 |
| president.gov.ua |
Η χώρα βρίσκεται στη μέση μιας συνταγματικής κρίσης. Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ουκρανίας (CCU) βύθισε πρόσφατα τη χώρα σε μια από τις βαθύτερες κρίσεις της στην 30ετή ιστορία της. Συγκεκριμένα, στις 27 Οκτωβρίου 2020, το Δικαστήριο δήλωσε ότι τα βασικά στοιχεία της νομοθεσίας της Ουκρανίας για την καταπολέμηση της διαφθοράς, που εγκρίθηκε μεταξύ 2014 και 2020, ήταν αντισυνταγματικά. Σε απάντηση, ο Πρόεδρος Ζελένσκι εισήγαγε νομοθεσία που ζητούσε την πρόωρη λήξη όλων των δικαστών του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Αργότερα, τον Δεκέμβριο, ανέστειλε τον πρόεδρο του Δικαστηρίου για δύο μήνες.
Το αποτέλεσμα ήταν εκτεταμένο χάος στο πολιτικό σύστημα της Ουκρανίας. Οι ενέργειες του Ζελένσκι ήταν αμφισβητήσιμης νομιμότητας και προκάλεσαν σκληρή κριτική από όλες τις πολιτικές πλευρές. Οι συνέπειες της απόφασης του Δικαστηρίου περιλαμβάνουν την ακύρωση πάνω από 100 εκκρεμών υποθέσεων διαφθοράς, μια εξέλιξη που θα μπορούσε ενδεχομένως να θέσει σε κίνδυνο τη μελλοντική εμπορική και οικονομική συνεργασία ΕΕ-Ουκρανίας στο πλαίσιο της συμφωνίας σύνδεσης 2014.
Μετά το πραξικόπημα του Euromaidan το 2014 δημιουργήθηκε ένα "ανεξάρτητο" Εθνικό Γραφείο καταπολέμησης της διαφθοράς (NABU) για να επιβλέπει την έρευνα και τη δίωξη διεφθαρμένων κρατικών αξιωματούχων. Το NABU έχει χρησιμοποιηθεί από την αμερικανική πρεσβεία για να ασκήσει ποινικές υποθέσεις εναντίον εκείνων των ολιγαρχών που δεν της αρέσει και για να καλύψει εκείνους που της είναι αρεστοί. Το Συνταγματικό Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η NABU είναι υπηρεσία ποινικής έρευνας εκτός του ελέγχου του εκτελεστικού κλάδου, γεγονός που αποτελεί αντίφαση σο ουκρανικό Σύνταγμα.
Η κρίση έχει κλιμακωθεί από τότε:
Ο πρόεδρος Ζέλενσκι έχει λάβει αρκετά προκλητικά μέτρα, συμπεριλαμβανομένης της πρότασης νομοθεσίας που ακυρώνει τις αποφάσεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου κατά της διαφθοράς και ξεκινά τη διαδικασία απόρριψης και αντικατάστασης των δικαστών που υποστήριξαν την απόφαση αυτή. Καμία από αυτές τις ενέργειες δεν υποστηρίζεται από τη σημερινή ουκρανική νομοθεσία. Η ρητορική μεταξύ του προέδρου και του Συνταγματικού Δικαστηρίου κλιμακώνεται επίσης, με τον πρόεδρο του Συνταγματικού Δικαστηρίου Tupitskyi να προειδοποιεί ότι οι ενέργειες του προέδρου απειλούν την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας.
Οι εκκλήσεις για διαδικασίες μομφής εγείρονται στο Rada και ο Ζέλενσκι κλιμάκωσε για άλλη μια φορά την κρίση στις 3 Φεβρουαρίου 2021 μπλοκάροντας τα φιλορωσικά τηλεοπτικά κανάλια που ελέγχονται από τον Victor Medvedchuk. Η νομιμότητα της τελευταίας δράσης αμφισβητήθηκε ακόμη και από την ΕΕ.
Αλλά και οι αριθμοί των δημοσκοπήσεων για τον Ζέλενσκι έχουν μειωθεί απότομα. Τα δεξιά δημοτικά συμβούλια των πόλεων καλούν τον Ζέλενσκι να θέσει εκτός νόμου το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης.
Εν τω μεταξύ, η πανδημία βάζει έναν αριθμό ρεκόρ ανθρώπων σε νοσοκομεία, ενώ η πενιχρή εκστρατεία εμβολιασμού αποτυγχάνει.
Συνεπώς ένας πόλεμος εναντίον του ανατολικού αυτονομιστή θα μπορούσε να είναι μια προσπάθεια του Ζέλενσκι να ανακτήσει κάποια εθνική και διεθνή υποστήριξη.
Αλλά τίποτα δεν θα συμβεί στην πρώτη γραμμή χωρίς τη συγκατάθεση ή ακόμα και την ενθάρρυνση από την Ουάσιγκτον. Η διοίκηση του Μπάιντεν είναι γεμάτη με τους ίδιους παραληρητικούς ανθρώπους που κατάφεραν το πραξικόπημα του 2014 στο Κίεβο το οποίο βέβαια είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της Κριμαίας και του Ντονμπάς. Μπορεί να πιστεύουν ότι η εκπαίδευση του ΝΑΤΟ που έλαβε ο ουκρανικός στρατός και τα όπλα που παρέδωσαν οι ΗΠΑ αρκούν για να νικήσουν τους αυτονομιστές. Αλλά η κατάσταση του ουκρανικού στρατού είναι χειρότερη από ό,τι θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί και οι Ρωσόφωνοι θα έχουν την πλήρη υποστήριξη της Ρωσίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ποιος θα κερδίσει σε έναν τέτοιο αγώνα.
Το MoonfoAlabama σχολιάζοντας στο Turcopolier παρατήρησε:
Εάν οι ΗΠΑ δεν είναι προσεκτικές, πρόκειται να δώσουν στους Ρώσους μια άλλη ευκαιρία να δείξουν στον κόσμο τη στρατιωτική τους ανδρεία, την ευελιξία του στρατιωτικού τους συστήματος που επιτρέπει τη λειτουργία πολλαπλών μετώπων και την αδιάλειπτη υποστήριξή τους για έναν σύμμαχο. Εκτός από ενδεχομένως να αφήσουν τους Ρώσους να δείξουν στην Ευρώπη ότι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν, αν σταματήσουν στα 30 μίλια (από το Κίεβο) περίπου και ουσιαστικά επιστρέψουν στην πατρίδα τους.