Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
Σε διάστημα λίγων ημερών είχαμε δυο γεγονότα που ιστορικά συντάραξαν το εσωτερικό γίγνεσθαι της χώρας μας.
Τα δυο αυτά συνταρακτικά γεγονότα είναι απόλυτα συνδεδεμένα μεταξύ τους και λαμβάνουν κάθε ημέρα που περνάει, ιστορική αξία.
Προηγήθηκε η συνέντευξη του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη στην εφημερίδα “Τα Νέα”, όπου μεταξύ άλλων σκαιότατα κατηγόρησε τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή - που τον διαδέχτηκε το 2004 – πως δεν υποστήριξε την Συνθήκη της Μαδρίτης του 1997 και την Συμφωνία του Ελσίνκι του 1999. Απεναντίας τον κατηγορεί ότι τις πολέμησε και ουσιαστικά τις ακύρωσε απεμπολώντας έτσι το διπλωματικό κεκτημένο της Ελλάδας (;;;) που απόρρεε από τις παραπάνω αναφερόμενες δυο Συμφωνίες.
Σε αυτό το σημείο φρονώ, πως είναι χρήσιμο να θυμίσουμε εν τάχει, τι ακριβώς ήταν αυτές οι δυο συμφωνίες της κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ με Πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη.
Την Συμφωνία της Μαδρίτης συνυπέγραψε ο Κώστας Σημίτης με τον Τούρκο Πρόεδρο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ στις 8 Ιουλίου 1997, όπου με απόλυτη ενθάρρυνση των ΗΠΑ νομιμοποιήθηκαν οι τουρκικές απαιτήσεις και οι ισχυρισμοί τους περί “γκρίζων ζωνών” στο Αιγαίο Πέλαγος.
Στις 10-11 Δεκεμβρίου 2019 αποφασίστηκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της ΕΕ που συνήλθε στο Ελσίνκι της Φιλανδίας να πιεσθεί η Ελλάδα, ώστε να επιλυθούν οι εκκρεμείς συνοριακές διαφορές με την Τουρκία με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και στα 2004 θα επανεξεταζόταν η πορεία ολοκλήρωσης του ζητήματος.
Τις παραπάνω ενδοτικές Συμφωνίες θυμήθηκε ξαφνικά στο 2021 ο Κώστας Σημίτης προσπαθώντας να επαναφέρει στην επικαιρότητα και μέσω βιβλίου του με τίτλο: “Η στρατηγική του Ελσίνκι, 20+1 χρόνια μετά”.
Αποκάλυψε τον ενδοτισμό Σημίτη, ο Καραμανλής…
Ωστόσο, ενδεχομένως ο Κώστας Σημίτης να πίστευε ότι ο Κώστας Καραμανλής δεν θα απαντούσε, όπως συνέβη κατά το παρελθόν, όταν πάλι εξαπέλυσε αιχμές και οι οποίες έμειναν αναπάντητες.
Αυτήν την φορά όμως ο Κώστας Καραμανλής ήταν καταπέλτης και αποκάλυψε στον ελληνικό λαό πως ο Κώστας Σημίτης είναι εθνικός μειοδότης.
Το παρακάτω απόσπασμα από τις πρόσφατες δηλώσεις του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή είναι πλέον ένα ιστορικό κείμενο που θα συμπεριληφθεί στην νεότερη ελληνική ιστορία.
Ένα κείμενο, που δεν θυμάμαι όμοιό του να υπήρξε τα τελευταία χρόνια:
«Συνεχίζει ο κ. Σημίτης να γράφει για τη λεγόμενη “επιτυχία” του Ελσίνκι. Έχω πάντα επιφυλάξεις ως προς το κατά πόσο αυτές οι δημόσιες τοποθετήσεις διευκολύνουν τον χειρισμό κρίσιμων εθνικών θεμάτων και, μάλιστα, σε μια δύσκολη φάση τους που είναι τώρα σε εξέλιξη. Όμως, η εμμονή και η συνεχής επανάληψη επιβάλλουν να ειπωθούν τελικά κάποια πράγματα, για λόγους ιστορικής ακρίβειας. Και αφού παραβλέψω την αναφορά σε μια συνάντηση που δεν έγινε ποτέ με αυτήν τη σύνθεση και με αυτό το περιεχόμενο.
Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: η δήθεν “επιτυχημένη” στρατηγική του Ελσίνκι οδηγούσε την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, την ελληνική κυριαρχία νησιών και βραχονησίδων, στη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Από τα Ίμια μέχρι το Ελσίνκι, η κυβέρνηση Σημίτη ζητούσε ουσιαστικά από ΗΠΑ και Ευρωπαίους εταίρους να ωθήσουν την Τουρκία να προσφύγει στη Χάγη εναντίον μας για τα Ίμια και τις λεγόμενες “γκρίζες ζώνες”. Φρόντιζε να συμπεριληφθούν αντίστοιχες προβλέψεις στα επίσημα Ευρωπαϊκά κείμενα. Δεν έχει ξανασυμβεί κράτος, και μάλιστα Ευρωπαϊκό, να ζητά από όλον τον κόσμο να θέσει τρίτο κράτος σε δικαστική αμφισβήτηση την εδαφική του ακεραιότητα. Με τη συμφωνία της Μαδρίτης τον Ιούλιο 1997, έγινε και ένα ακόμα σοβαρό ολίσθημα. Αναγνώρισε ότι η Τουρκία έχει νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική της κυριαρχία και ότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να ασκήσει μονομερώς κανένα δικαίωμά της. Προφανώς ούτε το μονομερές δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα, όπως ρητά προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο για όλες τις χώρες.».
Βαθιές και ισχυρές οι σχέσεις Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και Μεσούτ Γιλμάζ…
Η παραπάνω δημόσια σκληρή αντιπαράθεση δυο πρώην Πρωθυπουργών, έφεραν στην μνήμη μου – για μια ακόμη φορά - το βιβλίο του δημοσιογράφου Αλέξη Παπαχελά: “Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια”. Ένα βιβλίο που όπως προλογίζεται από τον εκδότη:
“Είναι βασισμένο στις μυστικές προσωπικές συνεντεύξεις τις οποίες παραχωρούσε, επί μία δεκαετία, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στον δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά, υπό τον όρο να δημοσιοποιηθούν μόνο μετά τον θάνατό του. Tο βιβλίο αυτό αποτελεί ίσως τη συγκλονιστικότερη πολιτική μαρτυρία που έχει εκδοθεί τις τελευταίες δεκαετίες».
Σε αυτό το βιβλίο λοιπόν, στην σελίδα 208 ο δημοσιογράφος Αλέξης Παπαχελάς αναφέρεται σε συναντήσεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με τον Μεσούτ Γιλμάζ και τον Πρόεδρο της Τουρκίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, που έγιναν στις αρχές Ιουνίου 1997 (σ.σ. δηλαδή ενάμιση χρόνο μετά την αποφράδα ημέρα των Ιμίων) όταν ο Μητσοτάκης πήγε στην Τουρκία για να παραλάβει το βραβείο “Αμπντί Ιπεκτσί” για την ελληνοτουρκική φιλία, έχοντας στις αποσκευές του μια πρότασή του για την υπογραφή Συμφωνίας Φιλίας και Μη Επιθέσεως μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ο Γιλμάζ, παλιός γνώριμος του Μητσοτάκη, υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας τη δεκαετία του ΄80 και πρόεδρος του κόμματος της Μητέρας Πατρίδας, έγινε τρεις φορές Πρωθυπουργός της Τουρκίας…
Είχαν συναντηθεί Μητσοτάκης – Γιλμάζ το ΄91 στο Παρίσι, όταν ήταν Πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αλλά και το 1997, λίγες ημέρες πριν ο Γιλμάζ εκλεγεί Πρωθυπουργός για τρίτη φορά [Μεσούτ Γιλμάζ: Πρωθυπουργός της Τουρκίας την πρώτη φορά για 5 μήνες το 1991 (23/6 – 20/11), τη δεύτερη το 1996 για τρεισήμισι μήνες (6/3 – 28/6) όταν συγκυβέρνησε το κόμμα του με το κόμμα της Τανσού Τσιλέρ και την τρίτη φορά για δυόμιση χρόνια (30/6/1997 – 11/1/1999). Από το 1999 ως το 2002 ήταν αναπληρωτής Πρωθυπουργός στην Κυβέρνηση Μπουλέντ Ετζεβίτ].
