Από: analyst.gr - Βασίλης Βιλιάρδος
Άποψη
Το δημογραφικό είναι ασφαλώς το νούμερο ένα πρόβλημα της Ελλάδας – το οποίο επιδεινώθηκε με την επιβολή των μνημονίων, όπου δεκάδες χιλιάδες Έλληνες αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους για να επιβιώσουν. Το γεγονός δε αυτό από μόνο του, δεν αιτιολογεί σε καμία περίπτωση την ύπαρξη Πολιτών που τάσσονται υπέρ των μνημονίων – εθελοτυφλώντας όσον αφορά τις απίστευτες καταστροφές που υπέστη η Ελλάδα. Χωρίς κανέναν αντικειμενικό λόγο στην ουσία, αφού έκτοτε δεν υπάρχει κανένας οικονομικός ή κοινωνικός δείκτης που να έχει βελτιωθεί. Αντίθετα, όλοι έχουν επιδεινωθεί σε τεράστιο βαθμό – μεταξύ των οποίων το ακαθάριστο δημόσιο χρέος (227% του ΑΕΠ), το κόκκινο ιδιωτικό (πάνω από 140%) και το εξωτερικό (500 δις $).
Περαιτέρω, το δημογραφικό αφορά αφενός μεν το πρόβλημα της γήρανσης του πληθυσμού, αφετέρου της μείωσης του – όπου όσον αφορά το πρώτο, μία μελέτη στις Η.Π.Α. τεκμηρίωσε πως μία αύξηση του πληθυσμού άνω των 60 ετών κατά 10%, μειώνει το ρυθμό αύξησης του κατά κεφαλήν ΑΕΠ κατά 5,5% (πηγή). Ως εκ τούτου, υπολόγισαν πως η ετήσια αύξηση του αμερικανικού ΑΕΠ θα επιβραδυνθεί κατά 1,2% την παρούσα δεκαετία – μόνο λόγω του παραπάνω παράγοντα.
Σε σχέση με το δεύτερο, οι εξελίξεις στην Ελλάδα είναι τρομακτικές – εννοώντας τους 650.000 Έλληνες σε παραγωγική ηλικία που έφυγαν από την Ελλάδα, στα χρόνια της κρίσης. Με μία μέση παραγωγικότητα της τάξης των 50.000 €, χάθηκε από τη χώρα ΑΕΠ ύψους 32,5 δις € ετήσια – εκτός από το κόστος ενηλικίωσης και εκπαίδευσής τους που ήταν τεράστιο. Το ποσόν αυτό σημαίνει επί πλέον πως χάθηκαν έσοδα του δημοσίου περί τα 10 δις € ή πάνω από 3 ΕΝΦΙΑ – οπότε κατανοεί κανείς το μέγεθος της καταστροφής.
Για να καλυφθεί τώρα αυτή η απώλεια, θα έπρεπε να υπάρξουν σημαντικές αυξήσεις στην παραγωγικότητα των εργαζομένων – κάτι που όμως εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως είναι για παράδειγμα οι επενδύσεις παγίου εξοπλισμού. Με δεδομένη όμως την κατάρρευση του ακαθάριστού σχηματισμού παγίων κεφαλαίων (γράφημα), ξανά λόγω των μνημονίων, κάτι τέτοιο είναι απίθανο.
Συνεχίζοντας, σε μία μελέτη 56 περιπτώσεων χωρών από το 1960 και μετά που κατάφεραν να έχουν ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης άνω του 6% για περισσότερα από δέκα χρόνια (πηγή), διαπιστώθηκε πως ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός τους αυξανόταν κατά 2,7% ετησίως – γεγονός που υποδηλώνει την εξάρτηση του ΑΕΠ από το δημογραφικό. Υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις, όπως η Ιρλανδία, που κατάφερε να αυξήσει το ΑΕΠ της κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, μέσω της ανόδου των επενδύσεων και της παραγωγικότητας των εργαζομένων – κάτι που όμως απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα. Το ότι δηλαδή τόσο η γήρανση όσο και η μείωση του πληθυσμού συνολικά, επιβραδύνουν την ανάπτυξη.
Με τα μνημόνια τώρα να συνεχίζονται και με τις προβλέψεις ενός ακόμη πιο αυστηρού, λόγω της κακοδιαχείρισης της πανδημίας από την κυβέρνηση, εννοώντας τα κλειδώματα (lockdowns) που αποδεδειγμένα πλέον καταστρέφουν τόσο την Υγεία, όσο και την Οικονομία, αφού σπαταλήθηκαν 24 δις € το 2020 και προγραμματίζονται ακόμη 16 δις € για το 2021 με δανεικά, καθώς επίσης για καταναλωτικούς και όχι επενδυτικούς σκοπούς, ο δημογραφικός κίνδυνος για την Ελλάδα είναι ακόμη μεγαλύτερος.
Πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει κανένα σχέδιο που να συμπεριλαμβάνει πολιτικές στήριξης των γεννήσεων, όπως αυτές στην Ουγγαρία που κατάφερε να αντιμετωπίσει μία πολύ μεγαλύτερη κρίση (ανάλυση) – ούτε φυσικά επιστροφής των Ελλήνων που εγκατέλειψαν τη χώρα τους για να επιβιώσουν, σημειώνοντας πως μία χώρα που δεν είναι σε θέση να παρέχει θέσεις εργασίας στους Πολίτες της, δεν είναι χώρα. Αντίθετα, οι γεννήσεις είναι πλέον πολύ λιγότερες από τους θανάτους, πριν ακόμη την πανδημία – ενώ ο πληθυσμός φθίνει (γράφημα).
Από την άλλη πλευρά, επειδή η Φύση συμπληρώνει πάντοτε τα κενά, ο πληθυσμός της Ελλάδας «αντικαθίσταται» από την παράνομη μετανάστευση – από ανθρώπους όμως που δεν έχουν την απαιτούμενη εκπαίδευση για να στηρίξουν μία ευρωπαϊκή οικονομία, ενώ στο συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό τους ζουν με τα επιδόματα και με τις παροχές του δημοσίου. Έτσι, εκτός του ότι επιβαρύνονται ακόμη πιο πολύ τα οικονομικά της χώρας μας, δημιουργείται μία πολυπολιτισμική, εύκολα ελεγχόμενη κοινωνία – η οποία όμως σύντομα θα προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στους Έλληνες, με κριτήριο τις εμπειρίες της Σουηδίας που βιώνει έναν μεταναστευτικό πόλεμο (πηγή) ή της Γαλλίας που οδηγείται σε εμφύλιο (άρθρο).
Στα πλαίσια αυτά, δεν μπορεί παρά να ανησυχεί κανείς για το μέλλον της Ελλάδας, φοβούμενος πως εάν δεν υπάρξουν σημαντικές αλλαγές, κινδυνεύει να χαθεί ως Έθνος – ενώ δεν έχουμε πολύ χρόνο στη διάθεση μας, για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά το συγκεκριμένο, θηριώδες δημογραφικό μας πρόβλημα. Όπως έχουμε τονίσει δε πολλές φορές, απαιτείται άμεση αλλαγή του οικονομικού μας μοντέλου, χωρίς την οποία η χώρα μας θα χρεοκοπεί ξανά και ξανά – σε καμία περίπτωση η συνέχιση της πολιτικής της σπατάλης με δανεικά, όπως το 2004/09 που είχε ως κατάληξη την καταδίκη μας στα μνημόνια.