Οι αρνητές της πραγματικότητας μετά την Πενταμερή της Γενεύης

SAVA86 / pixabay

Στην Πενταμερή της Γενεύης συνετρίβη κάθε προσδοκία για λύση στη βάση των συμφωνημένων παραμέτρων (οι οποίες οικοδομήθηκαν πρωτίστως λόγω δικών μας παραχωρήσεων), με στόχο ένα κανονικό κράτος εντός της ΕΕ. Ουσιαστικά, η πολιτική των υποχωρήσεων απεδείχθη πολιτική της μιζέριας και της συσσώρευσης ζημιών χωρίς λύση! Πολιτικοί που για χρόνια επέμεναν ότι «μέσω των συνομιλιών κερδίζουμε και αν η Τουρκία προβάλει απαράδεκτες προτάσεις θα τις επιρριφθούν ευθύνες από τον ΟΗΕ», τώρα έχασαν την μιλιά τους. Το χείριστο είναι η συνειδητή τους άρνηση να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα. 

Έτσι, υποχρεώνονται να… «επενδύουν» στην καλή στάση του ισλαμοφασιστικού καθεστώτος στην Τουρκία και του εγκάθετού της στα κατεχόμενα, προς τον οποίον θα πρέπει να δώσουμε κι άλλα για να … «γωνιάσουμε» την Τουρκία! Αρνούμενοι όμως το φιάσκο της Πενταμερούς, βρίσκονται σε διαφωνία με την διαπίστωση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Ανάμεσα στους αρνητές της πραγματικότητας «στρατεύονται» πολιτικοί παλιάς και νέας γενιάς που υιοθέτησαν την πολιτική της μιζέριας και των υποχωρήσεων και η οποία μας έφερε ένα βήμα πριν την πλήρη συντριβή. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο κομματικός αρχηγός του ΔΗΣΥ, ο οποίος κάρφωνε πισώπλατα την Κυπριακή Δημοκρατία εμμένοντας πριν την Πενταμερή να αποδεχτούμε την πολιτική ισότητα με τους Τουρκοκύπριους, ενώ αυτό είναι συμφωνημένο από το 1991 βάσει προδιαγραφών του ΟΗΕ και όχι όπως το ερμηνεύουν οι Τούρκοι! Το συγκεκριμένο ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που αποτελεί το πρόσχημα των Τούρκων για διεκδίκηση «κυριαρχικής ισότητας» με απώτερο στόχο τον «συνεταιρισμό των δύο κρατών», αναδείχθηκε ως το … μέγα πρόβλημα, ενώ αποφάσεις και ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γεν. Συνέλευσης του ΟΗΕ, που ζητούν την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και την επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους υπό συνθήκες ασφαλείας, εξαφανίστηκαν. Έτσι η Τουρκία απέκτησε ένα «πλεονέκτημα» στην Γενεύη, μεταστρέφοντας το Κυπριακό ως πρόβλημα συμβίωσης των δύο κοινοτήτων και όχι κατ΄εξοχήν πρόβλημα παράνομης κατοχής και εποικισμού κράτους της ΕΕ. 

Στις επόμενες εβδομάδες, Αγγλο-Τούρκοι θα φροντίσουν για το «γεφυρωτικό λεκτικό», που θα βρει, βέβαια, θετική ανταπόκριση στους στρατευμένους εγχώριους «μίζερους της Ιστορίας», για να ξεκινήσουν το … πλασάρισμα. Οι πολιτικοί της μιζέριας αρνούνται να αντιληφθούν ότι η συνεχής διάθεση για νέες υποχωρήσεις επιτρέπει στην Τουρκία να ζητά συνεχώς κι άλλα.

Τώρα είναι η ώρα των πολιτών. Είτε με την πολιτική της μιζέριας αποδεχόμαστε την «λύση συνεταιρισμού δύο κρατών» με συγκαλυμμένο λεκτικό, που θα εξαλείψει την Κυπριακή Δημοκρατία για να καταστήσει την Τουρκία επικυρίαρχο στην Κύπρο, είτε προχωράμε σε ορθολογική αντικατοχική πολιτική για ένα κανονικό κράτος εντός της ΕΕ, με συμμόρφωση προς το κοινοτικό κεκτημένο για όλους τους πολίτες του. Η νομιμοποίηση της κατοχής και των εποίκων θα είναι η απαρχή ενός νέου Κυπριακού προβλήματος, με τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους σε πορεία εξάλειψης. 

Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο