Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
Όπου ο Κώστας Σημίτης ασκεί έντονη κριτική στα πεπραγμένα της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή στα Ελληνοτουρκικά και ιδιαίτερα στην εγκατάλειψη της στρατηγικής της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ υπό την Πρωθυπουργία του Κώστα Σημίτη για τη Μαδρίτη και το Ελσίνκι.
Της Συμφωνίας της Μαδρίτης που συνυπέγραψε ο Κώστας Σημίτης με τον Τούρκο Πρόεδρο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ στις 8 Ιουλίου 1997, όπου με απόλυτη ενθάρρυνση των ΗΠΑ νομιμοποιήθηκαν οι τουρκικές απαιτήσεις και ισχυρισμοί περί “γκρίζων ζωνών” στο Αιγαίο Πέλαγος.
Της απόφασης της ΕΕ που στις 10-11 Δεκεμβρίου 2019 αποφάσισε διά μέσω του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που συνήλθε στο Ελσίνκι της Φιλανδίας να πιέσει την Ελλάδα, ώστε να επιλυθούν οι εκκρεμείς συνοριακές διαφορές με την Τουρκία με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Στα τέλη δε του 2004 θα επανεξέταζε την πορεία του ζητήματος.
Έτσι θεώρησε ο Κώστας Σημίτης, ότι μόλις έγινε το 2004 Πρωθυπουργός ο Κώστας Καραμανλής απεμπόλησε το διπλωματικό κεκτημένο της Ελλάδας που απόρρεε από τη Συμφωνίες της Μαδρίτης και του Ελσίνκι!
Ωστόσο ο Κώστας Καραμανλής, που παρέμενε επί τόσα χρόνια σιωπηλός, δεν μπορούσε να μην απαντήσει σε αυτήν την ιδιαίτερη πρόκληση και τα όσα είπε ήταν ιδιαίτερα σκληρά για πολλούς.
Προς τον Κώστα Σημίτη:
«Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: η δήθεν “επιτυχημένη” στρατηγική του Ελσίνκι οδηγούσε την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, την ελληνική κυριαρχία νησιών και βραχονησίδων, στη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης! Από τα Ίμια μέχρι το Ελσίνκι, η κυβέρνηση Σημίτη ζητούσε ουσιαστικά από ΗΠΑ και Ευρωπαίους εταίρους να ωθήσουν την Τουρκία να προσφύγει στη Χάγη εναντίον μας για τα Ίμια και τις λεγόμενες “γκρίζες ζώνες”. Φρόντιζε να συμπεριληφθούν αντίστοιχες προβλέψεις στα επίσημα Ευρωπαϊκά κείμενα. Δεν έχει ξανασυμβεί κράτος, και μάλιστα Ευρωπαϊκό, να ζητά από όλον τον κόσμο να θέσει τρίτο κράτος σε δικαστική αμφισβήτηση την εδαφική του ακεραιότητα! Με τη συμφωνία της Μαδρίτης τον Ιούλιο 1997, έγινε και ένα ακόμα σοβαρό ολίσθημα. Αναγνώρισε ότι η Τουρκία έχει νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική της κυριαρχία και ότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να ασκήσει μονομερώς κανένα δικαίωμά της! Προφανώς ούτε το μονομερές δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα, όπως ρητά προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο για όλες τις χώρες.
Το 1999 με το Ελσίνκι, η ΕΕ ως “Πόντιος Πιλάτος” θα προωθούσε την προσφυγή της Τουρκίας στη Χάγη εναντίον μας για “εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα”, μέχρι τα τέλη του 2004! Όχι μόνο για την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ που είναι η μόνη διαφορά που αναγνωρίζουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 1974. Και όχι από κοινού με την Ελλάδα με συνυποσχετικό. Μονομερώς! Δηλαδή, η Τουρκία θα προσδιόριζε μόνη της τα επίδικα θέματα. Και, καθώς η Ελλάδα αποδεχόταν ακόμα τότε την υποχρεωτική δικαιοδοσία της Χάγης, δεν θα είχε επιλογή. Αυτομάτως αποδεχόταν το άνευ προηγουμένου: ότι εδάφη της, κυριαρχία της και ό,τι άλλο θεωρούσε η Τουρκία “συναφές” θα ετίθεντο υπό δικαστική αίρεση. Και, ενώ στο Ελσίνκι η Τουρκία κέρδιζε αυτό που διακαώς επεδίωκε επί 36 χρόνια, δηλαδή τον χαρακτηρισμό της ως υποψήφιας χώρας για ένταξη στην ΕΕ, η Ελλάδα δεν φρόντισε να λάβει ως αντάλλαγμα ούτε καν τα αυτονόητα: την άρση του casus belli και τον έμπρακτο σεβασμό από την Άγκυρα του διεθνούς δικαίου στο σύνολό του, ιδίως δε του Δικαίου της Θάλασσας. Αντιθέτως, θέταμε οι ίδιοι την εδαφική μας ακεραιότητα υπό επανεξέταση.
