Του Παναγιώτη Αποστόλου
Στις 22 Μαρτίου 2021 δημοσίευα το άρθρο μου «“Εντολή” Μέρκελ για εκλογές το Μάιο» και στο οποίο επεσήμανα τα παρακάτω:
«…Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πανθομολογούμενο ότι δέχεται μεγάλες εσωκομματικές πιέσεις για άμεση διπλή προσφυγή σε εκλογές. Τώρα που ακόμη – όπως εκτιμούν στη ΝΔ – έχουν το πάνω χέρι.
Όμως είναι σίγουρο πώς η προσφυγή ή όχι στις κάλπες είναι στο “χέρι” του Πρωθυπουργού;
Αφού όπως με πληροφορεί πηγή μου, η Καγκελάριος της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ διαμήνυσε στον Έλληνα Πρωθυπουργό, πως επιθυμία της είναι να γίνει ελληνική προσφυγή στη Χάγη και ακολούθως στις 29 Απριλίου 2021να κλείσει η Βουλή των Ελλήνων και να οριστεί ημέρα των εκλογών η 23η Μαΐου 2021.
Στην ερώτησή μου, αν έχουν “κλειδώσει” αυτές οι ημερομηνίες, η απάντηση ήταν η εξής:
Η πολιτική κατάσταση σε Ελλάδα και Γερμανία είναι σαν ένας βούρκος κινούμενης άμμου. Όλα μπορούν να αλλάξουν από ώρα σε ώρα, όχι από ημέρα σε ημέρα».
Εσωτερική πίεση στον Πρωθυπουργό για εξάντληση της τετραετίας…
Πράγματι το πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα είναι απολύτως ασαφές. Από τη στιγμή που κάθε επόμενη ημέρα, αυξάνει η οργή των πολιτών για τα “εγκληματικά” λάθη των αρμόδιων υπουργείων της κυβέρνησης στην Υγεία, την Οικονομία και την Ασφάλεια. Από τη στιγμή που η Γερμανία δεν αφήνει την ελληνική κυβέρνηση, ώστε να προσεγγίσει άλλες αγορές παραγωγής εμβολίων (π.χ. Ρωσία) πέραν των ευρωπαϊκών, με αποτέλεσμα να έχει αποτύχει η κυβερνητική διαχείριση αντιμετώπισης του κορωνοϊού.
Έτσι είναι ιδιαίτερα εξοργισμένος ο ελληνικός λαός με τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, γιατί στο πρώτο κύμα του κορωνοϊού, την ίδια εποχή πέρσι, τον δικαιολόγησε για τις ελάχιστες ΜΕΘ που παρείχε το Εθνικό Σύστημα Υγείας στον ελληνικό λαό, καταλογίζοντας την απόλυτη ευθύνη στις προηγούμενες κυβερνήσεις, που δεν είχαν φροντίσει να υπάρχουν υπεραρκετές ΜΕΘ προς αντιμετώπιση μιας ακραίας κατάστασης, όπως αυτής που προέκυψε με τον κορωνοϊό.
Ένα χρόνο όμως μετά και παρά τις βαρύγδουπες εξαγγελίες του Πρωθυπουργού, οι ΜΕΘ παρέμειναν στα ίδια επίπεδα, με αποτέλεσμα να κοντεύει να “σκάσει” το ΕΣΥ και ταυτόχρονα να επιτάσσει γιατρούς, από τη στιγμή που είχε εξαγγείλει πριν μερικούς μήνες, ότι θα γίνουν οι απαραίτητες προσλήψεις ιατρικού προσωπικού προκειμένου να αντιμετωπιστεί η “πανδημία”.
Είναι ιδιαίτερα εξοργισμένος ο ελληνικός λαός με τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, γιατί με τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις του κατόπιν προτάσεων της ειδικής ομάδας λοιμωξιολόγων, που συνεχώς ακυρώνουν τον εαυτό τους, διέλυσε την οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας.
