 |
| SAVA86 / pixabay |
Από: ΣΗΜΕΡΙΝΗ - Ξενής Ξενοφώντος
Με τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τη νίκη των συμμάχων κατά του φασισμού-ναζισμού, η πολύπαθη Κύπρος, που είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή σε εθελοντές πολεμιστές κατ’ αναλογίαν πληθυσμού, έμεινε για άλλη μια φορά εκτός εθνικού νυμφώνος. Οι βαρύγδουπες υποσχέσεις της Γηραιάς Αλβιόνος για παραχώρηση ελευθερίας και αυτοδιάθεσης στους Κυπρίους αποδείχθηκαν κάλπικες. Κάτω από αυτό το απογοητευτικό κλίμα, ο σχεδιασμός του αντιαποικιακού αγώνα δεν άργησε να μπει σε τροχιά υλοποίησης. Πρώτος σημαδιακός σταθμός, το ενωτικό δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου 1950, κατά το οποίο το 96% του κυπριακού λαού αξίωνε ένωση με τη Μάνα Ελλάδα. Τα στήθη των ανυπότακτων Ελλήνων του νότου έμοιαζαν πλέον με καζάνι που βράζει αναμένοντας την έκρηξη. Μετά το βρετανικό ΟΥΔΕΠΟΤΕ το 1954, ο κύβος ερρίφθη. Ο ξεσηκωμός για δυναμική διεκδίκηση της λευτεριάς και της εθνικής αξιοπρέπειας ήταν θέμα χρόνου.
Με το εγερτήριο σάλπισμα «Ή ταν ή επί τας», την αυγή της 1ης του Απρίλη του 1955, οι γενναίοι μαχητές της ΕΟΚΑ σύρονταν στις αγχόνες με το χαμόγελο στα χείλη, υμνώντας την πανώρια λευτεριά, τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο. Γνώριζαν ότι η θυσία τους είναι σπόρος που θα φυτρώσει και θα καρποφορήσει. Δυστυχώς, το αποτέλεσμα του τετραετούς επικού αγώνα δεν ήταν το επιθυμητό. Ωστόσο, η υπόδουλη Κύπρος απέκτησε την ανεξαρτησία της με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δυστυχώς, κραυγαλέες εσωτερικές αδυναμίες, προσωπικές έριδες της εξουσίας, πολιτικές αστοχίες και μυωπικές διπλωματικές προσεγγίσεις της κυπριακής ηγεσίας και των ελλαδικών κυβερνήσεων δεν στάθηκαν ικανές να εξουδετερώσουν τα δόλια βρετανοτουρκικά διχοτομικά σχέδια και να αποτρέψουν την εθνική τραγωδία του 1974. Στη συνέχεια, τα φοβικά σύνδρομα και τα ηττημένα μυαλά των εκάστοτε ηγεσιών Λευκωσίας – Αθήνας απέτυχαν να αξιοποιήσουν τον εθνικό άθλο της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να υπερασπισθούν αποφασιστικά τα ζωτικά συμφέρονται και κυριαρχικά δικαιώματα του Ελληνισμού, που απειλείται μονίμως από τον νεο-οθωμανό κουρσάρο.
Η Κύπρος σήμερα βρίσκεται προ του φάσματος της ολοκληρωτικής πτώσης. Το αξιακό μας σύστημα καταρρέει, οι κρίσιμοι Θεσμοί παραπαίουν, η κομματοκρατία μεγαλουργεί, η αξιοπιστία της πολιτικής και των πολιτικών έφθασε στο ναδίρ, πλήττοντας ανεπανόρθωτα το κράτος δικαίου. Χιλιάδες νοικοκυριά βρίσκονται σε κατάσταση απελπισίας λόγω της υγειονομικής και οικονομικής κρίσης. Η λαϊκή ομοψυχία είναι ανύπαρκτη και ο κίνδυνος εμφύλιου σπαραγμού ορατός. Και το τραγικότερο, το Κυπριακό βρίσκεται σε βαθύ τέλμα.
Βαθύ σκοτάδι σκεπάζει τον κυπριακό ουρανό, χωρίς μέχρι τώρα να φαίνεται φως στην άκρη της σήραγγας. Η Κύπρος χάνεται. Η ιστορική ευθύνη είναι βαριά για όλους μας. Το καμπανάκι πλέον χτυπά δυνατά. Λάος και ηγεσία καλούνται επειγόντως σε συστράτευση για χάραξη σωστικής πορείας του κυπριακού Ελληνισμού. Υπεραπαραίτητες προϋποθέσεις προς τούτο, είναι:
- Υγιής - εύρωστη οικονομία και εδραίωση κράτους δικαίου
- Εθνική ενότητα - λαϊκή ομοψυχία
- Ισχυρή άμυνα και υψηλό αγωνιστικό φρόνημα
- Χάραξη μακρόπνοης στρατηγικής για θωράκιση των ζωτικών συμφερόντων του Ελληνισμού από τη Βόρειο Ήπειρο, μέχρι τη Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο.
Κοντολογίς, αν δεν απαλλαγούμε τάχιστα από την ολιγαρχική δεσποτεία και το βαθύ κομματικό κράτος, η Κύπρος θα συρθεί τελεσίδικα στην άβυσσο. Αν δεν κλοτσοκοπήσουμε τάχιστα τους έσωθεν και έξωθεν εργολάβους και υπεργολάβους εκπόρνευσης της ελληνικής μας ψυχής, σύντομα η Κύπρος θα παραδοθεί αμαχητί στους ντόπιους και ξένους εμπόρους των εθνών.
Καταληκτικά, μόνον αν γίνουμε δίκαιο και αξιόπιστο κράτος, σεβαστό στους φίλους του και φοβερό στους εχθρούς του, μπορούμε να σώσουμε την Κύπρο.
* Δημοσιογράφος, υποψήφιος βουλευτής Λευκωσίας, Κίνημα Αλληλεγγύη