Εγώ δεν είμαι που είπα «όποιος είναι κουρασμένος να πάει σε μια ΜΕΘ να ξεκουραστεί»; Ε λοιπόν, εγώ είμαι που τώρα λέω κατηγορηματικά «ανοίξτε την εστίαση και τις μετακινήσεις να τελειώνουμε». Είναι ανώφελο να βαυκαλιζόμαστε, το «κουράστηκα» και το «δεν αντέχω» νίκησαν. Είναι βέβαια μια συλλογική επιλογή που θα προσθέσει μερικές χιλιάδες νεκρούς ακόμα, πλην έτσι έχουν τα πράγματα τελεσιδίκως.
Από: liberal.gr
Δημήτρης Καμπουράκης
Θα μου πείτε ότι δεν πρόκειται για «συλλογική» απόφαση, αλλά για ετσιθελική επιβολή της συμπεριφοράς μερικών χιλιάδων πιτσιρικάδων στο σύνολο μιας κοινωνίας που καρτερικά υπομένει το κλείσιμο και τους περιορισμούς. Έτσι νόμιζα κι εγώ, αλλά τελικά δεν είναι λίγες χιλιάδες. Είναι πολύ περισσότεροι και συγκροτούν μια μάζα αριθμητικά ικανή να ανατρέψει τον υγειονομικό σχεδιασμό της χώρας. Στην πραγματικότητα αυτό έχει ήδη συμβεί, ας μη κοροϊδευόμαστε.
Αυτή τη στιγμή, η υγειονομική κορυφή του κράτους προσπαθεί να περιθάλψει και να διασώσει τους πάμπολλους που καταλήγουν στα νοσοκομεία, ενώ παράλληλα μια νεαρή κοινωνική βάση με την ενσυνείδητη συμπεριφορά της τροφοδοτεί διαρκώς το σύστημα με νέα κρούσματα. Στη μέση υπάρχει ένας κρατικός μηχανισμός που βγάζει διαταγές τις οποίες εφαρμόζουν μόνο οι μαγαζάτορες που κρατάνε τα μαγαζιά τους κλειστά κι όσοι έχουν εξοχικά στην επαρχία αλλά δεν πάνε να τα ανοίξουν.
Έχει κανένα νόημα όλο αυτό; Θέλω να πω, αφού έτσι κι αλλιώς η μετάδοση συνεχίζεται ακάθεκτη σε πλατείες και πεζόδρομους, γιατί να είναι κλειστό το ταβερνάκι που θα τηρήσει τα μέτρα και θα βάλει τους πελάτες του σε αποστάσεις; Θα πείτε βέβαια ότι η έστω και μηδαμινή μετάδοση από την ανοικτή εστίαση και τις μετακινήσεις από νομό σε νομό, θα προστεθεί σ’ αυτήν που γίνεται στις πλατείες με αποτέλεσμα να ξαναβρεθούμε σε οριακό σημείο.
Σύμφωνοι, αλλά έτσι παραδίδεται το σύνολο μιας χειμάζουσας οικονομίας στον ακραίο ανεύθυνο δικαιωματισμό μιας ηλικιακής μερίδας από 16 μέχρι 25 χρονών και στις επαναστατικές ονειρώξεις μερικών αντιεξουσιαστών. Λέμε δηλαδή, πως αφού αυτοί έτσι κι αλλιώς θα τροφοδούν το ΕΣΥ με κρούσματα, πρέπει όλοι εμείς οι υπόλοιποι να καταστραφούμε ακόμα περισσότερο οικονομικά, μπας και ισοφαριστεί στοιχειωδώς η ζημιά που κάνουν. Έχει νόημα αυτό;
Φυσικά, θα ήταν λογικότερο να περιμένουμε όλοι μαζί ακόμα έναν μήνα. Να υπάρξει άλλο ένα εκατομμύριο εμβολιασμένων, να αποσυμφορηθεί το ΕΣΥ και μετά να πορευτούμε ευκολότερα και ασφαλέστερα μέσα στο καλοκαιρινό καιρό μας. Ε δυστυχώς, δεν τον έχουμε αυτό τον μήνα πατριώτες. Ως κοινωνικό σύνολο, έχουμε ήδη επιλέξει την έξοδο από τους περιορισμούς με μερικές χιλιάδες νεκρούς παραπάνω. Τι να κάνουμε, έτσι έχουν τα πράγματα στην πράξη. Οπότε ανοίξτε τα, να τελειώνουμε.
