Από: analyst.gr - Βασίλης Βιλιάρδος
Κοινοβουλευτική Εργασία
Ξεκινώντας από αυτά που είπε ο υπουργός, θα του απαντούσαμε εν πρώτοις πως ο ορισμός της ανευθυνότητας είναι να δανείζεται κανείς σαν να μην υπάρχει αύριο, αδιαφορώντας για το ότι θα τα πληρώσουν τα παιδιά του – στα οποία θα κληροδοτήσει μία χρεοκοπημένη αποικία χρέους, χωρίς τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία που κληρονόμησε ο ίδιος από τους γονείς του και με πολύ λιγότερα ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία.
Μία χώρα που θα έχει αλλάξει δηλαδή το ιδιοκτησιακό της καθεστώς, αφού προηγουμένως χάθηκε η εθνική της κυριαρχία από το PSI που δρομολόγησε η ίδια κυβέρνηση – μία χώρα με τους Πολίτες της υπηρέτες και σκλάβους χρέους των νέων ιδιοκτητών της.
Όσον αφορά τις εκτιμήσεις για το κόστος της κρατικής αρωγής στο μέλλον, η απάντηση του, σύμφωνα με την οποία δεν ξέρει κανένας το μέγεθος, την έκταση, την ένταση των θεομηνιών και των φυσικών καταστροφών στο μέλλον, ασφαλώς δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ζητήσαμε – για το οποίο θα έπρεπε να γνωρίζει πως δεν απαιτήσαμε μαντικές ικανότητες, αλλά προβλέψεις με βάση το ιστορικό παρελθόν, όπως συνηθίζεται παντού, έτσι ώστε να παρουσιάζονται μεγέθη και όχι κενές αναφορές.
Δεν θα μπορούσε αλήθεια να κάνει μία αναλογιστική μελέτη; Αυτό δεν κάνουν οι ασφαλιστικές και ο ΕΛΓΑ; Αυτονόητο δεν είναι;
Όσον αφορά δε τα ποσά που έχει ανάγκη το Ταμείο Αρωγής, δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το αποθεματικό του προϋπολογισμού που διατίθεται για έκτακτες ανάγκες; Για παράδειγμα το 50% των αποθεματικών για γρήγορες εκταμιεύσεις, αντί να δίνεται για τις ΥΔΥ της ιταλικής πια ΤΡΑΙΝΟΣΕ, για διαφημίσεις στις εφημερίδες για τις Πρέσπες και για τις λίστες Πέτσα;
Στο θέμα τώρα του δανεισμού, έχει απόλυτο άδικο – αφού ασφαλώς είναι κακό να δανείζεται συνεχώς η χώρα για να στηρίξει την κατανάλωση και την ανεργία, αντί την παραγωγή και την εργασία.
Πάντοτε είναι κακό να δανείζεται κανείς για καταναλωτικούς και όχι για επενδυτικούς σκοπούς – αφού στην πρώτη περίπτωση αδυνατεί να πληρώσει τα χρέη του και τελικά καταστρέφεται.
Δε φταίει δε η πανδημία, αλλά η κακοδιαχείριση της – αφού στην ουσία κλειδώθηκε η οικονομία, επειδή το σύστημα υγείας μας είναι κατεστραμμένο από τη δική του κυβέρνηση στο παρελθόν.
Όλοι δε γνωρίζουμε πολύ καλά πως θα κόστιζε στη χώρα πολύ λιγότερα χρήματα η κατασκευή ΜΕΘ και η προμήθεια της με φάρμακα – ενώ τα αλλεπάλληλα και απρογραμμάτιστα κλειδώματα, τα λάθη όσον αφορά τα τεστ και το ανεύθυνο άνοιγμα του τουρισμού λόγω του λανθασμένου λογισμικού, ήταν αυτά που οδήγησαν την οικονομία μας στο τέλμα.
Όσον αφορά το ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος εκτός από τα δανεικά, για να βοηθηθεί η απόκλιση που υπάρχει επί 14 μήνες μεταξύ εσόδων και δαπανών όπως είπε, έχει απόλυτο δίκιο ο υπουργός.
Ταυτόχρονα όμως αποτελεί τη βασική αιτία της χρεοκοπίας μίας χώρας ή ενός νοικοκυριού – η οποία, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι να ξοδεύεις περισσότερα από όσα κερδίζεις, ειδικά εάν είσαι επί πλέον υπερχρεωμένος και με δανεικά.
Έτσι χάνουν οι άνθρωποι τα σπίτια τους – έτσι θα χάσουμε και εμείς ως χώρα, ότι έχουμε και δεν έχουμε.
