Παρόλο που το ΝΑΤΟ επαναλαμβάνει τη δέσμευση του σε κάθε σύνοδο κορυφής και επιμένει ότι η Ρωσία δεν έχει λόγο για τις πράξεις του ΝΑΤΟ, ο πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι υπενθυμίζει: «χωρίς ένταξη στο ΝΑΤΟ, η Ουκρανία θα παραμείνει ευάλωτη σε ρωσική επιθετικότητα και πολιτική υποταγή και μια μόνιμη πηγή τριβής και αστάθειας στην καρδιά της Ευρώπης».
Σήμερα, οι σύμμαχοι κατ’ αρχάς, αποφεύγουν ή καλύτερα αρνούνται να επεκτείνουν την εγγύηση ασφαλείας του άρθρου 5 στην Ουκρανία. Αυτό θα σήμαινε την τοποθέτηση σημαντικών μαχητικών δυνάμεων στην Ουκρανία και την προετοιμασία να πολεμήσουμε για το Κίεβο.
Δεύτερον, οι σύμμαχοι παρακάμπτουν το ζήτημα υποστηρίζοντας ότι οι μεταρρυθμίσεις της Ουκρανίας είναι ανεπαρκείς ακόμη και για το πρώτο διαδικαστικό βήμα της εκπόνησης ενός σχεδίου δράσης για την ένταξη της Ουκρανίας. Τρίτον, ακόμα και αν οι Ηνωμένες Πολιτείες το επιθυμούσαν, αντιλαμβάνονται ότι μια συζήτηση για την ένταξη της Ουκρανίας θα ήταν εξαιρετικά διχαστική όταν οι σύμμαχοι ομόφωνα θα πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αποτρέψουν μια νέα επιθετικότητα από τη Ρωσία.
Αλλά το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να αποφύγει το ζήτημα επ’ αόριστο. Η Ουκρανία υπερασπίζεται όχι μόνο τη δική της ελευθερία αλλά και τη δημοκρατική ανατολική πλευρά της Ευρώπης. Καθώς το ΝΑΤΟ σκέφτεται για το μέλλον του στη νέα σύνοδο, οι σχέσεις με την Ουκρανία πρέπει να αποτελέσουν μέρος της αναθεώρησης. Η συμμαχία χρειάζεται μια στρατηγική για την ενσωμάτωση της Ουκρανίας, ενώ ταυτόχρονα στρατηγική για να μετριάσει τη ρωσική αντίδραση.
Εάν οι σύμμαχοι καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η εκπλήρωση της δέσμευσής τους προς την Ουκρανία δεν είναι πλέον συνετή, θα πρέπει να είναι ειλικρινείς με τους Ουκρανούς και να συνεργαστούν με το Κίεβο για πρόσθετα μέτρα που ενώ δεν θα είναι μέλη απλά θα ενισχύσουν την άμυνα της χώρας.