Δεν είναι δυνατόν οι επιστημονικοί σύμβουλοι του Μαξίμου, να “διατάσσουν” γενικό εγκλεισμό των κατοίκων με τα 300-500 κρούσματα και τώρα που έχουν ξεπεράσει τα 3000 να σκέπτονται το σταδιακό άνοιγμα της αγοράς, της παιδείας, του αθλητισμού κλπ.
Έτσι τα ποσοστά της ΝΔ σε όλες τις δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας πέφτουν και δημιουργούν μεγάλο προβληματισμό, όχι μόνο στο Μαξίμου, αλλά και σε όλη την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ.
Όταν συνεχίζεται η δημοσιοποίηση διαφόρων σκανδάλων και έτσι συνεχώς αυξάνει η πτωτική τάση του εκλογικού σώματος για το κυβερνών κόμμα.
Είναι λοιπόν πολιτική λύση η άμεση προσφυγή στις κάλπες, από τη στιγμή που ναι μεν χάνει ποσοστά η ΝΔ, αλλά δεν τα εισπράττει ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ; Όταν η Κοινοβουλευτική δύναμη της ΝΔ παραμένει στις 158 έδρες;
Γι΄ αυτό πολλοί διαμηνύουν στο Μαξίμου, πως πρέπει η ΝΔ να εξαντλήσει την 4ετή λαϊκή εντολή που έλαβε το 2019 και εκλογές να γίνουν το 2023, όταν και εκτιμάται πως θα έχει παρέλθει η υγειονομική περιπέτεια του κορωνοϊού.
Ωστόσο, όλοι αυτοί που ισχυρίζονται πως πρέπει η κυβέρνηση να εξαντλήσει την 4ετία, προφανώς δεν γνωρίζουν κατά πόσο και σε ποιο μέγεθος υπάρχει πολιτική εξάρτηση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη από την Καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ.
Επίσης προφανώς, παραγνωρίζουν το γεγονός ότι όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις οδηγήθηκαν σε προκήρυξη πρόωρων εκλογών.
Ο τρίτος δρόμος είναι η Οικουμενική κυβέρνηση…
Στο άρθρο μου «Ξεκίνησε η διαδικασία οικουμενικής κυβέρνησης» που δημοσιεύθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2021 είχα ασχοληθεί με πληροφορίες ισχυρής ενημέρωσης από πηγή μου, που έπαιζε έντονα, αλλά εξακολουθεί και σήμερα να παίζει. Έτσι αξίζει να το θυμηθούμε:
«Σήμερα λοιπόν, φρονώ πως το πολιτικό αδιέξοδο είναι πιο κοντά παρά ποτέ. Ο πρόσφατος ανασχηματισμός της κυβέρνησης σηματοδότησε τα πολλά αδιέξοδα, στα οποία έχει εμπλακεί η κυβέρνηση της ΝΔ και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Η αναβάθμιση του δεξιού Μάκη Βορίδη από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στο Υπουργείο Εσωτερικών, έγινε για να προετοιμαστεί το κόμμα της ΝΔ για τις επερχόμενες εκλογές. Που όπως έχω γράψει, εκτιμώ πως θα γίνουν εντός του 2021…
Αυτό είναι βέβαια το σχέδιο που επεξεργάζεται το Μαξίμου.
Αλλά στην Ελλάδα δεν αποφασίζει πλέον ο εκάστοτε Πρωθυπουργός της, αποφασίζει ο ξένος παράγοντας.
Σε αυτήν την περίπτωση και με βάση τον εκλογικό νόμο, η χώρα θα βρεθεί σε πολιτικό αδιέξοδο. Που ενδεχομένως την λύση να την δώσει – κατ΄ επιθυμία και κατ΄ εντολή των ΗΠΑ – ο Κώστας Καραμανλής, ηγούμενος μιας Οικουμενικής κυβέρνησης με την συμμετοχή της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ. Γνωστή συνταγή άλλωστε και δοκιμασμένη πολλές φορές κατά το παρελθόν.