Στο άρθρο του κ. Σημίτη αναφέρεται μάλιστα ότι διαφορά μας προς επίλυση με την Τουρκία δεν είναι μόνον η υφαλοκρηπίδα, αλλά και τα χωρικά μας ύδατα! Από πότε; Και μας εγκαλεί ότι τάχα δεν αξιοποιήσαμε το Ελσίνκι, για να “επιλύσουμε” και αυτό το ζήτημα. Φαίνεται, γι αυτό η κυβέρνηση Σημίτη διαπραγματευόταν με την Τουρκία αποκλειστικά το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ.! Για να «επιλύσει» το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας – που το Ελσίνκι έκανε πακέτο με όλες τις τουρκικές διεκδικήσεις – με τρόπο αποδεκτό από την Τουρκία…».
Οι παραπάνω αναφορές του Κώστα Καραμανλή σε πεπραγμένα της κυβέρνησης Κώστα Σημίτη και στον ίδιο τον τότε Πρωθυπουργό – όπως πιστεύω αντιλαμβάνεστε – είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικές και τους κατηγορούν για αντεθνική πολιτική.
Επίσης κατηγορεί ο Κώστας Καραμανλής ΗΠΑ και ΕΕ για οργανωμένη συμπαιγνία κατά της Ελλάδος και υπέρ της Τουρκίας.
Αλλά τα αιχμηρά μηνύματα του Κώστα Καραμανλή έχουν αποδέκτες, και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, την κυβέρνησή του και το συμβουλευτικό τους όργανο το ΕΛΙΑΜΕΠ.
Λέγοντας ο Κώστας Καραμανλής:
«Είναι πράγματι αληθές ότι έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις με τον κ. Σημίτη και όσους συμμερίζονται τις απόψεις του. Για εμάς τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Δεν διαπραγματευόμαστε εθνική κυριαρχία και δεν την θέτουμε στην κρίση κανενός. Μοναδικό θέμα προς επίλυση με την Τουρκία: η υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Διαφορετικές αντιλήψεις θα με βρίσκουν πάντα αντίθετο».
Άραγε, ποιοι συμμερίζονται τις απόψεις Σημίτη; Δεν είναι το ΕΛΙΑΜΕΠ που έχει “τρόφιμους” τον κ. Γιώργο Παπανδρέου και την κ. Ντόρα Μπακογιάννη; Δεν είναι ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος μιλάει και ισχυρίζεται ότι με την Τουρκία έχουμε μια μόνο διαφορά, την ΑΟΖ και την Υφαλοκρηπίδα, αλλά συνεχώς επικαλείται την προσφυγή μας στο Δ.Δ.Χ. χωρίς ωστόσο να απαιτεί υπογραφή δεσμευτικού συνυποσχετικού θεμάτων συζήτησης εκεί;
Πάμε όμως στο πλέον αποκαλυπτικό που αποκρύπτουν όλα τα ΜΜΕ! Του βιβλίου “Η στρατηγική του Ελσίνκι, 20+1 χρόνια μετά”, δεν είναι συγγραφή του Κώστα Σημίτη και μόνο! Είναι του Κώστα Σημίτη, του Γιώργου Παπανδρέου, του Παύλου Αποστολίδη, του Τάσσου Γιανίτση, του Χρήστου Στυλιανίδη, του Παναγιώτη Ιωακειμίδη και του Πέτρου Λιάκουρα.
Από τους παραπάνω αναφερόμενους θα σταθώ ιδιαίτερα στον κ. Παύλο Αποστολίδη! Στον Πρέσβη ε.τ., πρώην διοικητή της ΕΥΠ, πρώην υπηρεσιακό Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, μέλος του 13μελούς Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΛΙΑΜΕΠ!
Ωστόσο τον κ. Παύλο Αποστολίδη, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τον έχει ορίσει επικεφαλής της διπλωματικής ελληνικής ομάδας που συζητάει με την αντίστοιχη τουρκική στο πλαίσιο διερευνητικών συζητήσεων, που ήδη έχουν πραγματοποιηθεί δυο, σε Κωνσταντινούπολη και Αθήνα.
Έτσι θα θέλαμε να γνωρίζουμε, ο κ. Παύλος Αποστολίδης στις συζητήσεις με την τουρκική αντιπροσωπία, προωθούσε τις Σημιτικές θέσεις περί της Μαδρίτης και του Ελσίνκι;
Άρα τότε, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συμπλέει με τον “εκλεκτό” του κ. Παύλο Αποστολίδη, και γενικότερα με τον Κώστα Σημίτη και τον Αλέξη Τσίπρα;
Δηλαδή κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό;
Πιστεύω πως πρέπει ο Πρωθυπουργός, να ξεκαθαρίσει την θέση του στον ελληνικό λαό, από τη στιγμή βεβαίως, που ουδέποτε αποκήρυξε τα πεπραγμένα της Μαδρίτης και του Ελσίνκι.