Ο φίλος μου, σπουδαίος κοινωνιολόγος και καθηγητής Σπύρος Γεωργίου, επανεξέδωσε με εισαγωγή και σχόλια το σπάνιο, εκπληκτικό κείμενο του Δημητρίου Βικέλα Η ΕΛΛΑΣ ΠΡΟ ΤΟΥ 1821 (εκδόσεις Ντουντούμη).
Ο Βικέλας, λοιπόν, γράφει: ότι επί Τουρκοκρατίας οι "περιελθόντες την Τουρκίαν ξένοι μετά φρίκης εκθέτουσι την καθ΄όλην αυτής την έκτασιν επικρατούσαν αθλιότητα.....Προς ουδεμίαν επί γης επικράτειαν ομοιάζει. Από της Κωνσταντινουπόλεως μέχρι της απωτάτης του Ευξείνου άκρας, από του Βοσπόρου μέχρι της Αδριατικής, αι πόλεις αυτής είναι κοπρώνες, τα χωρία της φωλεαί ερημώσεως. Απανταχού ο λόγος περί μόνον πανώλης, ή πυρκαϊών, ή επιδημιών, ή λιμού. Παρά τας πύλας των πόλεων ίστανται αγχόναι και πύργοι κρανίων.
Τας αυλάς των σατραπών κοσμούσι κεφαλαί αιμόφυρτοι, σκόλοπες και βασανιστήρια. Εις τας οδούς ρακενδύται μόνον περιφέρονται. Εν ελλείψει πάσης αστυνομίας, ούτε τάξις υπάρχει, ούτε ασφάλεια, ούτε ησυχία.....ο φόνος Χριστιανού υπό Τούρκου δεν εθεωρείτο έγκλημα....η δωροδοκία ήτο αυτόχρημα η βάσις του διοικητικού οργανισμού των πασάδων.....από του Σουλτάνου μέχρι του τελευταίου υπαλληλίσκου, πάντες οι εν τέλει διετρέφοντο ούτω εκ των ιδρώτων του καταπιεζομένου Ραγιά....Έκαστος Ραγιάς υπέκειτο εις την απότισιν του [κεφαλικού] φόρου τούτου, επί εξαγορά της ζωής του.
Ώφειλε δε αείποτε, εξερχόμενος του οίκου του, να φέρη μεθ΄εαυτού το αποδεικτικόν της πληρωμής....την ακαταλόγιστον συμφοράν του παιδομαζώματος, δι΄ού περιοδικώς απεδεκατίζετο άλλοτε το Ελληνικόν έθνος, αποσπωμένου από των κόλπων αυτού το άνθος του....οι πατέρες και αι μητέρες εστερούντο τα τέκνα των, όπως τα ίδωσι δια της βίας εξαρνούμενα την χριστιανική πίστιν και κατατασσόμενα εις τας τάξεις των μισητών εχθρών...Ο Σουλτάνος δεν κήδεται των χριστιανών ως υπηκόων, αλλ' εκμεταλλεύεται αυτούς ως εχθρούς...."
Αυτά νομίζω ότι αρκούν για να σταματήσουν οι διάφοροι τουρκολάγνοι ψευδοϊστορικοί να εκπέμπουν τις ανιστόρητες και ύποπτες ανοησίες τους.
Μελέτης Η. Μελετόπουλος