Από: militaire.gr
Γράφει ο Π.Κουρής:
Ίσως να είναι η τελευταία μας ευκαιρία σ αυτόν τον αιώνα για συμμετοχή από την αρχή σ ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα που αν όλα πάνε καλά θα μας εξασφαλίσει αεροπορική υπεροχή στην περιοχή για πολλά χρόνια, τεχνογνωσία, βιομηχανικό έργο και ασφάλεια εφοδιασμού.
Στο παρελθόν δυο αντίστοιχες περιπτώσεις τις πετάξαμε στο καλάθι των αχρήστων. Παραμένουμε ακόμα απλοί πελάτες ξένων κρατών και βιομηχανιών που μας παρέχουνε και καμμιά φορά κάποιες “χάντρες” (βιομηχανικές επιστροφές) με τάση εξαφάνισης τους κι αυτές (βλέπε προμήθεια Rafale).
Το πρόγραμμα είναι μακροπρόθεσμο επομένως οι εκταμιεύσεις για την συμμετοχή μας θα είναι απλωμένες σε βάθος χρόνου. Υπήρξε “καυγάς” μεταξύ των τριών χωρών που συμμετέχουν στο πρόγραμμα για το μοίρασμα της πίτας στο στάδιο ανάπτυξης και προφανώς θα υπάρξουν δυσκολίες για την εισδοχή και για το μερίδιο συμμετοχής άλλου μέρους.
Εφόσον όμως υπάρξει η Ελληνική βούληση θα αποτελέσει μια πολιτική πρόκληση και ένα όπλο για την επιτυχία του εγχειρήματος αυτού πρέπει να είναι και η “διπλωματία των εξοπλισμών” (πχ φρεγάτες). Μια ακόμη εσωτερική δυσκολία που πρέπει να ξεπεραστεί είναι οι πιέσεις των Αμερικανικής κυβέρνησης και της Lockheed για το F-35, οι οποίες και ισχυρές είναι και βρίσκουν “ανταπόκριση” στην χώρα μας. Οι Αμερικανοί δεν φιλοδοξούν να μας πουλήσουν μια μοίρα F-35 και τέλος. Θα θελήσουν μάλλον να επαναλάβουν το εγχείρημα των F-16 όπου σε διάστημα 18 χρόνων μας προμήθευσαν με 170 αεροσκάφη σε 4 παρτίδες. Όπως είναι αντιληπτό δεν βλέπουν με καλό μάτι την τυχόν συμμετοχή μας σ αυτό το αναπτυξιακό πρόγραμμα γιατί αυτή θα αποτελέσει εμπόδιο στον σχεδιασμό τους.