Του Στρατή Μαζίδη
Αν όμως υπηρετείτε σε υπεύθυνο πόστο, σήμερα λέτε το Α, αύριο το Β, μετά το ΑΒ, αποφασίζετε αλληλοαντικρουόμενες αποφάσεις, λαμβάνετε παχυλό σίγουρο μισθό, κοσμείτε τα τηλεπαράθυρα και τα κάνετε θάλασσα, μην ανησυχείτε. Ακόμη κι αν βρεθούν κάποιοι να ζητήσουν να απολογηθείτε, δε θα σας καλέσει κανείς.
Αυτό είναι το ρεζουμέ με το ακαταδίωκτο.
Γιατί όμως κάποιοι το ήθελαν τόσο πολύ; Μήπως μέσα τους δεν αισθάνονται καλά; Άραγε θεωρούν ότι τα έκαναν μαντάρα; Να φοβούνται γιατί πριν από όλους οι ίδιοι αμφισβητούν και κατηγορούν εαυτούς; Όταν πιστεύεις πως κάνεις τη δουλειά σου σωστά, δε χρειάζεσαι κανένα ακαταδίωκτο. Επίσης ήθελαν και ακολούθησαν αυτήν την σταδιοδρομία. Δεν τους επεβλήθη.
Δεν μπορεί οι Ελληνες να σέρνονται στα δικαστήρια για ψύλλου πήδημα, για μια κοτσάνα στο προφίλ τους και όσοι αποφασίζουν για τις ζωές εκατομμυρίων να απολαμβάνουν ασυλίας.
Ή θα σέρνονται όλοι ή κανένας. Αυτό σημαίνει δημοκρατία και το "είμαστε όλοι ίσοι". Αλλά γνωρίζουμε πια καλά, πως ούτε ίσοι είμαστε, ούτε σε δημοκρατία ζούμε.