Του Στρατή Μαζίδη
Μετά την αρχική θετική εντύπωση της έκπτωσης στον ΕΝΦΙΑ όλα όσα ακολούθησαν ήταν μία διάψευση των προσδοκιών των ανθρώπων που εμπιστεύτηκαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τη διακυβέρνηση της χώρας. Και το ερώτημα όλων είναι τι ψηφίζουμε την επόμενη φορά.
Μας τη δίνει η ιστορία και μάλιστα η πρόσφατη. Επειδή ακριβώς:
Πρώτον δεν υπάρχει αξιόπιστη άμεση εναλλακτική λύση
Δεύτερον δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν καινούργιοι οι κομματικοί σχηματισμοί είναι ικανοί όντως να κάνουν τη διαφορά ή θα αποδειχθούν τα νέα κόμματα ευκαιρίας όπως ήταν οι ΑΝΕΛ, η ΔΗΜΑΡ, η Ένωση Κεντρώων και το Ποτάμι, που κάποιοι θα μπουν στη βουλή και μετά θα μεταπηδήσουν κάπου αλλού.
Η μόνη μας λύση είναι να επαναλάβουμε αυτό που κάναμε το Μάιο του 2012. Να μην ξεχνάμε ότι αν το Σεπτέμβρη του 2015 η Λαϊκή Ενότητα είχε καταφέρει να μπει στη Βουλή έστω συνεργαζόμενη με το ΕΠΑΜ το πιθανότερο είναι ότι με τους 8 βουλευτές που θα είχαν εκλέξει, η συμφωνία των Πρεσπών δε θα είχε έρθει ποτέ στη Βουλή αλλά θα ήταν ένα σενάριο συνωμοσίας σε κάποιο συρτάρι που θα περίμενε την υλοποίηση του σε μία βολική πολιτική στιγμή κάπου παρακάτω και αν ποτέ αυτή θα προέκυπτε.
Και πρέπει επίσης να κάνουμε κάτι ακόμα, όποιο κόμμα και αν ψηφίσουμε. Να προσέχουμε ποιος επιλέγουμε για να μας εκπροσωπήσουν στο κοινοβούλιο. Αυτό ισχύει και για τα σημερινά εκπροσωπούμενα κόμματα στη Βουλή και τα καινούργια. Θέλει πολύ μεγάλη προσοχή όχι μόνο που θα στοχεύσουμε με το όπλο της ψήφου αλλά και τι βόλι θα επιλέξουμε. Πολλές φορές η τύχη των νεότερων κομμάτων εξαρτάται και από τη σύνθεση της κοινοβουλευτικής τους ομάδας αν δηλαδή αυτή θα απαρτίζεται από ανθρώπους σταθερούς στα πιστεύω τους και με συνείδηση ότι ψηφίστηκαν από συγκεκριμένους ανθρώπους σε συγκεκριμένο πολιτικό όχημα ή όχι. Αν πρόκειται για γυρολόγους με παρελθόν ή πρόσωπα με σταθερές.
Είναι πια καιρός να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας. Δεν χρειάζονται ούτε επαναστάσεις ούτε επεισόδια αφού έχουμε στα χέρια μας το πιο ισχυρό όπλο. Την ψήφο μας.