Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
Έτσι η τουρκική πλευρά ευελπιστούσε, πως για μια ακόμη φορά ο υψηλόβαθμος Έλληνας προσκεκλημένος της θα κρυβόταν στο καβούκι του, θα στρουθοκαμήλιζε και θα φαινόταν στην Παγκόσμια Κοινότητα, πως η Τουρκία εξακολουθεί να έχει το πάνω χέρι στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Βλέπετε είχαν συνηθίσει οι Τούρκοι να μας ρίχνουν συνεχή χαστούκια κι εμείς να λέμε ξεδιάντροπα ευχαριστώ.
Σε αυτήν την συνέντευξη Τύπου των ΥΠΕΞ Ελλάδος και Τουρκίας όμως, καταγράφηκε μεγάλο στραπατσάρισμα της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας στην περιοχή μας, που υφαινόταν επί δεκαετίες από τα θεσμικά όργανα της Τουρκίας, με την παντελή απουσία των αντίστοιχων ελληνικών. Αφού η ελληνική διπλωματία, η εξωτερική μας πολιτική ήταν ανύπαρκτη – και πολλές φορές ενδοτική - εγκλωβισμένη στο πλαίσιο της αυτοσυγκράτησης στα συνεχή τουρκικά ραπίσματα, της συνεχούς υποχωρητικότητας στις διεκδικήσεις της Ασιατικής γείτονας χώρας κατά παράβαση των Διεθνών Συνθηκών, προκειμένου να έχουμε την ησυχία μας κι ας χάναμε και μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας. Από τη στιγμή που επί δεκαετίες, οι Τούρκοι ζητούν την μάνα τους και τον πατέρα τους κι εμείς ποτέ δεν ψιθυρίσαμε πως θέλουμε από αυτούς το παραμικρό.
Κι άλλα θα μπορούσε να πει ο Νίκος Δένδιας, αλλά νομίζουμε σύντομα θα του δοθεί εκ νέου η ευκαιρία…
Βέβαια ο ΥΠΕΞ μας Νίκος Δένδιας στην Άγκυρα βροντοφώναξε απλά τα αυτονόητα. Που ωστόσο, δεν είχε τολμήσει κανένας πριν από αυτόν, όχι να βροντοφωνάξει, αλλά ούτε καν να ψελλίσει. Φανταστείτε να δινόταν η δυνατότητα στον Νίκο Δένδια να πει τόσα κι άλλα τόσα που δεν ειπώθηκαν και κατατρώγουν επί δεκαετίες τα σωθικά της Ελλάδος, ή να απαντούσε και σε άλλα ζητήματα και για τα οποία προκλήθηκε (όπως πχ έπρεπε να δοθεί απάντηση για τους ελάχιστους πλέον Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως, σε σχέση με τους συνεχώς αυξανόμενους Μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης, αφού έχει γίνει καταστρατήγηση της Συνθήκης της Λωζάνης στην ισορροπία δηλαδή, των μειονοτήτων τους. Ή τι απέγιναν άραγε οι Έλληνες της Ίμβρου και της Τενέδου;).
Όμως ας αναγνωρίσουμε επίσης, πως ο Νίκος Δένδιας ήταν απόλυτα κόσμιος, πολιτισμένος και ερμήνευσε απλά το Διεθνές Δίκαιο και τις Διεθνείς Συνθήκες. Ο Έλληνας ΥΠΕΞ επ΄ ουδενί έφτασε στο χαμηλό επίπεδο του Ρ. Τ. Ερντογάν και του Μεβλούτ Τσαβούσογλου, οι οποίοι με θρασύτητα, με κραυγές, με ύβρεις και χωρίς πειστικά επιχειρήματα προσπαθούσαν πάντα και τελικά επέβαλαν, τη σιωπή στους Έλληνες πολιτικούς και την αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα των έωλων απαιτήσεών τους.