Γι΄ αυτό οι επόμενοι μήνες θα είναι πολύ κρίσιμοι, αφού θα είναι καυτοί στα Ελληνό-Τουρκικά. Τότε μπορεί να απαιτηθεί από τον ξένο παράγοντα ο σχηματισμός Οικουμενικής κυβέρνησης χωρίς διενέργεια εκλογών, με πρόσχημα την άμεση αντιμετώπιση των σημαντικών εξελίξεων.
Μιας Οικουμενικής κυβέρνησης με τη συμμετοχή της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ (δηλαδή του “δημοκρατικού τόξου”). Γιατί ο ξένος παράγοντας θέλει την ευθύνη τετελεσμένων, να την έχουν με την υπογραφή τους όλα τα “προοδευτικά” κόμματα της χώρας. Μιας Οικουμενικής κυβέρνησης που θα αναλάβει την ευθύνη της συγκυριαρχίας και συνδιοίκησης του Αιγαίου και την συνεκμετάλλευση του ορυκτού του πλούτου με τις ΗΠΑ, Γερμανία και Τουρκία.
Παρά ταύτα, μακάρι να μην επιβεβαιωθούν αυτές οι πολιτικές μου εκτιμήσεις και πληροφορίες κι ας θεωρηθώ από τους Συστημικούς ως φαντασιόπληκτος.
Μέχρι τότε όμως, οψόμεθα».
Άλλο είναι Κώστας Καραμανλής κι άλλο είναι Κώστας Σημίτης…
Επίσης σε άρθρο μου την Κυριακή 3 Ιουνίου 2018 (ναι πριν από 3 χρόνια) με τίτλο: “Ράβει “κοστούμι” ο Καραμανλής”, έγραφα συγκεκριμένα:
«Στον ευρύτερο χώρο της κεντροδεξιάς βλέπουν την “επιστροφή” του Κώστα Καραμανλή και δεν είναι λίγοι εκείνοι – καθημερινώς αυξανόμενοι – που βλέπουν τον Κώστα Καραμανλή ως τη μοναδική λύση μπροστά στο πολιτικό αδιέξοδο, που οσονούπω έρχεται…
Και βεβαίως, ελπίζουν όλοι αυτοί, πως όταν φτάσει η ώρα αυτού του πολιτικού αδιεξόδου, ο Κώστας Καραμανλής θα ηγηθεί μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας, εθνικής σωτηρίας ή όπως αλλιώς θα την ονομάσουν…».
Ωστόσο σήμερα, σύμφωνα με τη δική πληροφόρηση, ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής είναι αρνητικός στο ενδεχόμενο να αναλάμβανε Πρωθυπουργός σε μια τέτοια κυβέρνηση και στην οποία θα συμμετείχαν κόμματα των οποίων οι θέσεις στα εθνικά ζητήματα δεν συμφωνούν με τις απόψεις του ιδίου.
Εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις και απόψεις που αναφέρονται στο βιβλίο του Κώστα Σημίτη “Η στρατηγική του Ελσίνκι, 20+1 χρόνια μετά”, το οποίο θα κυκλοφορήσει σε λίγες ημέρες.
Όμως στην εφημερίδα “Τα Νέα” της περασμένης Κυριακής δημοσιεύθηκε κριτική περί των εθνικών θεμάτων και τα οποία αναφέρονται στο υπό κυκλοφορία βιβλίο του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη.
Παρακάτω οι επισημάνσεις της εφημερίδος “Τα Νέα”:
«Ο πρώην Πρωθυπουργός ασκεί έντονη κριτική στα πεπραγμένα της κυβέρνησης Καραμανλή σχετικά με τα ελληνοτουρκικά και την εγκατάλειψη της στρατηγικής του Ελσίνκι, που προωθούσε την ενταξιακή πορεία της Άγκυρας με προϋπόθεση την επίλυση των διαφορών για την υφαλοκρηπίδα.
Ο Κώστας Σημίτης υποστηρίζει ότι ο Κώστας Καραμανλής, απεμπόλησε το διπλωματικό κεκτημένο της χώρας με το Ελσίνκι, όταν συναινούσε το 2004 στην εκκίνηση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παρ’ όλο που δεν είχε τακτοποιήσει τις διαφορές της για την υφαλοκρηπίδα με την Ελλάδα.
Όπως είναι γνωστό, η πλευρά Καραμανλή έχει απαντήσει για το ζήτημα της συμφωνίας του Ελσίνκι, καταγράφοντας δύο θετικά – τόσο την συμφωνία για την έναρξη ενταξιακής πορείας της Κύπρου, όσο και για την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας.
Ωστόσο, διαφωνούσε με την μέθοδο της επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών – που παρέπεμπε σε ένα συνυποσχετικό για την κοινή προσφυγή στην Χάγη, καθώς θεωρούσε ότι η Άγκυρα θα επιχειρούσε να βάλει στο τραπέζι του διεθνούς δικαστηρίου θέματα που η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αποδεχθεί, όπως η στρατικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου.
Επίσης, η πλευρά Καραμανλή έθετε και το ζήτημα του καθορισμού των χωρικών υδάτων – σημειώνοντας ότι η καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αποδεχτεί τον καθορισμό τους σε έκταση μικρότερη των 12 μιλίων – κάτι που επίσης δεν αποδεχόταν η Άγκυρα…».
Οι ενδοτικές Συμφωνίες Μαδρίτης και Ελσίνκι…
Βέβαια εμείς να θυμίσουμε επί τροχάδην, ποιος ήταν ο Κώστας Σημίτης.
Ο Κώστας Σημίτης υπέγραψε τη “Συμφωνία της Μαδρίτης” με τον Τούρκο ομόλογό του Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ στις 8 Ιουλίου 1997. Η συγκεκριμένη Συμφωνία δημιούργησε ιδιαίτερη επίδραση στις διμερείς ελληνοτουρκικές σχέσεις, και η οποία επηρεάζει και σήμερα τις σχέσεις των δυο χωρών.
Θεσπίστηκε με την απόλυτη ενθάρρυνση από την πλευρά των ΗΠΑ. Σε αυτήν την Σύμβαση νομιμοποιήθηκαν και αναζωπυρώθηκαν οι τουρκικοί ισχυρισμοί περί των “Γκρίζων Ζωνών” στο Αιγαίο Πέλαγος.
Ακολούθως στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στο Ελσίνκι της Φινλανδίας στις 10-11 Δεκεμβρίου 1999, αποφασίζεται πως:
«…Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τονίζει την αρχή της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών σύμφωνα µε τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και παροτρύνει τα υποψήφια κράτη να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για την επίλυση κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων [to resolve any outstanding border disputes and other related issues].
…Άλλως, θα πρέπει να φέρουν τη διαφορά ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου εντός εύλογου χρονικού διαστήματος. Το αργότερο στα τέλη του 2004, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα επανεξετάσει την κατάσταση ως προς κάθε εκκρεμή διαφορά, ιδίως όσον αφορά τις επιπτώσεις στην ενταξιακή διαδικασία προκειμένου να προαγάγει την επίλυσή τους µέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου».
Έτσι επί της ουσίας ο Κώστας Σημίτης αναγνώρισε δικαιώματα στην Τουρκία στο Αιγαίο Πέλαγος. Μην κατηγορούμε λοιπόν την Τουρκία για την σημερινή επιθετική της στάση προς την Ελλάδα, αφού το δικαίωμα το έδωσε ο Κώστας Σημίτης με τις δυο παραπάνω Συμφωνίες, που δεν θέλησε να υλοποιήσει ο Κώστας Καραμανλής.