Δημήτρης Καμπουράκης
Θα μου πείτε ότι δεν πρόκειται για «συλλογική» απόφαση, αλλά για ετσιθελική επιβολή της συμπεριφοράς μερικών χιλιάδων πιτσιρικάδων στο σύνολο μιας κοινωνίας που καρτερικά υπομένει το κλείσιμο και τους περιορισμούς. Έτσι νόμιζα κι εγώ, αλλά τελικά δεν είναι λίγες χιλιάδες. Είναι πολύ περισσότεροι και συγκροτούν μια μάζα αριθμητικά ικανή να ανατρέψει τον υγειονομικό σχεδιασμό της χώρας. Στην πραγματικότητα αυτό έχει ήδη συμβεί, ας μη κοροϊδευόμαστε.
Αυτή τη στιγμή, η υγειονομική κορυφή του κράτους προσπαθεί να περιθάλψει και να διασώσει τους πάμπολλους που καταλήγουν στα νοσοκομεία, ενώ παράλληλα μια νεαρή κοινωνική βάση με την ενσυνείδητη συμπεριφορά της τροφοδοτεί διαρκώς το σύστημα με νέα κρούσματα. Στη μέση υπάρχει ένας κρατικός μηχανισμός που βγάζει διαταγές τις οποίες εφαρμόζουν μόνο οι μαγαζάτορες που κρατάνε τα μαγαζιά τους κλειστά κι όσοι έχουν εξοχικά στην επαρχία αλλά δεν πάνε να τα ανοίξουν.
Έχει κανένα νόημα όλο αυτό; Θέλω να πω, αφού έτσι κι αλλιώς η μετάδοση συνεχίζεται ακάθεκτη σε πλατείες και πεζόδρομους, γιατί να είναι κλειστό το ταβερνάκι που θα τηρήσει τα μέτρα και θα βάλει τους πελάτες του σε αποστάσεις; Θα πείτε βέβαια ότι η έστω και μηδαμινή μετάδοση από την ανοικτή εστίαση και τις μετακινήσεις από νομό σε νομό, θα προστεθεί σ’ αυτήν που γίνεται στις πλατείες με αποτέλεσμα να ξαναβρεθούμε σε οριακό σημείο.
Σύμφωνοι, αλλά έτσι παραδίδεται το σύνολο μιας χειμάζουσας οικονομίας στον ακραίο ανεύθυνο δικαιωματισμό μιας ηλικιακής μερίδας από 16 μέχρι 25 χρονών και στις επαναστατικές ονειρώξεις μερικών αντιεξουσιαστών. Λέμε δηλαδή, πως αφού αυτοί έτσι κι αλλιώς θα τροφοδούν το ΕΣΥ με κρούσματα, πρέπει όλοι εμείς οι υπόλοιποι να καταστραφούμε ακόμα περισσότερο οικονομικά, μπας και ισοφαριστεί στοιχειωδώς η ζημιά που κάνουν. Έχει νόημα αυτό;
Φυσικά, θα ήταν λογικότερο να περιμένουμε όλοι μαζί ακόμα έναν μήνα. Να υπάρξει άλλο ένα εκατομμύριο εμβολιασμένων, να αποσυμφορηθεί το ΕΣΥ και μετά να πορευτούμε ευκολότερα και ασφαλέστερα μέσα στο καλοκαιρινό καιρό μας. Ε δυστυχώς, δεν τον έχουμε αυτό τον μήνα πατριώτες. Ως κοινωνικό σύνολο, έχουμε ήδη επιλέξει την έξοδο από τους περιορισμούς με μερικές χιλιάδες νεκρούς παραπάνω. Τι να κάνουμε, έτσι έχουν τα πράγματα στην πράξη. Οπότε ανοίξτε τα, να τελειώνουμε.