Αλλά πριν συνεχίσω με την συγκλονιστική αποκάλυψη περί της ενδοτικής Συμφωνίας της Μαδρίτης, να πούμε τι ακριβώς αντιπροσώπευε ο καρδιακός φίλος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Τούρκος Μεσούτ Γιλμάζ.
Τον Μάιο του 1996 σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον τηλεοπτικό σταθμό Mega, των Παπαχελά - Πρετεντέρη και άλλων διανοούμενων δημοσιογράφων που έβλεπαν ως “φίλη χώρα” την Τουρκία, είχε ισχυριστεί ότι το Αιγαίο Πέλαγος δεν είναι ελληνική θάλασσα (παραγνωρίζοντας το Διεθνές Δίκαιο, όπως σήμερα ο Ρ.Τ. Ερντογάν) και πως καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν θα τολμούσε να αυξήσει τα ελληνικά χωρικά ύδατα από τα 6 ν.μ. στα 12 που όρισε η Συμφωνία των θαλασσών του Montego Bay το 1982 (έτσι επιβεβαιώνεται μέχρι σήμερα αφού αυτήν την αύξηση δεν τολμάει να κάνει και ο σημερινός Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, αποδεχόμενος το τουρκικό casus belli).
Όμως ο Μεσούτ Γιλμάζ δεν είχε περιοριστεί στα παραπάνω, αλλά υπερθεματίζοντας ισχυρίστηκε ότι υπάρχει στο Αιγαίο, καθεστώς βραχονησίδων, που στην Συνθήκη της Λωζάνης παραμένει αδιευκρίνιστο (ισχυρισμός όλων των Τούρκων Πρωθυπουργών).
Αλλά και τον Αύγουστο του 1997 ο Μεσούτ Γιλμάζ, σε συνέντευξή του στην αμερικανική εφημερίδα “Ουάσιγκτον Ποστ” ισχυριζόταν ότι το Αιγαίο Πέλαγος είναι θαλάσσιος χώρος “ειδικών συνθηκών” και δεν μπορεί να εφαρμοστεί εκεί το Διεθνές Δίκαιο.
Βέβαια, οι παραπάνω τοποθετήσεις του Μεσούτ Γιλμάζ δεν μας προξενούν κατάπληξη, αφού η τουρκική πολιτική και διπλωματία ήταν πάντα διαχρονικά συμπαγής και εξόχως σταθερή στα ζητήματα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αντίθετα από την ελληνική πλευρά, που η κάθε κυβέρνηση εφάρμοζε τη δική της πολιτική και διπλωματία επί των ίδιων ζητημάτων.