Ήδη πάντως η ΑΑΔΕ ανακοίνωσε μαζικούς φορολογικούς ελέγχους για την αύξηση των εσόδων. Ποιος θα πληρώσει; Προφανώς αυτοί που εργάζονται και που δεν έχασαν ακόμη τα περιουσιακά τους στοιχεία – όταν τα ταμεία του κράτους ληστεύονται, από το πάρτι των επιτήδειων με τις επιστρεπτέες.
Επιτέλους πάντως είπε την αλήθεια ο υπουργός για το μαξιλάρι – πως πρόκειται δηλαδή για τα ταμειακά διαθέσιμα των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης που υποχρεώθηκαν να τα έχουν στην Τράπεζα της Ελλάδος από το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν συμπλήρωσε όμως πως χρησιμοποιούνται ήδη στα repos – οπότε στην ουσία είναι ανύπαρκτα.
Εάν όλα τα παραπάνω είναι η βέλτιστη πολιτική, όπως ισχυρίσθηκε ο υπουργός, τότε ποια θα ήταν η χείριστη; Μέχρι πού αλήθεια σκοπεύει να φτάσει το χρέος; Στο 213,1% του ΑΕΠ το εκτίμησε το ΔΝΤ το 2020 – λέγοντας πως ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη αύξηση του χρέους παγκοσμίως!
Έχει πει στους Έλληνες τι αποτελέσματα θα έχει η ξέφρενη αυτή σπατάλη και ο δανεισμός; Δεν συνέβησαν στην ουσία τα ίδια το 2004/09, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η Ελλάδα στο ΔΝΤ, χωρίς να υπάρχει τότε η σημερινή δικαιολογία του κορονοϊού; Δεν έχουμε μάθει τίποτα από τα λάθη μας;
Επί των άρθρων τώρα, τονίζοντας πως εμείς δεν θα συναινέσουμε ποτέ σε αυτήν την αλόγιστη σπατάλη που μας κοστίζει τα πολλαπλάσια, τα εξής:
Στο άρθρο 1, ο σκοπός είναι προφανώς γενικόλογος. Με δεδομένο όμως το ότι οι ενισχύσεις δίνονται τώρα, ποιος είναι πραγματικά ο σκοπός της δημιουργίας του Ταμείου Αρωγής; Ως θεσμός έχει δοκιμαστεί με το Ταμείο Μολυβιάτη για τις πυρκαγιές της Ηλείας – με απογοητευτικά αποτελέσματα.
Για ποιο λόγο διευρύνεται η περίμετρος των δικαιούχων κρατικής αρωγής και σε φορείς μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, για την κάλυψη έκτακτων αναγκών και ζημιών από θεομηνίες;
Μήπως για να δημιουργηθεί ένας ανεξάρτητα ελεγχόμενος μηχανισμός που θα προβαίνει σε αποζημιώσεις κατά το δοκούν, χωρίς την παρεμβολή της Βουλής; Ενδεχομένως και με χρήση των κεφαλαίων των ΕΣΠΑ;
Θα υπάρχει ουσιαστικός κρατικός έλεγχος διαπίστωσης των αναγκών και των ζημιών, από θεομηνίες και από φυσικές καταστροφές, στις εν λόγω Μ.Κ.Ο.;
Στο άρθρο 2, ισχύουν όσα είπαμε για τη δημιουργία ξεχωριστού φορέα – ειδικά όταν δεν αναφέρεται η χρηματοδότηση, οπότε αποτελεί ευχολόγιο. Η χρηματοδότηση είναι κατά την άποψη μας η βασική παράμετρος – αφού αυτή καθορίζει την έκταση της αρωγής και θέτει προτεραιότητες.
Για παράδειγμα, τώρα με τις ενισχύσεις του κορονοϊού, δεν υπάρχει πλήρης αποκατάσταση ζημιών – κάτι που ισχύει επίσης για τον ΕΛΓΑ. Ποιος λοιπόν θα έχει προτεραιότητα στην αρωγή;
Ποιος καθορίζει σε ποιόν θα δίνεται η αρωγή και σε ποιόν όχι; Κατά την άποψη μας, είναι μια πολιτική απόφαση που θα πρέπει να παρεμβάλλεται η Πολιτεία και όχι κάποιες ανεξάρτητες επιτροπές.