Παρ΄ όλα ταύτα η τουρκική πλευρά με το “θερμό επεισόδιο” που δημιούργησε ο Νίκος Δένδιας στην Άγκυρα, θορυβήθηκε πάρα πολύ, γιατί πρώτον, δεν είχαν ξανανιώσει τέτοια οργισμένη ελληνική αντίδραση και κατά δεύτερον, αυτή η θερμή με επιχειρήματα ελληνική αντίδραση διεξήχθη σε ζωντανή μετάδοση από τους τηλεοπτικούς διαύλους της Τουρκίας. Έτσι η Παγκόσμια κοινότητα εισέπραξε την κατάρριψη των ανακριβειών που τους σέρβιρε η Τουρκία, αλλά και ο τουρκικός λαός έλαβε πληροφόρηση για πρώτη φορά, που αντέστρεψε την παραπληροφόρηση που τους τάιζε ο Σουλτάνος τους.
Θα μπορέσουν να νουθετήσουν οι Καραμανλής – Δένδιας τον Κυριάκο Μητσοτάκη;
Αλλά όπως έχω ήδη γράψει σε προηγούμενα κείμενά μου, το Μαξίμου είναι σε συνεχή βέρτιγκο. Αφού καταρχήν οι δηλώσεις – απάντηση προ ημερών του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, η κυβέρνηση του οποίου ακύρωσε επί της ουσίας τις Συμφωνίες της Μαδρίτης (1997) και του Ελσίνκι (1999) και ακολούθως η υπεράσπιση εθνικής πολιτικής από τον ΥΠΕΞ Νίκο Δένδια στην Άγκυρα, νουθετούν, ρυμουλκούν τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ώστε να απαγκιστρωθεί από το βάραθρο της λησμονιάς και της ανυποληψίας, που τον οδηγεί το Συμβουλευτικό του Όργανο περί της εξωτερικής πολιτικής, το ΕΛΙΑΜΕΠ. Θα απαγκιστρωθεί όμως από τα “θανάσιμα δεσμά” των “Σειρήνων” Κώστα Σημίτη, Γιώργου Παπανδρέου, Ντόρας Μπακογιάννη και λοιπών πολιτικών συγγενών;
Στο σημείο αυτό αξίζει τον κόπο να θυμηθούμε την τελευταία παράγραφο των πρόσφατων δηλώσεων του Κώστα Καραμανλή, που είχε για αποδέκτη και τον σημερινό ένοικο του Μαξίμου:
«Είναι πράγματι αληθές ότι έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις με τον κ. Σημίτη και όσους συμμερίζονται τις απόψεις του. Για εμάς τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Δεν διαπραγματευόμαστε εθνική κυριαρχία και δεν την θέτουμε στην κρίση κανενός. Μοναδικό θέμα προς επίλυση με την Τουρκία: η υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Διαφορετικές αντιλήψεις θα με βρίσκουν πάντα αντίθετο».
Και αλήθεια, ποιες είναι οι αντιλήψεις του κ. Κώστα Σημίτη;
Μα η υπεράσπιση των Συμφωνιών της Μαδρίτης και του Ελσίνκι, που υπέγραψε η δική του κυβέρνηση.
Της Συμφωνίας της Μαδρίτης που συνυπέγραψε ο Κώστας Σημίτης με τον Τούρκο Πρόεδρο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ στις 8 Ιουλίου 1997, όπου με απόλυτη ενθάρρυνση των ΗΠΑ νομιμοποιήθηκαν οι τουρκικές απαιτήσεις και ισχυρισμοί περί “γκρίζων ζωνών” στο Αιγαίο Πέλαγος.
