Ως πρωθυπουργός ή πρόεδρος, ο Ερντογάν έχει χρησιμοποιήσει τον εθνικισμό ως εργαλείο για τη διατήρηση και την εμβάθυνση της εξουσίας του. Το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) ακολούθησε ένα βηματισμό αγκαλιάζοντας τα εθνικιστικά κομμάτια ως μέρος της ταυτότητας του κόμματος. Σε κάποιο βαθμό, η στάση του "αίματος και του εδάφους" του AKP οφείλει στην αυξανόμενη επιρροή του κυβερνώντος εταίρου του, του δεξιού κόμματος εθνικιστικών κινημάτων.
Η ρητορική και η συμπεριφορά του Ερντογάν, όπως η υιοθέτηση χαιρετισμού του «γκρίζου λύκου», αντικατοπτρίζει την αγάπη του για την αντιδυτική, εθνικιστική κλίση του κόμματος.
Ωστόσο, η διακυβέρνηση του AKP δεν είναι ο μόνος παράγοντας που διαμορφώνει το τρέχον πολιτικό κλίμα της Τουρκίας. Τώρα περισσότερο από ποτέ, η λαϊκή κουλτούρα της χώρας είναι γεμάτη με εθνικιστικό περιεχόμενο. Τα ιστορικά δράματα στη τουρκική τηλεόραση κατατάσσονται ίσως στις πιο ορατές εκφράσεις των σύγχρονων εθνικιστικών τάσεων. Παραστάσεις που προσφέρουν ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό παράδειγμα των βασικών αξιών και αντιλήψεων της χώρας.
Σειρές, που παρουσιάζουν την άνοδο των πρώτων ιδρυτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είναι ένας σιωπηρός φόρος τιμής στην πλούσια στρατιωτική ιστορία της χώρας και στο παρελθόν της ως παγκόσμια δύναμη. Το αφηγηματικό τόξο της ήπιας ισχύος προσκαλεί τον θεατή να συλλογιστεί την ιστορία της Τουρκίας ως προαίσθημα της αυξανόμενης ισχύος της χώρας. Αντίθετα, οι ανταγωνιστές της παράστασης, οι Βυζαντινοί και οι Σταυροφόροι, είναι εύκολη δικαιολογία για τους πιο σύγχρονους αντιπάλους της Τουρκίας, κυρίως την Ελλάδα και τη Δύση.