Του Στρατή Μαζίδη
Η πλειοψηφία των ιεραρχών σιωπά. Ο αρχιεπίσκοπος άφαντος. Η είδηση της έκτακτης επιχορήγησης από το κράτος ως αντιστάθμισμα των χαμένων εσόδων από τα παγκάρια ήχησε καχύποπτα στα αυτιά των χριστιανών εν Ελλάδι που πλέον ανησυχούν σοβαρά πως αποσκοπεί στη διατήρηση της σιωπής της Ιεραρχίας για το κλείσιμο των ναών κι ενώ φτάσαμε στις παραμονές των τέταρτων Χαιρετισμών.
Όταν μια φορά η Εκκλησία δοκίμασε να πατήσει πόδι, στα Θεοφάνεια, τότε κατάπιαν όλοι τη γλώσσα τους, κυβέρνηση και ΜΜΕ. Οι σύγχρονες ρωμαϊκές λεγεώνες ούτε που διανοήθηκαν να πλησιάσουν τους ναούς.
Τι κι αν το πεντάμηνο που λειτούργησαν οι ναοί από πέρυσι το Μάιο ως τις πρώτες ημέρες του Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκαν χιλιάδες Θείες Λειτουργίες και εκατομμύρια μεταδόσεις του Σώματος και Αίματος του Χριστού δίνοντας απαντήσεις; Ελάχιστοι τόλμησαν έστω να το ψιθυρίσουν.
Πέντε μήνες μετά το κλείσιμο των ναών και οι...ποιμένες δεν ανησυχούν. Αρχιερείς χωρίς Θεό και λαό. Ποιμένες άνευ προβάτων, όπως ήταν κάποτε ο υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου. Προσποιούνται πως όλα πάνε καλά.
Έλα όμως που δεν πάνε. Έλα που μια μουσουλμανική χώρα με την στάση της τιμά τον Ιησού περισσότερο από εμάς τους νερωμένους χριστιανούς.
Πλήθος κόσμου στις εκκλησίες στις Γιορτές, ομοίως και τώρα. Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως γέμισαν οι εκκλησίες στη Συρία. Χαρακτηριστικές οι εικόνες από τον Τίμιο Σταυρό στη Δαμασκό [φωτο] και τη Μονή της Παναγίας της Σαϊντανάγια. Με τάξη και σεβασμό, με νέους ανθρώπους, με ελευθερία ώστε όσοι φοβούνται περισσότερο να μετέχουν έχοντας λάβει παραπάνω μέτρα. Με αγάπη στο Θεό και χωρίς περιοριστικά μέτρα, μπαμπούλες και δημευτικά πρόστιμα.
Η Ιερά Σύνοδος θα πρέπει να εξηγήσει στους πιστούς γιατί στη μουσουλμανική Συρία μπορεί κάποιος να λατρεύει το Θεό των χριστιανών αλλά στην Ελλάδα όχι.