Από: anoixtoparathyro.gr - Του Γ. Λακόπουλου
Βρήκαν μάλιστα «πανομοιότυπες» τις σχετικές εκτιμήσεις, υπονοώντας ότι υπαγορεύτηκαν από κάποιο κέντρο.
Αν και αυτά είναι σαν τις πρόωρες εκλογές, τον ανασχηματισμό και την υποτίμηση -ήτοι δεν προαναγγέλλονται -δεν έχουν άδικο. Αυτές οι αλλαγές στα κόμματα δεν είναι σαν τη διαφήμιση γνωστής μάρκας ουίσκι.
Ωστόσο οι πιο αξιόπιστοι από αυτούς δεν θα διαφωνήσουν ότι η συγκεκριμένη συνέντευξη επιδρά σαν τομή στην κυβερνητική πορεία. Το μετά, δεν μοιάζει με το πριν-τουλάχιστον σε δυο σημεία:
Το ένα είναι ότι η απόκλιση, στις διατυπώσεις τουλάχιστον, ανάμεσα στον Πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών στα ελληνοτουρκικά, δεν μπορεί να κρυφτεί πλέον.
Όσοι ίσως σκέφτονται ότι και ο Μητσοτάκης να ήταν στη θέση του Δένδια τα ίδια θα έλεγε ας μην παίρνουν όρκο.
Υπάρχει η Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και πλήθος δημοσίων τοποθετήσεων του Πρωθυπουργού, που είναι η μέρα με τη νύχτα, στο ύφος και το περιεχόμενο σε σχέση με τις αντιδράσεις Δένδια στον Τσαβούσογλου.
Το κλειδί εν προκειμένω είναι ότι το θέμα της διαφωνίας σε ένα τόσο κεφαλαιώδες θέμα, μπορεί να οδηγήσει σε κυβερνητική κρίση ,εκεί που δεν την περιμένει κανείς.
Αν για παράδειγμα τα πράγματα οδηγηθούν σε μια συμφωνία Ελλάδας-Τουρκίας, όπως μπορεί να την περιγράψει κανείς με βάση τις προδιαγραφές που θέτει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πως θα μπορούσε ο Δένδιας να βάλει την υπογραφή του;
Αυτό μας οδηγεί στο δεύτερο σημείο: για πρώτη φορά στην κυβερνητική παράταξη συγκεντρώνονται σε ένα πρόσωπο τα φώτα του ενδεχόμενου διαδοχή του επικεφαλής του.
Ας αφήσουμε τον χρόνο κατά μέρος προς το παρόν. Η ουσία είναι ότι αν μέχρι τώρα δεν υπήρχε λόγος για διεργασίες αμφισβήτησης του Μητσοτάκη- παρότι υπάρχουν πολλές αιτίες και αφορμές- είναι γιατί δεν υπήρξε κάποιος να τις προσωποποιήσει.
Τώρα αυτός ο κάποιος βρέθηκε. Σε ένα κρίσιμο θέμα, που τέμνει έτσι κι
αλλιώς το κυβερνών κόμμα και στο επίπεδο της κοινοβουλευτικής ομάδας
του.
Συνεπώς πολιτικά δεδομένα που δεν υπήρχαν στο τραπέζι
μέχρι πρόσφατα τώρα υπάρχουν. Ένας δελφίνος και ένας λόγος να παίρνει
αποστάσεις από την ηγεσία.
Πότε αυτό θα μετουσιωθεί σε αμφισβήτηση θα φανεί στο χρόνο.
Ότι το σύστημα Μητσοτάκη έσπευσε να ιδιοποιηθεί τη στάση Δένδια, ως
υπαγορευθείσα από τον πρωθυπουργό -κάτι που δεν είναι δυνατόν, εκτός αν
είναι μάγος ο Μητσοτάκης και είχε τρόπο να τηλεκατευθύνει τη γλώσσα και
τις κινήσεις του υπουργού του- δείχνει κάτι:
Το Μέγαρο Μαξίμου αναγνωρίζει ότι σ’ αυτό το θέμα υπάρχει έδαφος για να πατήσει κάποιος και να αμφισβητήσει τον πρωθυπουργό. Και προσπαθεί να το περιορίσει.
Το ότι ο Δένδιας έσπευσε να «απαντήσει» ότι υπηρετεί την πολιτική «της κυβέρνησης Μητσοτάκη», μάλλον δεν πρέπει να το λένε όσοι παρακολουθούσαν από κοντά πώς ο Σαμαράς πριν από τρεις δεκαετίες «υπηρετούσε» την πολιτική της κυβέρνησης ενός άλλου Μητσοτάκη.
Επιπλέον αν βάλουν στη μέση τον Δένδια για να μετρήσουν τις αποστάσεις του στα ελληνοτουρκικά ανάμεσα στον ίδιο και τον Μητσοτάκη και στον ίδιο και τον Σημίτη, ας μην στον κάνουν τον κόπο να πάρουν μεζούρα.
Είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Όσο και άλλων βουλευτών καθώς και ηγετικών παραγόντων της ΝΔ.
Η θεωρία ότι δεν υπάρχει πρόβλημα για τον Μητσοτάκη γιατί δεν υπάρχει δελφίνος, όσο δεν τίθεται σε αμφισβήτηση ως αρχηγός, είναι ιστορικά στον αέρα. Πρώτα βρίσκεται ο δελφίνος και μετά αρχίζει η αμφισβήτηση.
Ότι αποκλείεται να τεθεί θέμα ηγεσίας στη ΝΔ πριν από τις, εκλογές, εκτός αν καταρρεύσει η κυβέρνηση, δεν κουμπώνει στην πολιτική. Οι χειρισμοί σε ένα θέμα μπορεί να θέσουν θέμα ηγεσίας σε μια νύχτα.
Ποιος δεν θυμάται πώς βρέθηκε σε λίγες ώρες να κρεμιέται από μια κλωστή η κυβέρνηση Σημίτη, όταν έγινε γνωστό τι υπέγραψε στη Μαδρίτη;
Ο μακαρίτης ο Ανάστασης Πεπονής δεν ζει, αλλά ο Απόστολος Κακλαμάνης είναι εδώ και μπορεί να διηγηθεί πώς έσωσε τον τότε Πρωθυπουργό ένα βράδυ στη Βουλή.
Τώρα αν είναι κατάλληλος Δένδιας ή όχι για το αξίωμα του αρχηγού, ας το αφήσουμε καλύτερα. Η περίπτωση του σημερινού Πρωθυπουργού είναι χαρακτηριστική. Αν υπάρχει κάποιος που έβαλε στοίχημα ότι θα τον δει μια μέρα αρχηγό της ΝΔ και πρωθυπουργό κακώς το κρύβει τόσα χρόνια.
Τέλος, αν κάποιος πιστεύει ότι στη ΝΔ κυριαρχούν οι Μητσοτακικοί, πρέπει να βρει έναν τρόπο να το πει και στον Μητσοτάκη, που εκτός από τον οικογενειακό μηχανισμό κρέμεται από τη φιλοσαμαρική ακραία δεξιά πτέρυγα, τους Σημιτικούς και διάφορα εξωκοινοβουλευτικά ανεμομαζώματα.
Αν κινδυνεύει ή όχι ο Μητσοτάκης, δεν είναι θέμα προσώπου που θα τον αμφισβητήσει. Από όλους κινδυνεύει, αν υπογράψει αυτά που έχει κατά νου στα ελληνοτουρκικά. Λευκή επιταγή στα εθνικά θέματα δεν έχει κανείς.