Από: sportime.gr - Ελευθέριος Ανδρώνης
Σε έναν κόσμο που τα τελευταία δυο έτη μοιάζει να τρέχει με σπασμένα φρένα και να παλινδρομεί συνεχώς μεταξύ χάους και… επανεκκίνησης, μια Μεγάλη Εβδομάδα έρχεται για να μας υπενθυμίσει πως τα θεϊκά και τα αιώνια δεν επηρεάζονται από καμία επίπλαστη «κανονικότητα». Κανένας επίδοξος διαφθορέας δεν μπορεί να της αφαιρέσει ούτε ίχνος από τη δόξα της, ούτε να προσβάλει στο ελάχιστο τη διαχρονικότητα της.
Η Μεγάλη Εβδομάδα στέκει αγέρωχη και θα στέκει πάντα. Πνευματικό όρος και σημείο αναφοράς για κάθε έκφανση της ζωής που περιστρέφεται γύρω από τα ύψιστα νοήματά της. Δεν χωράει σε κανένα κοσμικό καλούπι, πολύ απλά γιατί είναι πάντοτε προσανατολισμένη στα υπερκόσμια. Προπορεύεται πάντα πέρα και πάνω από τις μικρότητες μας, σήμερα πιο πολύτιμη από ποτέ, σε μια εποχή που οι άνθρωποι υποφέρουν από τις χαλασμένες τους πυξίδες.
Όσα παρανοϊκά μέτρα και αν επιβληθούν, όση αντιχριστιανική προπαγάνδα και αν επιστρατευτεί, όσα σκοτεινά σχέδια και αν εφαρμοστούν, τίποτα δεν μπορεί να επισκιάσει την ασύγκριτη δόξα μιας Μεγάλης Εβδομάδας. Οι ευλογημένες ρίζες της είναι τόσο βαθιά απλωμένες στο θυμικό του Χριστεπώνυμου λαού, που καμία επιβουλή, καμία απολυταρχία, κανένας νεωτερισμός, κανένα νεοεποχίτικο τέχνασμα, δεν θα μπορέσει να τις ξηράνει.
Πανδημίες και επιδημίες ήρθαν και παρήλθαν, καταστροφές, πόλεμοι, κατοχές, χρεωκοπίες, εθνικές κρίσεις, εκκλησιαστικές αναταραχές. Ο χρόνος μπορεί να παρουσίαζε τις προκλήσεις του, άλλα η Μεγάλη Εβδομάδα έστεκε πάντα εκεί, ομφαλός των αιώνων, φροντίζοντας να φέρει το ανθρώπινο γένος αντιμέτωπο με την ύψιστη πρόκληση, τη μόνη αληθινή πρόκληση, τη σωτηρία της ψυχής μέσα από την πόρτα που άνοιξε πανηγυρικά ο Θεάνθρωπος.
Μέσα στη φρενίτιδα, τον φόβο, την απόγνωση των ημερών της εποχής μας-άλλα και κάθε εποχής, η σαρακοστή άλλα ιδιαιτέρως η Εβδομάδα των Αγίων Παθών αναλαμβάνουν να μας οδηγούν σε μία γνήσια επανεκκίνηση. Την μόνη αληθινή επανεκκίνηση, την πνευματική. Όχι τις κίβδηλες επανεκκινήσεις που ευαγγελίζονται οι γραβατοφόροι «Καίσαρες» του κόσμου.
Κάθε Μεγάλη Εβδομάδα που μας χαρίζει η σύντομη ζωή μας, είναι ένας αμύθητος θησαυρός, ένα δώρο αιωνιότητας, μια πρόγευση του αιώνιου Πάσχα που αποκαλύπτεται στις αγωνιζόμενες ψυχές. Σκληρά αγωνιζόμενες, λιγότερο αγωνιζόμενες, δεν είναι κάτι που έχει σημασία μέσα στο εκτυφλωτικό φως της Ανάστασης. Αρκεί να ευγνωμονείς τον Θεό για αυτή την αφάνταστη ευεργεσία. «Εἴ τις εὐγνώμων, εἰσελθέτω χαίρων», φωνάζει ο Άγιος Χρυσόστομος μέσα από τους αιώνες.
Η παραφροσύνη και το σκοτάδι που κατακλύζουν τον πλανήτη, δεν έχουν δύναμη να εισχωρήσουν στο διαχρονικό άσυλο της Μεγάλης Εβδομάδας. Ούτε στο άσυλο της ψυχής κάθε ανθρώπου που κουβαλά τη Μεγάλη Εβδομάδα μέσα στην καρδιά του. Η εξουσία των ισχυρών της γης ξεθωριάζει μπροστά στο μεγαλείο του Νυμφίου. Αυτός είναι το κέντρο των γεγονότων, το σημείο μηδέν της ιστορίας.
Ένα ευλογημένο στασίδι στο ημίφως, κάπου στη γωνιά ενός ναού, θα αποδεικνύεται πάντα πιο σοφό και πιο επίκαιρο από κάθε βαβούρα του κόσμου.