Σε αντάλλαγμα που η Τουρκία «χειραγωγεί» τους ακραίους ισλαμιστές, οι νατοϊκοί της παρέχουν ήδη ελεύθερο πεδίο στον πόλεμο που κάνει εναντίον των Κούρδων και άλλων μειονοτήτων, εντός και εκτός Τουρκίας. Μπροστά στο ευρασιατικό γεωπολιτικό διακύβευμα των επόμενων ετών, από την Ουκρανία και τα Βαλκάνια μέχρι τη Μέση Ανατολή και την Κινεζική Θάλασσα, οι νατοϊκοί επιτελείς τοποθετούν τους εθνικούς αγώνες, όπως αυτόν των Κούρδων ή τα δικαιώματα, όπως αυτά των γυναικών στο Αφγανιστάν, σε πολύ υποδεέστερη μοίρα.
Πρόσφατα δημοσιεύματα σε ευρωπαϊκά ΜΜΕ επιμένουν ότι οι νατοϊκοί στρατηγοί προσπαθούν ώστε η «κύρια απασχόληση» των ισλαμιστών να είναι κυρίως ο «αγώνας» κατά της Κίνας - και της Ρωσίας. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και ο διαμεσολαβητικός ρόλος του Κατάρ μεταξύ Ταλιμπάν και ΗΠΑ. Μια εξέλιξη που συσχετίζεται άμεσα και με την νέα κατηγοριοποίηση από το ΝΑΤΟ της Ισλαμικής Μουσουλμανικής Αδελφότητας, βασικός υποστηρικτής της οποίας είναι το Κατάρ και «κρυφός αρχηγός» ο Ερντογάν. Η μεταφορά του τόπου διαπραγμάτευσης Ταλιμπάν-ΗΠΑ από το Κατάρ στην Κωνσταντινούπολη αποτελεί άλλη μία ένδειξη ότι υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ της απόσυρσης του ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν και της νέας αξιολόγησης των Αδελφών Μουσουλμάνων.
Στο εξής η αντιπαλότητα Δύσης με Κίνα (και Ρωσία) θα καθορίζει «παράξενες» συμμαχίες και «ανέλπιστες» αποφάσεις. Γι αυτό και ας πάψουμε να αιθεροβατούμε και να υπερθεματίζουμε επειδή ο Μπάιντεν προχώρησε στην αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας και που πιέζει τόσο πολύ τον Ερντογάν. Μπορεί να είναι όντως μια πράξη πολύ σημαντική για τους ομόδοξους Αρμένιους, που δείχνει όμως και τα όρια της Τουρκίας μέσα σε αυτή την «Μεγάλη Σκακιέρα» της Ευρασίας. Με μια πιεζόμενη ποικιλοτρόπως Τουρκία που θα υποχρεωθεί όταν έρθει «η ώρα της αλήθειας» να διαλέξει μέτωπο. Οι νατοϊκοί πάντως το ξεκαθάρισαν. Θέλουν σε αυτήν την αντιπαράθεση την Τουρκία «δική τους», όπως και όλους όσους ελέγχει και ας λειτουργούν εκτός «δυτικών αξιών». Το τι σημαίνει όμως ένα τέτοιο ενδεχόμενο για Ελλάδα και Κύπρο δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση.