Έκτοτε δεν είχαμε καμία ουσιαστική συμμετοχή αλλά ούτε και επαφή και πληροφόρηση, παρά μόνο ξυπνήσαμε όταν μάθαμε καθυστερημένα ότι είχε υπογραφεί το Τουρκολιβυκό μνημόνιο. Ήταν τόση δε η αναστάτωσή μας, που απελάσαμε τον Λίβυο πρέσβη επειδή δεν μας έδωσε αμέσως το αντίγραφο του μνημονίου (το οποίο σημειωτέον δημοσιεύθηκε σχεδόν αμέσως σε Τουρκικά και Αραβικά μέσα).
Στη συνέχεια, όπως έχω γράψει πολλές φορές, αντί να μιλάμε με τον πρόεδρο του Λιβυκού Κοινοβουλίου ως τους μόνου επίσημα εκλεγμένου σώματος από τον Λιβυκό λαό, φέραμε με διθυράμβους εδώ τον Χαφτάρ και δεν εκφράσαμε καμία επίσημη αιτίαση προς τον Σαράζ και τις παρανομίες του έναντι της συμφωνίας της Shkirat που καθορίζει το κυβερνητικό έργο, τις υποχρεώσεις και τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης, και την οποία παραβίασε κατάφωρα όχι μόνο με το μνημόνιο, αλλά και με τον χρόνο των εκλογών και την πρόσκληση της Τουρκίας για να παρέμβει με στρατιωτικά μέσα, με σπάσιμο του εμπάργκο και με μισθοφορικές δυνάμεις.
Και ενώ είχαμε δώσει γη και ύδωρ στους Ευρωπαίους για την διαχείριση του μεταναστευτικού με την Λιβύη και έχουμε ζωτικά παραδοσιακά συμφέροντα να υποστηρίξουμε (όχι μόνο το μνημόνιο αλλά και οι επιχειρηματικές δραστηριότητες πολλών Ελληνικών εταιρειών που ανεστάλησαν-διακόπηκαν), όταν ξεκίνησαν οι συσκέψεις για το Λιβυκό ζήτημα αρχής γενομένης από το Βερολίνο και μέχρι την τελευταία στην Γενεύη στα πλαίσια του Φόρουμ Πολιτικού Διαλόγου για τη Λιβύη (LPDF), όπου προσκλήθηκε κάθε εμπλεκόμενος και μη (US, Russia, Germany, UK, France, the People's Republic of China, Italy, the UAE, Turkey, the Republic of Congo, Egypt, Algeria, the UN, the EU, the AU and the Arab League, και πρόσφατα η Τυνησία), μας άφησαν επιδεικτικά απέξω επειδή το απαίτησε η Τουρκία.
Εεε δεν το λες και επιτυχία, αφού δεν μπορείς να υποστηρίξεις ενεργητικά τα ζωτικά εθνικά σου συμφέροντα μετέχοντας στις δυναμικές διεθνείς διαπραγματεύσεις, ούτε και διεθνή αναγνώριση του ειδικού βάρους της Ελλάδος για την σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή.
Και ξαφνικά πάλι, ένα πρωί, ο πρωθυπουργός αποφάσισε (τρεις μόλις μέρες μετά) να επισκεφθεί την Λιβύη, μερικές ημέρες μετά που ο μεταβατικός πρωθυπουργός δήλωνε για την ισχύ του Τουρκολιβυκού μνημονίου που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Λιβύης και δείχνοντας ταυτόχρονα την υποταγή του στον Ερντογάν, επισκεπτόμενος την Τουρκία εσπευσμένα στις 11 Φεβρουαρίου, πριν ακόμη εγκριθεί από το Λιβυκό Κοινοβούλιο και το Προεδρικό Συμβούλιο η κυβέρνησή του.