Της απόφασης της ΕΕ που στις 10-11 Δεκεμβρίου 1999 αποφάσισε διά μέσω του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που συνήλθε στο Ελσίνκι της Φιλανδίας να πιέσει την Ελλάδα, ώστε να επιλυθούν οι εκκρεμείς συνοριακές διαφορές με την Τουρκία με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Που όπως καταγγέλλει στην επιστολή του ο Κώστα Καραμανλής:
«Πρόσθετη απόδειξη των κινδύνων που περιέκλειε το Ελσίνκι είναι ότι αυτό ενταφιάστηκε και τυπικά τον Ιανουάριο 2015, από την κυβέρνηση Σαμαρά. Με δήλωση που κατέθεσε ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος στα Ηνωμένα Έθνη, η χώρα μας δεν αναγνωρίζει την υποχρεωτική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Χάγης για θέματα εδαφικής μας κυριαρχίας, συμπεριλαμβανομένων των χωρικών μας υδάτων.».
Δέσμιος του ΕΛΙΑΜΕΠ ο Κυριάκος Μητσοτάκης…
Έγραφα προ μερικών ημερών, ότι οι πολιτικές αντιδράσεις στην Ελλάδα δεν λένε να σταματήσουν.
Όλοι ερίζουν για το αν η θερμή αντίδραση του Νίκου Δένδια στην Άγκυρα ήταν συμφωνημένη εκ των προτέρων με τον Πρωθυπουργό ή όχι.
Έτσι μέρος του Τύπου της γαλάζιας Παράταξης μας “πληροφόρησε” ότι η αντίδραση Δένδια ήταν υπαγορευμένη από τον Πρωθυπουργό, και το υπόλοιπο του “δεξιού” Τύπου μας “ενημέρωσε” ότι ο Νίκος Δένδιας έδρασε μόνος του καθ΄ υπόδειξη και στήριξη τρίτων, αλλά όχι του Πρωθυπουργού.
Την παραπάνω πολιτική ασάφεια έχει υποχρέωση να την αποκαταστήσει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με μια και μόνη κίνηση.
Αποδεικνύοντας, ότι είναι υπέρ των εθνικών θέσεων στα Ελληνοτουρκικά, όπως ακριβώς αυτές διατυπώθηκαν από τον Κώστα Καραμανλή (στην δημόσια επιστολή του) και τον Νίκο Δένδια ενώπιον του εμβρόντητου Μεβλούτ Τσαβούσογλου και όσων διπλωματών και δημοσιογράφων παρίσταντο εκεί.
Αποδεικνύοντας, ότι δεν είναι υπέρ των ατυχών – τουλάχιστον – θέσεων του συμβουλευτικού του οργάνου του ΕΛΙΑΜΕΠ και των πολιτικών “συνεργατών” του (του ΕΛΙΑΜΕΠ) Ντόρας Μπακογιάννη, Γιώργου Παπανδρέου, Γιώργου Κατρούγκαλου και λοιπών “προοδευτικών” δυνάμεων. Ότι δεν ενστερνίζεται τις βλαβερές απόψεις του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη.
Αυτή η κίνηση – απόδειξη, ότι οι αντρίκιες και οι ελληνικές αντιδράσεις του Νίκου Δένδια υπαγορεύτηκαν από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, έχει ονοματεπώνυμο. Λέγεται Παύλος Αποστολίδης. Ο Έλληνας διπλωμάτης που ηγείται κατ΄ εντολή του Πρωθυπουργού της διπλωματικής ελληνικής ομάδας στις διερευνητικές συζητήσεις με την αντίστοιχη τουρκική ομάδα, πρέπει να απαλλαγεί των υψηλών καθηκόντων του και να αντικατασταθεί.
Αφού είναι μέλος του 13μελούς Δ.Σ. του ΕΛΙΑΜΕΠ και εκφράζει απόλυτα τις θέσεις του Κώστα Σημίτη.
