Το ανεκπλήρωτο αίτημα της ανθρώπινης συνείδησης

tembel_tasarimci / pixabay

Η ανθρώπινη συνείδηση σαν η ουσία του κόσμου που δεν καθεύδει, λειτουργεί σαν σύνθεση πολλών δυνάμεων που βρίσκονται μέσα και έξω από τον άνθρωπο, εξελισσόμενη με άγνωστα ακόμη κριτήρια, για τη σύλληψη και την ερμηνεία των αιτίων και των αποτελεσμάτων. 

Του Στέλιου Συρμόγλου

Η λειτουργία του κόσμου διέπεται από πολλούς νόμους. Μπορεί να υπάρχει ένας νόμος που διέπει τους άλλους, κι αν υπάρχει που υπακούει; 

Αυτό θα αποτελέσει για το μέλλον το μεγαλύτερο αντικείμενο, την ανώτερη βαθμίδα των επερχόμενων χιλιετηρίδων, η ανεύρεση των αιτίων. Η ανθρώπινη διανόηση παραμέρισε την αναζήτηση αυτού του νόμου. Αυτού του αγνώστου θεού. Πως διαμορφώνεται η συνείδηση και πως προσδιορίζεται η ορθότητα στα πεδία των ποικίλων δράσεων και αντιδράσεων.

Γίνεται αντιληπτό τώρα, ύστερα από τη δοκιμασία των αιώνων που πέρασαν, πως το ανεκπλήρωτο αίτημα της ανθρώπινης συνείδησης επανέρχεται στο προσκήνιο σαν αντίρροπο με μια ορμή γνώσης των ρυθμών, που δίδει την εντύπωση μιας κρυφής κυκλοφορίας, που ζητεί να έλθει στην επιφάνεια σαν φαινόμενο μιας ανέκφραστης κατάστασης.

Η ορμή που είναι ένα γενικό αποτέλεσμα ή αίτιο της αστάθειας και της αβεβαιότητας του κόσμου, μας φέρνει στο χώρο της συνείδησης απ' όπου ο τρόπος της εκλογής θα οδηγήσει σαν τον μίτο της Αριάδνης, στην κατάκτηση του λαβυρίνθου. Και στη νέα νίκη, ανάλογη προς εκείνη που ώθησε τον άνθρωπο των σπηλαίων να απομακρυνθεί από τα ερέβη της πρωτόγονης ζωής. 

Τα παράγωγα της συνείδησης είναι ό,τι απαρτίζουν την ψυχή του ανθρώπου.Το θυμικόν και οι φρένες, που φαίνεται ότι διαφέρουν, μεταβάλλονται και εξελίσσονται, αποτελώντας έτσι το κέντρο της ενέργειας, που διαμορφώνει έμμεσα με τρόπο άλογο και έλλογο τις πολυποίκιλλες ανθρώπινες καταστάσεις.

Τέτοια ημέρα, τέτοιες άσχετες σκέψεις και σωρεία λέξεων σε μια ερημιά πολιτικής αξιοπιστίας και θρυμματισμένης κοινωνικής ευαισθησίας ωστόσο, με πολιτικούς που είναι λιπόσαρκοι στην καρδιά και παχύδερμοι στα αισθήματα.