Είναι νωπό μάλιστα το σκάνδαλο για δωροδοκίες εκ μέρους του σε εκλέκτορες από τους 75 συνολικά που ψήφισαν στη Γενεύη για να εκλέξουν μεταβατικό πρωθυπουργό. Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε αφού έγινε μεγάλος καβγάς ανάμεσα στους εκλέκτορες, όταν κάποιοι πληροφορήθηκαν ότι ο Ντμπεϊμπά έδωσε σε αυτούς μόνο 250.000 δολάρια για να τον ψηφίσουν, ενώ σε άλλους για να τον ίδιο λόγο έδωσε μέχρι και 500.000 δολάρια.
Ο Ντμπεϊμπά, θα επισκεφθεί σήμερα 12 Απριλίου για δεύτερη φορά τον Ερντογάν, επίσημα αυτήν την φορά επικεφαλής πολλών υπουργών και κυβερνητικής αντιπροσωπείας (και ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων - που δεν πρόσκεινται στον Χαφτάρ - και ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Λιβύης), προφανώς για να επισημοποιήσει τον πολύπλευρο ρόλο της Τουρκίας στην Λιβύη και φυσικά να κάνει και μπίζνες.
Σημειωτέον ότι οι σχέσεις του Ντμπέιμπα με την Τουρκία ήταν ήδη πολύ στενές, αφού είχε αναθέσει συμβάσεις σε τουρκικές εταιρείες μέσω κρατικών προγραμμάτων, πριν ακόμη και από την εξέγερση εναντίον του Μουαμάρ Καντάφι.
Και ελπίζουμε εμείς με αντιδραστικές, αποσπασματικές, χωρίς συνέχεια και συνέπεια, με κάκιστα προετοιμασμένες ενέργειες, να αποκομίσουμε οφέλη και να προστατεύσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα με την Λιβύη!!!
Η μόνη μου ελπίδα για οικονομική διείσδυση στην ανασυγκρότηση της Λιβύης παραμένει η δυναμική, η ευρηματικότητα και η αποφασιστικότητα Ελλήνων επιχειρηματιών, που θα βρουν τον τρόπο να ξανακάνουν τις δέουσες επαφές και ξανανοίξουν τις δουλειές στην Λιβύη. Πρέπει να βοηθηθούν όμως.
Το άνοιγμα της πρεσβείας και του προξενείου στην Βεγγάζη, εφόσον στελεχωθούν καλά και με αποτελεσματικούς εμπορικούς ακολούθους, θα είναι σημαντικό όπλο στην προσπάθεια αυτή. Όμως ο πόλεμος με την Τουρκία θα είναι αδυσώπητος και η παρέμβαση της μαζική, με σκοπό να ριζώσει.
Είναι αναμενόμενο να υπάρξουν εσωτερικές αντιδράσεις και η σταθερότητα στη Λιβύη εξακολουθεί να είναι επισφαλής!
Όσο για μας, εάν δεν μετέχουμε στα διεθνή φόρα και σε διεθνείς συνεργασίες για την ανασυγκρότηση της Λιβύης, η κυβέρνηση ελάχιστα περισσότερα μπορεί να συνεισφέρει, όχι μόνο σε ότι αφορά την ακύρωση του μνημονίου αλλά και στο επιχειρηματικό επενδυτικό πεδίο.
ΣΗΜ: Για το Τουρκολιβυκό μνημόνιο έχω αναφερθεί διεξοδικά καθώς και για τις δυνατές ενέργειες για ακύρωσή του. Αν δεν γίνουν, ακόμη και αν το μνημόνιο καταγγελθεί από οιαδήποτε Λιβυκή Κυβέρνηση ή δεν επικυρωθεί από το Λιβυκό Κοινοβούλιο, είτε ακυρωθεί από το ανώτατο δικαστήριο, θα πάρει στην καλύτερη περίπτωση το λιγότερο δύο χρόνια για να ακυρωθεί (και να το αποδεχθεί η Τουρκία).