«Το συμβάν στην Άγκυρα δεν ήταν ένα λάθος στο πρωτόκολλο, ούτε το πρόβλημα ήταν απλά η έλλειψη μιας επιπλέον καρέκλας για την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αν το περιορίσουμε έτσι, βρισκόμαστε ενάντια στην συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών και των ΜΜΕ. Κατ’ ελάχιστον, το περιστατικό αυτό άπτεται της απόφασης του καθεστώτος Ερντογάν να αποχωρήσει από την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης που αφορά την προστασία της γυναίκας σε μια χώρα, όπου οι γυναίκες υπόκεινται σε φυλετικές βιαιοπραγίες και διακρίσεις.
Όμως, της αποχώρησης από την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης προηγήθηκαν μια σειρά από «αποχωρήσεις» και «ανατροπές», τις οποίες η πολιτική του κατευνασμού έχει αποσιωπήσει. Ενδεικτικά αναφέρω: εντός Τουρκίας, τις δεσμεύσεις προς την ΕΕ για τον σεβασμό των θεμελιακών αρχών της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το σεβασμό των δικαιωμάτων των εθνοτήτων και μειονοτήτων. Εκτός Τουρκίας, την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και καλής γειτονίας με άλλα κράτη. Σε αυτά προστίθενται, η απόρριψη του σεβασμού των ψηφισμάτων του ΟΗΕ (για αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο, για παράδοση της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της κ.ά) και η «αποχώρηση» από την δέσμευση της Τουρκίας για σεβασμό των αποφάσεων των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων.
Ο Μάριο Ντράγκι το έθεσε δημόσια με ειλικρίνεια: ο Ερντογάν είναι ένας δικτάτορας. Ως Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το καθήκον μας είναι προς τις αξίες της ΕΕ και τις προσδοκίες των ευρωπαίων πολιτών και όχι να ευθυγραμμιζόμαστε με οποιοδήποτε άλλο όργανο της ΕΕ ή αξιωματούχο, ειδικά όταν αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στις αξίες μας και στις απαιτήσεις των ευρωπαίων πολιτών. Οι συγκεκριμένοι δύο αξιωματούχοι πήγαν στην Άγκυρα για να προσφέρουν στον δικτάτορα «θετική ατζέντα», με αναβάθμιση του εμπορίου μέσω της Τελωνειακής Ένωσης. Εφόσον το ισχυρό μας εργαλείο κατά του καθεστώτος Ερντογάν είναι το εμπόριο, η ορθολογική πολιτική επιβάλλει την επιβολή κυρώσεων πρώτα και εφόσον υπάρχει συμμόρφωση, θα προκύψει και η θετική ατζέντα.»
Ο κ. Μαυρίδης καταλήγοντας τόνισε:
«Είναι αβέβαιο αν η επιβολή κυρώσεων θα συγκρατήσει το τουρκικό καθεστώς, αλλά είναι βέβαιο, επειδή δοκιμάστηκε, ότι η κατευναστική πολιτική «δώρων», τροφοδοτεί την βαναυσότητά του εντός και την επεκτατικότητά του εκτός Τουρκίας».