Ωστόσο στην ίδια πολιτική ενδοτική γραμμή στα εθνικά θέματα, με τον Κώστα Σημίτη, κινείται και ο πρώην Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Υποστηρικτές της μη υπάρξεως θαλασσίων συνόρων και όσων προβλέπονταν στις δυο παραπάνω αναφερόμενες Συμφωνίες.
Ειδικότερα όμως σήμερα, είναι πολύ επικίνδυνες οι απόψεις που εκφράζονται από το ΕΛΙΑΜΕΠ, συμβουλευτικό όργανο του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Των Τσούκαλη, Ντόκου, Ροζάκη, αλλά και των Γιώργου Παπανδρέου και Ντόρας Μπακογιάννη.
Ο όρος συλλήβδην “θαλάσσια σύνορα” περιλαμβάνει την ΑΟΖ, τα χωρικά ύδατα, την συνορεύουσα παράκτια ζώνη, όπου το Δίκαιο της Θάλασσας δίνει σαφείς ορισμούς για το κάθε ένα από τα παραπάνω.
Συγκρατήστε πως, ποτέ ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν καταδίκασε τις Συμφωνίες της Μαδρίτης και του Ελσίνκι.
Βέβαια η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο στο Αιγαίο και τα νησιά μας, όμως με βάση το Διεθνές Δίκαιο διευθέτησε την ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα με τη Ρωσία, την Βουλγαρία και τη Ρουμανία.
Να γίνει σαφής ο Πρωθυπουργός…
Από τη στιγμή που ο Κώστας Καραμανλής δεν συμφωνεί με τους Αλέξη Τσίπρα και Κυριάκο Μητσοτάκη στα ζητήματα που αναδείχτηκαν υπέρ της Τουρκίας από τις Συμφωνίες της Μαδρίτης και του Ελσίνκι, όταν οι πολιτικές εξελίξεις που κινούνται με μεγάλη ταχύτητα, επιβάλουν τη δημιουργία Οικουμενικής Κυβέρνησης που θα υπογράψει (με τη σύμφωνη γνώμη ΗΠΑ και Γερμανίας) - δηλώνοντας την συνυπευθυνότητα των κομμάτων Εξουσίας - την προσφυγή μας στη Χάγη, την αποστρατικοποίηση των νησιών μας, αλλά και το μοίρασμα του πλούτου μας στο Αιγαίο Πέλαγος, δεν μπορεί να ηγηθεί αυτής της Οικουμενικής Κυβέρνησης ο Κώστας Καραμανλής.
Θα μπορούσε όμως να γίνει Πρωθυπουργός αυτής ο Κώστας Σημίτης, αφού μεταξύ του ιδίου και του Τσίπρα οι απόψεις ταυτίζονται απόλυτα, ενώ ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει όχι μόνο να μιλάει πως για τη Χάγη ένα μόνο ζήτημα υπάρχει (ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδα) αλλά και να πείσει τον ελληνικό λαό πως δεν άγεται και φέρεται από το ΕΛΙΑΜΕΠ των Γιώργου Παπανδρέου και Ντόρας Μπακογιάννη.
Ιστορικές δηλώσεις Καραμανλή “καταδικάζουν” Σημίτη και νουθετούν Μητσοτάκη…
Κάπου σε αυτό το σημείο (Παρασκευή πρωί) θα έκλεινα το άρθρο μου, αλλά με πρόλαβαν οι δηλώσεις του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή. Δηλώσεις, που πιστεύω πως έχουν τεράστια ιστορική σημασία και βάζουν κάθε κατεργάρη στον πάγκο του. Δηλώσεις, που θα πρέπει ακόμη να “μελετάει” ο Κυριάκος Μητσοτάκη και έστω πολύ καθυστερημένα να πράξει το εθνικό του καθήκον. Δηλώσεις, που αποκαθιστούν την ιστορική αλήθεια και δείχνουν την αυριανή ημέρα που πρέπει να ακολουθήσει η σημερινή κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός της.
Παρακάτω οι ιστορικής αξίας δηλώσεις του Κώστα Καραμανλή:
«Συνεχίζει ο κ. Σημίτης να γράφει για τη λεγόμενη “επιτυχία” του Ελσίνκι. Έχω πάντα επιφυλάξεις ως προς το κατά πόσο αυτές οι δημόσιες τοποθετήσεις διευκολύνουν τον χειρισμό κρίσιμων εθνικών θεμάτων και, μάλιστα, σε μια δύσκολη φάση τους που είναι τώρα σε εξέλιξη. Όμως, η εμμονή και η συνεχής επανάληψη επιβάλλουν να ειπωθούν τελικά κάποια πράγματα, για λόγους ιστορικής ακρίβειας. Και αφού παραβλέψω την αναφορά σε μια συνάντηση που δεν έγινε ποτέ με αυτήν τη σύνθεση και με αυτό το περιεχόμενο.
Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: η δήθεν “επιτυχημένη” στρατηγική του Ελσίνκι οδηγούσε την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, την ελληνική κυριαρχία νησιών και βραχονησίδων, στη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Από τα Ίμια μέχρι το Ελσίνκι, η κυβέρνηση Σημίτη ζητούσε ουσιαστικά από ΗΠΑ και Ευρωπαίους εταίρους να ωθήσουν την Τουρκία να προσφύγει στη Χάγη εναντίον μας για τα Ίμια και τις λεγόμενες “γκρίζες ζώνες”. Φρόντιζε να συμπεριληφθούν αντίστοιχες προβλέψεις στα επίσημα Ευρωπαϊκά κείμενα. Δεν έχει ξανασυμβεί κράτος, και μάλιστα Ευρωπαϊκό, να ζητά από όλον τον κόσμο να θέσει τρίτο κράτος σε δικαστική αμφισβήτηση την εδαφική του ακεραιότητα. Με τη συμφωνία της Μαδρίτης τον Ιούλιο 1997, έγινε και ένα ακόμα σοβαρό ολίσθημα. Αναγνώρισε ότι η Τουρκία έχει νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική της κυριαρχία και ότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να ασκήσει μονομερώς κανένα δικαίωμά της. Προφανώς ούτε το μονομερές δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα, όπως ρητά προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο για όλες τις χώρες.
Το 1999 με το Ελσίνκι, η ΕΕ ως “Πόντιος Πιλάτος” θα προωθούσε την προσφυγή της Τουρκίας στη Χάγη εναντίον μας για “εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα”, μέχρι τα τέλη του 2004. Όχι μόνο για την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ που είναι η μόνη διαφορά που αναγνωρίζουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 1974. Και όχι από κοινού με την Ελλάδα με συνυποσχετικό. Μονομερώς. Δηλαδή, η Τουρκία θα προσδιόριζε μόνη της τα επίδικα θέματα. Και, καθώς η Ελλάδα αποδεχόταν ακόμα τότε την υποχρεωτική δικαιοδοσία της Χάγης, δεν θα είχε επιλογή. Αυτομάτως αποδεχόταν το άνευ προηγουμένου: ότι εδάφη της, κυριαρχία της και ό,τι άλλο θεωρούσε η Τουρκία “συναφές” θα ετίθεντο υπό δικαστική αίρεση. Και, ενώ στο Ελσίνκι η Τουρκία κέρδιζε αυτό που διακαώς επεδίωκε επί 36 χρόνια, δηλαδή τον χαρακτηρισμό της ως υποψήφιας χώρας για ένταξη στην ΕΕ, η Ελλάδα δεν φρόντισε να λάβει ως αντάλλαγμα ούτε καν τα αυτονόητα: την άρση του casus belli και τον έμπρακτο σεβασμό από την Άγκυρα του διεθνούς δικαίου στο σύνολό του, ιδίως δε του Δικαίου της Θάλασσας. Αντιθέτως, θέταμε οι ίδιοι την εδαφική μας ακεραιότητα υπό επανεξέταση.
