικειμενικός παρατηρητής, αν δει μόνο την δεύτερη εικόνα : Οι Έλληνες είναι ένας λαός εργατικός και δημιουργικός, με μεγάλες πνευματικές ικανότητες. Τα επιτεύγματα όλων αυτών των Ελλήνων είναι αξιοθαύμαστα. Υπάρχουν σήμερα πολλοί διαπρεπείς Έλληνες επιστήμονες, οι οποίοι συμμετέχουν, με εξαιρετικό ζήλο, σε πολλά επιστημονικά προγράμματα και είναι παγκοσμίως γνωστοί για την μεγάλη συμβολή τους στην ανάπτυξη της επιστήμης. Και δεν είναι μόνον αυτοί οι επιστήμονες. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι αξιόλογοι επιχειρηματίες, σε μια ευρεία γκάμα χωρών, στις οποίες είναι εγκατεστημένοι, οι οποίοι με την εργασία τους και την μεθοδικότητά τους συμβάλλουν στην ανάπτυξη της οικονομίας τους.
Αν όμως τώρα, ο ίδιος παρατηρητής δει και την πρώτη εικόνα, θα απογοητευθεί και σίγουρα θα αναρωτηθεί : Πώς είναι δυνατόν ; Αυτή η χώρα δεν διαθέτει το ίδιο ανθρώπινο δυναμικό και στο εσωτερικό της και δεν ενδιαφέρεται να αναπτύξει την δική της εθνική οικονομία, αλλά διαθέτει το καλύτερο δυναμικό της σε άλλες χώρες ; Και εμείς θα πρέπει να του απαντήσουμε :
Το ίδιο ανθρώπινο δυναμικό, υπάρχει ασφαλώς και στο εσωτερικό της χώρας μας, αλλά δυστυχώς δεν αξιοποιείται. Και δεν αξιοποιείται, διότι στη χώρα μας υπάρχει ένα τεράστιο έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας, το οποίο διογκώθηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Οι πολιτικοί μας ηγέτες, από την εποχή της εθνικής παλιγγενεσίας, δημιούργησαν ένα καθεστώς αναξιοκρατίας, στο οποίο εδραίωσαν αυτό το σαθρό πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας. Χρησιμοποίησαν το ανθρώπινο δυναμικό, με τη μέθοδο των πελατειακών σχέσεων, όχι για την οικονομική και πολιτιστική της ανάπτυξη, υποκινούμενοι από συναισθήματα φιλοπατρίας, αλλά για την ικανοποίηση της προσωπικής τους φιλοδοξίας, εμφορούμενοι από μια ακατάσχετη λατρεία της εξουσίας. Δημιούργησαν έτσι ένα περιβάλλον αφιλόξενο και ασφυκτικό για πολλούς άξιους Έλληνες, οι οποίοι μην έχοντας πλέον στον τόπο τους μοίρα, αναγκάστηκαν, με μεγάλη απογοήτευση, να αποδημήσουν σε διάφορες χώρες του εξωτερικού, όπου και μεγαλούργησαν.
Όμως οι εκάστοτε κυβερνώντες πολιτικοί μας ποτέ δεν προβληματίστηκαν γι' αυτή την αέναη διαρροή του εργατικού και επιστημονικού δυναμικού μας. Δεν διέθεσαν ούτε ένα απειροστό dt του χρόνου, που αναλίσκουν για τις κομματικές τους αντιμαχίες, για να ασχοληθούν μ' αυτό το υπαρξιακό, για τη χώρα μας, πρόβλημα της μετανάστευσης, αφού υπάρχει ακόμα εδώ αρκετό ψηφοθηρικό αντικείμενο και είναι αυτό το μόνο που τους ενδιαφέρει. Γιατί δεν είναι δυνατόν να υποθέσει κανείς ότι είναι μικρόνοοι, ότι δεν αντιλαμβάνονται πως για να ορθοποδήσει οικονομικά η χώρα μας πρέπει πρωτίστως να αξιοποιηθεί το ανθρώπινο δυναμικό της, με την άμεση εφαρμογή της αξιοκρατίας, σε όλους τους τομείς της παραγωγής και της ανάπτυξης, και να ενισχυθούν παράλληλα, με το κατάλληλο προσωπικό και με σύγχρονες μεθόδους εκμετάλλευσης, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της, που είναι ουσιαστικά η γεωργία, η κτηνοτροφία και ο τουρισμός, αφού ο ορυκτός της πλούτος βρίσκεται ακόμα σε "χειμερία νάρκη" και η εμπορική της ναυτιλία αποδίδει μόνο στους εφοπλιστές.
Αλλά πώς είναι δυνατόν να εφαρμοστεί η αξιοκρατία, σε μια χώρα όπου ο εκάστοτε κυβερνήτης δεν διορίζει τους υπουργούς του με αξιοκρατικά κριτήρια, αλλά με γνώμονα την προσφορά τους στο κόμμα και την τυφλή υπακοή τους στον αρχηγό του ;
Αιμίλιος Κομίνης Διπλωματούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός