 |
| merlinlightpainting / pixabay |
Του Στέλιου Συρμόγλου
Το κράτος σε τούτο τον τόπο είναι ο πρώτος τρομοκράτης. Πριν από τον τρόμο προηγείται η εντολή, η απαίτηση. Μετά την αμφισβήτηση της εντολής και την απόρριψη της απαίτησης ακολουθεί η πράξη του τρόμου. Στην ενδιάμεση διαδρομή υπάρχει η καταπιεσμένη κι άλλοτε εξεγερμένη βούληση. Ο μεταφυσικός τρόμος, άγνωστος στους πρωτόπλαστους, δεν τους απέτρεψε από την παρακμή.
Μετά ο τρόμος της ενοχής, οι τύψεις, η του νόμου τιμωρία, έγινε καθεστώς. Η άρση του μεταφυσικού τρόμου ξυπνάει τον κοινωνικό και πολιτικό τρόμο.
Από τον Άννα στον Καϊάφα. Από το φονικό στην πληρωμή, είναι η καθιερωμένη ανθρώπινη διαδρομή. Και τη γαλήνη μας με τον τρόμο της κόλασης κερδίζουμε! Αυτή η γαλήνη του τρόμου...Τίποτε δεν λειτουργεί χωρίς τη σύνθεση του τρόμου. Και ο τρόμος πυροδοτείται από τον τρόμο.
Το βιώνουμε τώρα με τον κορωνοϊό και τις τρομολαγνικές αποφάσεις της κυβέρνησης των εγχώριων τσαρλατάνων. Και κάποιοι πολιτικοί κρύβουν μέσα τους, αλλά έτοιμο να εξέλθει, το φονιά και τον καταστροφέα, όταν χρειάζονται προσχήματα για να επενδύσουν το νήμα της ζωής τους στην καταστροφή.
Είναι οι σύγχρονοι Ηρόστρατοι, όχι μόνο του έργου του ανθρώπου, αλλά και του ιδίου του ανθρώπου. Και επικαλούμενοι την οικονομική δυσπραγία, την αναγκαιότητα της κοινωνικής συνοχής, την προστασία της δημόσιας υγείας, ανοίγουν τις μπουκόπορτες της αυθαιρεσίας, ακόμη και της βίας.
Αυτοί οι πολιτικοί είναι τρομοκράτες για την τρομοκρατία. Αυτοσκοπός η τρομοκρατία, όχι απλώς γιατί αποδίδει, αλλά γιατί οι ίδιοι δεν έχουν ούτε σκοπό, ούτε η τρομοκρατία τους έχει για τους ίδιους μέλλον. Είναι μια τρομοκρατία ακάλυπτη, χωρίς προσχήματα ενίοτε.Το φονικό για το φονικό.
Επί 10 και πλέον χρόνια βιώνουμε σε πολιτικό επίπεδο την έξαρση της τρομοκρατίας ενός λαού, που οδηγήθηκε από σκανδαλώδεις πολιτικές στο περιθώριο της Ευρώπης, επαίτης της επιβίωσής του.
Τώρα ζούμε την τρομοκρατία του κορωνοϊού, γιατί "βολεύει" στους τρομοκράτες να αποπροσανατολίζουν το λαό. Για τους μη γνωρίζοντες, ωστόσο, ο κοινωνικός τρόμος δημιουργεί ανδράποδα, αποχαυνώνει και εκμαυλίζει. Ο πολίτης που φοβάται και διακρίνεται για την ψυχική του υποτέλεια δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι αποτελεί ηθική προσωπικότητα.
Με το φόβο δεν μπορούμε να μιλάμε για αυτονομία συνείδησης. Μια κοινωνία δεν μπορεί να συγκροτείται ως οργανικόν όλον γύρω από τον τρόμο, γιατί μοιραία αργά ή γρήγορα διασκορπίζεται.
Βιώνει ο Έλληνας απροκάλυπτα την πολιτική τρομοκρατία σε μια κατ' επίφασιν δημοκρατία. Γιατί η δημοκρατία δεν τρομοκρατεί, ούτε ανέχεται εκβιαστικά διλήμματα. Είναι πράξη ελεύθερη και αβίαστη, διαρκές αίτημα διαλόγου.
Και η Ελλάδα κατάντησε φιδότοπος, όπου τα ανθρωποειδή φίδια της πολιτικής απάτης, όχι απλώς αλληλοσπαράσσονται για την νομή της εξουσίας, αλλά χωρίς οίκτο προσπαθούν να επιβληθούν στη συνείδηση του λαού.
Αυτή η φοβερά αναρχούμενη και "υπερωριακή" τρομοκρατία ονομάζεται χαριτωμένα "προστασία της υγείας" μας, "εθνική προσπάθεια", "επιστροφή στην κανονικότητα", "σταθερότητα". Έτσι όλοι ο τρομοκράτες παίρνουν ή ζητούν άφεση αμαρτιών, χωρίς να αισθάνονται καμία ενοχή!
Σε τούτο τον τόπο τα τελευταία χρόνια οι σκεπτόμενοι Έλληνες νιώθουν σαν να γεννήθηκαν από τη μήτρα του τρόμου!