photosforyou / pixabay |
Του Στέλιου Συρμόγλου
Ούτε κάποιοι μακρινοί αντίλαλοι, χαμένοι στο χάος των καιρών, από παλαιότερες βραχνές φωνές του πλήθους, που τώρα σιωπά γιατί έχει πολύ αλαλάξει, δεν παρηγορούν τους απογοητευμένους Ζαρατούστρες.
Σε τούτη τη χώρα και στα τελματωμένα της νερά, καθρεπτίζεται όλη η κακοδαιμονία ενός πολιτικού συστήματος που παράγει κοινωνική δυστυχία και αθροίζει θρασύτητα με απάτη και ψέματα, πολλά ψέματα, "ξερνώντας" πάνω στην αξία που λέγεται Άνθρωπος!
Μια κοινωνική ερημιά με το φόβο διάχυτο εξαιτίας της κοβιτοπροπαγάνδας. Μια κοινωνική ερημιά, όπου υπάρχουν πολλές ζωές χωρίς να υπάρχει ζωή, όπου σαλεύει ένα πλήθος ανθρώπων χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η αξία Άνθρωπος. Η προοπτική τούτης της χώρας έχει μετατεθεί στις χίμαιρες ενός άλλου αιώνα.
Όλες οι κοινωνικές κατακτήσεις πετάχθηκαν στη χαβούζα της πολιτικής απάτης και αναλγησίας. Όλοι αυτοί οι Σαρδανάπαλοι της πολιτικής γνωρίζουν πολύ καλά πως η γενιά της αντίδρασης έχει σχεδόν σβήσει. Τα υπολείμματά της είναι ανάξια λόγου. Εξέλιπαν οι πολύφωνες μαρτυρίες και διαμαρτυρίες, οι τίμιες μαρτυρίες, που θα μπορούσαν να ενορχηστρώσουν ένα πελώριο 'Όχι" στην επιχειρούμενη κοινωνική ισοπέδωση.
Ούτε η νόηση ούτε η θέληση φαίνονται ικανές να μας αποσπάσουν από την αμηχανία, τη σύγχυση, τη φοβία και την αγωνία, γιατί ακριβώς η νόηση ήταν από τις πρώτες που ένιωσαν την αμηχανία τούτη και τη σύγχυση.
Η αλήθεια πονάει σε μια Ελλάδα που ματώνει!