Ο Γιλμάζ έγραφε τα κείμενα και τα αποδέχονταν Σημίτης – Μητσοτάκης…
Συνεχίζοντας ο Αλέξης Παπαχελάς στο βιβλίο του αναφέρει πως, έναν μήνα μετά τις επαφές Μητσοτάκη στην Άγκυρα, η κυβέρνηση Σημίτη με ΥΠΕΞ τον Θεόδωρο Πάγκαλο υπογράφει τη Συμφωνία της Μαδρίτης στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις 8 Ιουλίου 1997. Οι επικριτές της κυβέρνησης Σημίτη υπογραμμίζουν ότι τότε έγινε δεκτή από την ελληνική πλευρά η ύπαρξη διαφορών με την Τουρκία πέρα από την διαφορά για την υφαλοκρηπίδα (σ.σ. τότε έγινε μια ακόμη προδοσία γι΄ αυτό δεν πρέπει να πάει η Ελλάς στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, που επιθυμεί περιέργως πως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Ντόρα Μπακογιάννη). Οι υποστηριχτές (;;;) της κυβέρνησης Σημίτη αντιτείνουν ότι η Ελλάδα, με την απόφασή της στη Μαδρίτη να αποδεχτεί πλήρως τη διεθνή νομιμότητα, κάτι που επιτρέπει στα κράτη να συζητούν κάθε λογής “διαφορές”, πάντοτε επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου (σ.σ. γιατί τότε η κυβέρνηση Σημίτη δεν αύξησε τα ναυτικά μίλια από τα 6 στα 12;), προετοίμασε το έδαφος για τη συμφωνία του Ελσίνκι το 1999.
Αλλά στο σημείο αυτό (ενότητα: Μαθήματα εξωτερικής πολιτικής – σελίδα 210) γίνεται η συγκλονιστική αποκάλυψη:
«Και επήγαν στην Ισπανία τότε, στην Μαδρίτη. Και υπέγραψαν μια Συμφωνία στη Μαδρίτη η οποία είχε μεν αυτά τα στοιχεία, στα οποία παγίως συμφωνούσαμε (;;;), αλλά είχε και σκουλαρίκια συμπληρωματικά τα οποία δεν χρειαζόντουσαν. Εγώ ήθελα ένα λιτό κείμενο με τρεις φράσεις. Αυτοί προσέθεσαν ότι έχουν θεμιτά συμφέροντα οι Τούρκοι στο Αιγαίο (σ.σ. να γιατί τσαμπουκαλεύεται σήμερα στο Αιγαίο ο Ερντογάν), ένα πράγμα το οποίο είναι μεν αληθές (σ.σ. τι μας λέγει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης; Ότι είναι αληθές το ότι οι Τούρκοι έχουν θεμιτά συμφέροντα στο Αιγαίο;), αλλά προστιθέμενο εκείνη την ώρα δημιουργεί τη δυνατότητα παρερμηνειών, πολλών παρερμηνειών. Και μάλιστα ρώτησα εγώ εκ των υστέρων: “Γιατί το κάνετε αυτό; Γιατί τα βάζετε αυτά μέσα;”. Μου απάντησαν: “Τα ζήτησαν αυτά οι Αμερικανοί”. Λέω, άμα οι Αμερικανοί σας κάνουν τα κείμενα, καλά να πάθετε. Αλλά πάλι, λέω, καλύτερα οι Αμερικανοί, παρά να σας τα κάνουν οι Τούρκοι. Διότι θυμήθηκα τότε αυτό που είχε πει ο Γιλμάζ, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου υπέγραψε αυτό το φιάσκο στο Νταβός. Το διηγείται ο ίδιος ο υφυπουργός του ο Καψής, ο Γιάννης ο Καψής στο βιβλίο του. Είπε (ο Ανδρέας): “Αυτό το επαίσχυντο κείμενο ποιος το έγραψε;”.
Εγώ ρώτησα τον Γιλμάζ. Ποιος έγραψε αυτό το κείμενο; Και μου είπε:
“Εγώ το ΄γραψα. Αλλά αφού αυτοί το δέχτηκαν, τι θες να κάνω εγώ; Να μην το δεχτώ; Αφού τους το ΄δωσα και το δεχτήκανε”.
Και έτσι είπα εγώ μετά τη Μαδρίτη: Καλύτερα τουλάχιστον να στα γράφουν οι Αμερικανοί τα κείμενα παρά να στα γράφει ο Γιλμάζ. Αλλά το καλύτερο θα ήταν να μη στα γράφει κανένας. Να τα γράφεις ο ίδιος. Πάντως έτσι έγινε η Συμφωνία της Μαδρίτης η οποία κράτησε τα πράγματα. Και κρατήσαμε πάντοτε αυτή τη βάση. Το τελικό συμπέρασμα ήταν ότι θα κάναμε προσπάθεια για την ειρήνη (σ.σ. Γι΄ αυτό σήμερα ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, αντιγράφοντας τους Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και Κώστα Σημίτη παραχωρεί στην Τουρκία για χάρη της ειρήνης κυριαρχικά ελληνικά δικαιώματα;).
