Παρακολουθούμε την κατάντια μας με την ακινησία του πύθωνα...

Έχουμε περιέλθει σε μια κατάσταση "απολιθωμένης απάθειας", ενώ ο κοινωνικός οργανισμός σαρακώνεται από την υφιστάμενη παρακμιακή λογική και την πολιτική σαπίλα, με τις λέξεις να χάνουν πλέον το νόημά τους, με τους πολιτικούς με τα "προσωπεία" να ξεδιψούν στα τηλεοπτικά κανάλια της προπαγάνδας.

Του Στέλιου Συρμόγλου

Διαμορφώνεται μια "έρημη χώρα". Κράτος δικαίου και δημοκρατία δεν έχουμε. Κι όσοι πιστεύουν πως έχουμε, μάλλον πρόκειται περί ψευδαισθήσεων και εκφυλιστικών αποφύσεων της δημοκρατίας, αφού το κράτος πάσχει από βαριάς μορφής διαστροφή. 

Και μέσον του διεστραμμένου κράτους, δια του οποίου διαστρέφεται ο λαός, είναι η διεστραμμένη παιδεία. Σε αυτή και με αυτή σμιλεύεται και λαξεύεται ο τύπος του νεοέλληνα στο χαλκείον της αναγκαιότητας, στο καμίνι της διεφθαρμένης εν πολλοίς εξουσίας και της μεταξίωσης, τη διαστροφή του νοήματος της "λαϊκής κυριαρχίας", με καλπάζουσα διολίσθηση του κοινοβουλευτικού ήθους και τη μετατροπή του κυρίαρχου λαού σε ευνούχου!

Ακόμη και το οχυρό της δημοκρατίας, η δικαιοσύνη, αυτή "η αρετή της ψυχής διανεμητική κατ' αξίαν", κατέστη "υπηρέτρια" της πολιτικής εξουσίας και ακούσιος προστάτης της παρανομίας.