Εκτός αυτού, θα δημιουργηθεί επιτέλους ένα ολοκληρωμένο καθεστώς αποζημιώσεων των επιχειρήσεων που πλήττονται από φυσικές καταστροφές και ένα πλαίσιο συντονισμού των διαδικασιών αποκατάστασης και ενίσχυσης των πληττομένων περιοχών με οριζόντια μέτρα;
Ή μήπως θα εξακολουθεί η κυβέρνηση να εφαρμόζει τα ημίμετρα που ως συνήθως υιοθετεί, μεταξύ άλλων προς όφελος μόνο των Μ.Κ.Ο. που εξυπηρετεί;
Συνεχίζοντας, το άρθρο 3 με τους ορισμούς είναι ανεπαρκές και δείγμα πρόχειρης δουλειάς – κάτι που για να είμαστε σωστοί, δεν συμβαίνει συχνά.
Συγκεκριμένα, απουσιάζει ο ορισμός των «εκτάκτων αναγκών» που αποτελεί την προϋπόθεση λήψης αρωγής στο άρθρο 1. Για παράδειγμα, έκτακτη ανάγκη είναι η πανδημία; Η ανεργία; Η αρρώστια;
Εκτός αυτού, δεν ορίζονται οι «σημαντικές και εκτεταμένες ζημιές» στο άρθρο 8 παρ. 1 – από το οποίο εξαρτάται και η ενίσχυση. Δεν ορίζεται και δεν ποσοτικοποιείται η «επιχορήγηση» επιχειρήσεων – ούτε τος ύψος της προκαταβολής επιχορήγησης.
Τέλος, ο ορισμός της «Πρώτης Αρωγής» πληττομένων, επίσης δεν ορίζεται – αν και υπάρχει εδώ έστω κάποια αναφορά στο άρθρο 9.
Οι ορισμοί και τα ποσά θα πρέπει να αποφασίζονται κοινοβουλευτικά – όχι με ΚΥΑ. Επίσης στην παράγραφο α), όσο αφορά τον ορισμό των «θεομηνιών» και τις «ανεξέλεγκτες πυρκαγιές από φυσικά αίτια», η πυρκαγιά στο ΜΑΤΙ πως μπορεί να χαρακτηριστεί;
Ανεξέλεγκτη πυρκαγιά από φυσικά αίτια; Θεομηνία; Ή μήπως εγκληματική ενέργεια των αρμοδίων αξιωματούχων μέσω των πράξεων ή των παραλείψεων τους; Αλήθεια, αποζημιώθηκαν οι οικογένειες των θυμάτων από την κυβέρνηση έως σήμερα;
Στην παράγραφο βα), ποιες είναι οι επιχειρήσεις που ασκούν «νόμιμη» οικονομική δραστηριότητα, ανεξάρτητα από τη μορφή τους; Επίσης, ποια είναι τα νομικά πρόσωπα, στα οποία ανήκουν οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις, όπως και οι εταιρίες που συνεργάζονται οι ΟΤΑ; Είναι συνεταιρισμοί, προσωπικές εταιρίες, funds που αγοράζουν τα χωράφια για φωτοβολταϊκά τελευταία ή πολυεθνικές;
Στις παραγράφους βα) και ββ), στις αναφορές σε ΜΚΟ που είτε συνεργάζονται με ΟΤΑ είτε όχι, θα πρέπει να υπάρχει ως προϋπόθεση η καταγραφή τους στα ανάλογα Μητρώα – εκτός αυτού, να εκδίδουν οικονομικές καταστάσεις και να μην έχουν εμπλακεί σε έκνομες ενέργειες.
Στο άρθρο 4, κατ’ αρχήν ισχύουν όσα αναφέραμε για τον έλεγχο και για την καταγραφή των ΜΚΟ.
Στην παρ. 1, δεν μπορούμε να είμαστε σύμφωνοι με το ότι, με βάση την παρ. 5 του άρθρου 7, μόνο με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και όχι με αντικειμενικές και με διαφανείς διαδικασίες, θα καθορίζονται οι προϋποθέσεις καταβολής της ενίσχυσης – επίσης το ύψος της επιχορήγησης, ο τρόπος καταβολής της και ο τρόπος αφαίρεσης της ενίσχυσης της πρώτης αρωγής ή της προκαταβολής στις επιχειρήσεις.
Εκτός αυτού, δεν συμφωνούμε με το ότι, κατά την παρ. 7 του άρθρου 7, μόνο με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και όχι με αντικειμενικές και με διαφανείς διαδικασίες, θα καθορίζονται τα δικαιολογητικά των επιχειρήσεων και των φορέων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που διαβιβάζονται από την περιφέρεια στη Διεύθυνση Κρατικής Αρωγής.