Θα συνεχίσει να παρασύρεται από το ΕΛΙΑΜΕΠ ο Πρωθυπουργός;
Πάμε τώρα στο πλέον αποκαλυπτικό, που αποκρύπτουν όλα τα ΜΜΕ. Του βιβλίου “Η στρατηγική του Ελσίνκι, 20+1 χρόνια μετά”, δεν είναι συγγραφή του Κώστα Σημίτη και μόνο. Είναι του Κώστα Σημίτη, του Γιώργου Παπανδρέου, του Παύλου Αποστολίδη, του Τάσσου Γιανίτση, του Χρήστου Στυλιανίδη, του Παναγιώτη Ιωακειμίδη και του Πέτρου Λιάκουρα.
Μάλιστα. Μεταξύ των συγγραφέων αυτού του βιβλίου, όπου αναδεικνύονται τα “εθνικά οφέλη” από τις συμφωνίες της Μαδρίτης και του Ελσίνκι και κατηγορείται σκαιότατα ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, επειδή διαδεχόμενος το 2004 τον Κώστα Σημίτη, δεν συνέχισε την ενδοτική του πολιτική στο ζήτημα των παραπάνω συμφωνιών, είναι και ο πρέσβης ε.τ. Παύλος Αποστολίδης.
Αλλ΄ όμως υπάρχει και συνέχεια, αφού στο ΕΛΙΑΜΕΠ δεν άρεσε καθόλου η εθνική συμπόρευση Καραμανλή - Δένδια. Δεν άρεσε που μέσα στην Τουρκία, Έλληνας πολιτικός σήκωσε το ανάστημά του, όπως μόνο Έλληνες έχουν μάθει να κάνουν.
Έτσι το μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του ΕΛΙΑΜΕΠ, ο κ. Παναγιώτης Ιωακειμίδης (ένας από τους συγγραφείς του βιβλίου του κ. Σημίτη) με μεταγενέστερο άρθρο του των γεγονότων της Άγκυρας, εξαπέλυσε επίθεση στον Νίκο Δένδια, αφού προφανώς έπρεπε σαν ραγιάς (ο Νίκος Δένδιας) να σκύψει το κεφάλι στον Τούρκο. Έπρεπε να σιωπήσει. Έπρεπε να συναινέσει στις παράλογες αξιώσεις των Τούρκων σε Αιγαίο και Δυτική Θράκη. Ονομάζοντας τον Νίκο Δένδια ως “διπλωμάτη του μεγάφωνου”.
«Κανένας δεν προσδοκούσε θεαματικά πρακτικά αποτελέσματα πάνω στα επίμαχα θέματα υψηλής πολιτικής από την πρώτη διμερή συνάντηση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια με τον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην Άγκυρα. Αλλά δεν περίμενε βεβαίως και μια δημόσια ανοιχτή αντιπαράθεση μεταξύ των δύο Υπουργών. Αντιπαράθεση η οποία μοιραίως επισκιάζει τις ιδιαίτερα θετικές πτυχές των συναντήσεων τόσο με τον κ. Τσαβούσογλου όσο και με τον Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν….
Η δημόσια αντιπαράθεση πάνω στις γνωστές θέσεις των δύο πλευρών θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο και μάλιστα με αυτό τον ιδιαίτερα έντονο τρόπο. Και οι δύο υπουργοί θα έπρεπε να αποφύγουν να αναφερθούν σε λεπτομέρειες πάνω στα επίμαχα θέματα και πρώτος βέβαια ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας (σ.σ. πάλι καλά) ο οποίος παρέσυρε (;) τον Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών σε λεπτομερή ανταπάντηση….
Πάντως, στην πολιτική σφαίρα έχει μεγάλη σημασία να γνωρίζεις πότε να μιλάς και πότε να σιωπάς. Η διπλωματία του μεγαφώνου δεν οδηγεί πουθενά…».
Ας βγάλουν πλέον οι Ελληνίδες και οι Έλληνες τα δικά τους συμπεράσματα. Δεν μπορεί πλέον να σιωπά ο ελληνικός λαός. Πρέπει να αναλάβει και τις δικές του ευθύνες. Φτάνει πια η σιωπή και η ανεκτικότητα εκ μέρους του.