Δεν θα αναφερθώ στο ζήτημα των δυνητικών ωφελημάτων σε πολιτικό επίπεδο και σε επίπεδο συμπαραγωγής και αμυντικής συνεργασίας όπου μπορούν να εκφρασθούν πολλές απόψεις και που οπωσδήποτε πρέπει να συνεκτιμηθούν και να ληφθούν υπ’ όψη από την κυβέρνηση, αλλά στο ουσιαστικό ζήτημα των τεχνικών επιχειρησιακών χαρακτηριστικών των πλοίων, όπως έχουν διαμορφωθεί και εκφραστεί από το Πολεμικό Ναυτικό εντασσόμενα στην στρατηγική και επιχειρησιακή του αντίληψη.
Ο Περικλής στην πρώτη δημηγορία του προς τους Αθηναίους (όπως ιστορούνται γλαφυρότατα από τον Θουκυδίδη, “Ἱστορίαι 1.142.1-1.143.5”) αναφέρεται στην αξία της θαλασσοκρατίας για τους Αθηναίους (όπως αποδείχθηκε και στους μηδικούς πολέμους) και στις ιδιαιτερότητες της ναυτικής τέχνης, με χαρακτηριστικές εκφράσεις μεγάλης και διαχρονικής σημασίας:
- «Μέγα το της θαλάσσης κράτος»
- «Τὸ δὲ ναυτικὸν τέχνης ἐστίν, ὥσπερ καὶ ἄλλο τι, καὶ οὐκ ἐνδέχεται, ὅταν τύχῃ, ἐκ παρέργου μελετᾶσθαι, ἀλλὰ μᾶλλον μηδὲν ἐκείνῳ πάρεργον ἄλλο γίγνεσθαι».