Αφού η Κύπρος κείται μακράν, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης “χάριζε” τη Βόρειο Κύπρο στην Τουρκία…
Να ήταν όμως μόνο αυτές οι αποκαλύψεις για Μαδρίτη και Νταβός; Διαβάστε τι αναφέρεται στη σελίδα 211, πως είπε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στον Αλέξη Παπαχελά:
«Μου λέει ο Γιλμάζ: “Εμείς οι Τούρκοι ξέρουμε ότι όποια λύση και να δώσουμε στην Κύπρο, εσείς οι Έλληνες σε δέκα χρόνια θα ΄χετε κυριαρχήσει στο νησί οικονομικά και θα κάνετε την Κύπρο ελληνικό νησί (;;;). Κι εμείς δεν μπορούμε να δεχτούμε 80 μίλια από τα νοτιοδυτικά παράλια της Τουρκίας να έχουμε ένα ελληνικό νησί” (σ.σ. αλήθεια, γιατί το πολιτικό Σύστημα της Ελλάδος δεν εκμεταλλεύτηκε αυτήν την παραδοχή του Γιλμάζ και συνέχισε, όπως και σήμερα, να θεωρεί ότι η “Κύπρος κείται μακράν”;).
Εγώ φυσικά του είπα: “Πραγματικά με εκπλήσσεις. Πρώτη φορά ακούω αυτή την καινούργια θεωρία σου”. Αν πράγματι, λέω, έτσι πιστεύετε, τότε να έχετε το θάρρος και την εντιμότητα να μας το πείτε καθαρά. Βεβαίως, δεν θα σας χαρίσουμε το έδαφος. Να πάρουμε το έδαφος που μας ανήκει και πάρτε εσείς τη Βόρειο Κύπρο (;;;) και κάντε την ό,τι θέλετε. Αλλά έφυγα από κει και πήγα και βρήκα τον Ντεμιρέλ:
“Ο Γιλμάζ αυτά μου είπε. Εσύ τα συμμερίζεσαι;”. “Όχι” μου λέει. “Αυτό που σου είπε ο Γιλμάζ είναι the last solution (η έσχατη λύση)”. Μετά τον ερώτησα: “Εμείς είχαμε συμφωνήσει αυτά και αυτά και αυτά. Αυτά που συμφωνήσαμε ισχύουν ή δεν ισχύουν;”. “Μπορώ να το μεταφέρω αυτό στην κυβέρνηση ότι ισχύουν;” (σ.σ. στην κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη).
“Βεβαίως” μου λέει. “Να το μεταφέρεις”. Και πράγματι γύρισα και τους είπα αυτά που είχα συμφωνήσει εγώ. Δεν είχαν κάνει τον κόπο να τα δούνε. Και ούτε ήξερε κανένας».