Στην Παρ. 2, πρέπει να συμπληρωθεί πως η επιχορήγηση θα καταβάλλεται κατά προτεραιότητα – καθώς επίσης σε εύλογο χρονικό διάστημα.
Όσον αφορά την Παρ. 3, γιατί η επιχορήγηση καλύπτει μόνο υλικές ζημίες; Τι γίνεται στην περίπτωση που υπάρχει σωματική βλάβη προσώπου ή ακόμη και θάνατος; Δεν διευκρινίζεται – όπως επίσης δεν διευκρινίζεται το ύψος της επιχορήγησης στην περίπτωση υλικών ζημιών.
Στην Παρ. 5, δεν μπορεί παρά να είμαστε αντίθετοι, στο ότι αποφασίζει μόνο ο αντιπεριφερειάρχης και ο Υπουργός Οικονομικών για τη χορήγηση προκαταβολής έναντι του συνολικού ποσού της επιχορήγησης.
Στο άρθρο 5 και στην Παρ. 1, οι μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα φορείς, θα λαμβάνουν επιχορήγηση επιπλέον της αποζημίωσης που προβλέπεται από την ιδιωτική τους ασφάλιση – μάλιστα, με απόφαση μόνο του αντιπεριφερειάρχη και του Υπουργού Οικονομικών σύμφωνα με τα άρθρα 4,7, και 8 του παρόντος.
Ποια συμφέροντα θα εξυπηρετηθούν; Συμβαίνει το ίδιο και για το ΜΑΤΙ που, όπως έχουμε αναφέρει στη σχετική συζήτηση, υπάρχουν τεράστιες ανασφάλιστες ζημίες; Ή για τον ΙΑΝΟ;
Στην Παρ. 2, στην περίπτωση που η ολοκλήρωση της διαδικασίας προσδιορισμού του ποσού της ζημίας που καλύπτεται από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο είναι χρονοβόρα, δεν θα χορηγείται προκαταβολή;
Στην Παρ. 3, στόχος της Κυβέρνησης είναι η παροχή κινήτρων για ιδιωτική ασφάλιση, ορίζοντας την αποζημίωση ως αφορολόγητη και ακατάσχετη ακόμη και αν η επιχείρηση ή ο φορέας έχουν βεβαιωμένα χρέη προς το Δημόσιο, τους Δήμους, τις περιφέρειες, τα ασφαλιστικά ταμεία ή τα πιστωτικά ιδρύματα;
Στο άρθρο 6 και στην Παρ. 1, είμαστε αντίθετοι στο ότι αποφασίζει, σύμφωνα με το άρθρο 9, μόνο ο Υπουργός Οικονομικών για το ύψος της ενίσχυσης πρώτης αρωγής, για την καταληκτική ημερομηνία υποβολής αιτήσεων, καθώς επίσης για τον τρόπο καταβολής της.
Ποιες επιχειρήσεις θα λαμβάνουν την πρώτη αρωγή; Εδώ απαιτούνται αντικειμενικά και διαφανή κριτήρια – όχι υπερβολικές εξουσίες στον υπουργό, όπως εφαρμόζεται παντού από το Επιτελικό Κράτος.
Στο Άρθρο 7 και στην παρ. 5, δίνεται μεγάλο εύρος εξουσίας στον Υπουργό – ο οποίος θα καθορίζει όλα τα στοιχεία αναφορικά με τις προϋποθέσεις και ύψος αποζημιώσεων.
Το άρθρο 8 τώρα, ρυθμίζει τη δυνατότητα πληρωμής προκαταβολής αντί επιχορήγησης – σε περίπτωση που διαπιστωθούν εκτεταμένες ζημίες σε εύρος επιχειρήσεων.
Όμως, η παράγραφος 1 δεν προσδιορίζει τις περιπτώσεις που μπορεί να προταθεί προκαταβολή, αντί επιχορήγηση – αλλά αναφέρεται σε σημαντικές και εκτεταμένες ζημίες, σε αριθμό πληγεισών επιχειρήσεων ή σε μέγεθος καταστροφής.
Πρόκειται για αόριστα κι ασαφή κριτήρια – με αποτέλεσμα να προκύπτει κίνδυνος κατάχρησης της διάταξης και κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος.
Τέλος, για ποιο λόγο η Κυβέρνηση αναφέρεται σε προκαταβολή που προηγείται του ελέγχου, και όχι σε έναν πιο άμεσο και γρήγορο έλεγχο των φακέλων, καθώς επίσης στην άμεση διεκπεραίωσή τους; Είναι το καινούργιο σύστημα που υιοθετείται, όπως με τις εθνικές συντάξεις ως προκαταβολή;