Από: defence-point.gr - Γράφει ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΡΥΚΑΣ
Κι όμως η Ρωσία όφειλε να γνωρίζει. Όταν το 2015 ο Ερντογάν έδινε τη διαταγή κατάρριψης του ρωσικού Su-24 στην Συρία, όταν δύο χρόνια νωρίτερα είχε επιχειρήσει να “χρεώσει” στον Άσαντ χημικές επιθέσεις με σκοπό να προσελκύσει το ΝΑΤΟ στην συριακή κρίση, όταν ανησυχούσε σφόδρα για τα δικαιώματα των Τατάρων της Κριμαίας την οποία προσάρτησε η Ρωσία, το Κρεμλίνο γιατί δεν ανησυχούσε; Γιατί δεν ανησυχούσε όταν δύο φορές οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Συρία; Γιατί έδωσε το πράσινο φως στον Ερντογάν να εμπλακεί στη Λιβύη;
Δεν είναι λίγο αργά για δάκρυα; Τι κι αν ο Ρώσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ προειδοποίησε προς κάθε κατεύθυνση να μην πωλούνται όπλα στην Ουκρανία; Η Τουρκία έχει πουλήσει τουλάχιστον έξι οπλισμένα UAV (UCAV) στο Κίεβο, ενώ έχει κλείσει συμφωνία και για την ναυπήγηση για χάρη των Ουκρανών περιπολικών σκαφών. Παράλληλα η Τουρκία θα επιτρέψει, όπως όλα δείχνουν, σε αμερικανικά πολεμικά να περάσουν τα Στενά και να εισέλθουν στην “θερμή” πλέον, Μαύρη Θάλασσα.
Η ναυτική κυριαρχία καθοριστικός παράγοντας
Ο Ερντογάν φαίνεται πως τελικά “ψηφίζει” Δύση. Η προσπάθειά του να φανεί πως τηρεί ισορροπίες δεν πείθει. Έπαιξε και μάλιστα πολύ καλά το ρωσικό χαρτί άλλα τώρα τα πράγματα σοβαρεύουν. Η Τουρκία έχει η ίδια ζωτικά συμφέροντα στη Μαύρη Θάλασσα. Έχει όμως ζωτικότερα στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, μακριά δηλαδή από την ισχυρή επιρροή της Μόσχας, σε έναν χώρο που κυβερνά ο έχων την ναυτική υπεροχή. Και αυτός σίγουρα δεν είναι η Ρωσία.
Το δόγμα της “Γαλάζιας Πατρίδας” σχετίζεται με τον έλεγχο της θάλασσας, δηλαδή με την θαλάσσια κυριαρχία. Αυτό από μόνο του συνδέει την Τουρκία με τις ναυτικές δυνάμεις της Δύσης. Ανάλογο ήταν και το πάγιο δόγμα της Ελλάδας από τη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους και έπειτα το οποίο μάλιστα όταν παραβιάστηκε μόνο καταστροφές επέφερε. Ο Ερντογάν είναι πολλά, βλαξ όμως όχι.
Παρά τους λεονταρισμούς γνωρίζει ότι ουδέποτε η χώρα του θα μπορέσει μόνη της να κυριαρχήσει στη Μεσόγειο έναντι των άλλων ισχυρών ναυτικών δυνάμεων, της Ελλάδος δυστυχώς, αυτή την στιγμή, εξαιρουμένης. Μόνο με το πράσινο φως από τις ΗΠΑ θα μπορέσει η Τουρκία να έχει κέρδη στο πεδίο που την ενδιαφέρει ιδιαίτερα αυτή την στιγμή. Αυτό φαίνεται ακόμα και στην αρθρογραφία φιλοκυβερνητικών τουρκικών εφημερίδων όπου προβάλλεται μέχρι η εξωφρενική άποψη ότι η κρίση στην Ουκρανία έχει στόχο την Τουρκία!
Οι Τούρκοι πάντως παίζουν ένα ευρύτερο γεωπολιτικό παιχνίδι στην περιοχή εδώ και καιρό την ώρα που η Ελλάδα τρέχει, ασθμαίνοντας, πίσω από τις εξελίξεις προσπαθώντας να ανατρέψει τα τουρκικά τετελεσμένα, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία απαραίτητα, όπως έδειξε το παράδειγμα της Λιβύης.
Και ναι μεν βαυκαλιζόμεθα εντός των τειχών ότι έχουμε “ισχυρούς συμμάχους” και λοιπά φαιδρά μη θέλοντας να κατανοήσουμε ότι: 1) αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς, ουδείς θα σε ξύσει και 2) ότι η Δύση, για όσο συγκρούεται με τη Ρωσία χρειάζεται την Τουρκία και θα προτιμήσει να θυσιάσει τις πρόθυμες Ιφιγένειες Ελλάδα και Κύπρο, παρά να επιτρέψει στον απρόβλεπτο Ερντογάν να φέρει τους Ρώσους στη Μεσόγειο.
Για αυτό αντί να χαιρόμαστε εδώ και μήνες με την αγορά των 18 όλων κι όλων Rafale καλά θα κάνουμε να κινηθούμε με άλματα στα θέματα άμυνας και εξοπλισμών, με γνώμονα μόνο τα αμυντικά συμφέροντα της χώρας και όχι την “υψηλή πολιτική” που κάποιοι υψηλά ιστάμενοι πιστεύουν πως ασκούν. Να ακούσουν τις εισηγήσεις ανθρώπων που έχουν γνώση του αντικειμένου και ξέρουν τι χρειάζονται οι Ένοπλες Δυνάμεις.