Στο άρθρο του κ. Σημίτη αναφέρεται μάλιστα ότι διαφορά μας προς επίλυση με την Τουρκία δεν είναι μόνον η υφαλοκρηπίδα, αλλά και τα χωρικά μας ύδατα. Από πότε; Και μας εγκαλεί ότι τάχα δεν αξιοποιήσαμε το Ελσίνκι, για να “επιλύσουμε” και αυτό το ζήτημα. Φαίνεται, γι αυτό η κυβέρνηση Σημίτη διαπραγματευόταν με την Τουρκία αποκλειστικά το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ.. Για να «επιλύσει» το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας – που το Ελσίνκι έκανε πακέτο με όλες τις τουρκικές διεκδικήσεις – με τρόπο αποδεκτό από την Τουρκία.
Το Δεκέμβριο 2004, όταν κρινόταν η έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας στις Βρυξέλλες, η δική μας προτεραιότητα ήταν πράγματι η απεμπλοκή μας από το τετελεσμένο του Ελσίνκι. Πίστευα και πιστεύω ότι, πέραν της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ, τίποτε άλλο από όσα θέτει η Τουρκία δεν μπορεί να τεθεί υπό διαπραγμάτευση ή δικαστική αίρεση. Το προηγούμενο του Ελσίνκι ήταν πλέον πραγματικότητα, αλλά έπρεπε να αποδυναμωθεί. Προσθέσαμε τη διατύπωση ότι στη Χάγη θα πάμε “εφόσον απαιτείται”, για να αποφύγουμε να συρθούμε για θέματα που δεν υφίστανται. Διαμορφώσαμε μία νέα στρατηγική που μετέτρεπε τα προβλήματα με την Τουρκία από Ελληνό-τουρκικά σε Ευρώ-τουρκικά. Η ΕΕ, από το να παραπέμπει την εδαφική μας ακεραιότητα στη Χάγη, γεγονός αδιανόητο, επόπτευε πλέον η ίδια και με τη δική μας ενεργό συμμετοχή τη συμμόρφωση της Τουρκίας με τις σχέσεις καλής γειτονίας και το Διεθνές Δίκαιο, ως προαπαιτούμενο της ενταξιακής διαδικασίας (Διαπραγματευτικό Πλαίσιο με την Τουρκία, Οκτώβριος 2005).
Πρόσθετη απόδειξη των κινδύνων που περιέκλειε το Ελσίνκι είναι ότι αυτό ενταφιάστηκε και τυπικά τον Ιανουάριο 2015, από την κυβέρνηση Σαμαρά. Με δήλωση που κατέθεσε ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος στα Ηνωμένα Έθνη, η χώρα μας δεν αναγνωρίζει την υποχρεωτική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Χάγης για θέματα εδαφικής μας κυριαρχίας, συμπεριλαμβανομένων των χωρικών μας υδάτων.
Είναι πράγματι αληθές ότι έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις με τον κ. Σημίτη και όσους συμμερίζονται τις απόψεις του. Για εμάς τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Δεν διαπραγματευόμαστε εθνική κυριαρχία και δεν την θέτουμε στην κρίση κανενός. Μοναδικό θέμα προς επίλυση με την Τουρκία: η υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Διαφορετικές αντιλήψεις θα με βρίσκουν πάντα αντίθετο».
ΥΓ: Μετά τις δηλώσεις του Κώστα Καραμανλή, ο Κώστας Σημίτης προλαβαίνει να αποσύρει το βιβλίο του από τα βιβλιοπωλεία. Ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, του οποίου Υπουργοί της κυβέρνησής του βρίσκονται στις φυλακές…