Ίδια είναι η πολιτική του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με του Κυριάκου Μητσοτάκη…
Τι συμπεράσματα βγάζετε από τα παραπάνω; Έχουν σχέση με το σήμερα;
Συμφωνείτε που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος διετέλεσε Πρωθυπουργός για 3+ χρόνια, εν τούτοις αυτό το διάστημα ήταν αρκετό για να αποδεχτεί ότι έχει θεμιτά συμφέροντα στο Αιγαίο η Τουρκία;
Αποδεχόμενος, πως είναι καλύτερα το κείμενο της Συμφωνίας της Μαδρίτης και του Νταβός να το συντάσσουν οι Αμερικανοί, παρά οι Τούρκοι, όπως του εκμυστηρεύτηκε ο πρώην Πρωθυπουργός της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ;
Ο οποίος ήταν ο εμπνευστής του δόγματος “Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης” με την Τουρκία; Με την χώρα, που όλος ο πολιτισμένος κόσμος αναγνωρίζει ως τον ταραχοποιό της ευρύτερης λεκάνης της Μεσογείου και όχι μόνο; Του πολεμοχαρή Ρ. Τ. Ερντογάν; Ο οποίος διεκδικεί την μισή Ελλάδα;
Για τον οποίο θεωρούσε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πως μόνο η Ντόρα Μπακογιάννη μπορεί να συνομιλήσει άμεσα μαζί του, γιατί “της πάει, γιατί είναι στο στυλ της”;
Την οποία Ντόρα Μπακογιάννη, του “βαθέως κράτους των Αθηνών”, προόριζε για Πρωθυπουργό της Ελλάδος, αλλά δεν του έκατσε;
Την πολιτικό που πριόνισε τα πόδια του Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, από την θέση της ΥΠΕΞ, ακυρώνοντας σε συνεργασία με τον τότε Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Γιώργο Παπανδρέου, τις δυο τεράστιες ενεργειακές επενδύσεις, του αγωγού αργού πετρελαίου “Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης” και του αγωγού φυσικού αερίου “South Stream”, επειδή ήταν ρωσικές;
Η πολιτικός υπέρμαχη των Μνημονίων, του σχεδίου Ανάν, της Συμφωνίας των Πρεσπών, της ελληνικής προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την επίλυση των Ελληνοτουρκικών διαφορών, της τροφίμου του ΕΛΙΑΜΕΠ;
Η οποία προώθησε τον γιο της Κώστα Μπακογιάννη, ως Δήμαρχο Καρπενησίου, Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδος, Δήμαρχο Αθηναίων; Προκειμένου να τον δει Πρωθυπουργό της Ελλάδος, από την στιγμή που δεν μπόρεσε να γίνει η ίδια;
Που όμως από το πουθενά έγινε ο αδερφός της, Κυριάκος Μητσοτάκης; Ο οποίος τελικά ακύρωσε τον ίδιο του τον εαυτό, αφού προσκύνησε την ενδοτική συμφωνία των Πρεσπών;
Ο πολιτικός που ακούει πιστά τη Γερμανίδα Καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ και ακολουθεί κατά γράμμα τις εντολές της; Δεχόμενος τους συνεχείς εξευτελισμούς του ισλαμοφασίστα Ερντογάν στο Αιγαίο και την Ν.Α. Μεσόγειο; Δεχόμενος τους συνεχείς εξευτελισμούς της γερμανικής Ευρωπαϊκής Ενώσεως, με τις ατέρμονες υποσχέσεις περί επιβολής οικονομικών κυρώσεων κατά της Τουρκίας; Που το αίτημά του προς την Γερμανία, περί αναστολής πώλησης γερμανικού εξοπλιστικού προγράμματος στην Τουρκία, πετάχτηκε από την Γερμανίδα Καγκελάριο στον κάλαθο των αχρήστων;
Του πολιτικού που καταστρέφει την παιδεία; Του πολιτικού που καταστρέφει την επιχειρηματικότητα; Του πολιτικού που δημιουργεί μια χώρα ανεργίας και η οποία θα ζει με επιδόματα; Του πολιτικού που προσπαθεί να αποκόψει τους Έλληνες από τις παραδοσιακές τους αρχές; Σφραγίζοντας τις Εκκλησίες; Απαγορεύοντας την Θεία Κοινωνία, Σώματος και Αίματος του Χριστού στους πιστούς Έλληνες; Απαγορεύοντας την προσέλευση του λαού στις παρελάσεις απόδοσης Τιμής σε όσους αγωνίστηκαν για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία;
Ας σταματήσω εδώ, διαφορετικά θα γράφω για πολλές ημέρες.
Φαντάζομαι ωστόσο να μάθατε κάτι περισσότερο και το οποίο να σας προβλημάτισε.