 |
| Free-Photos / Pixabay |
Ανακοινώνει ο Μπάιντεν φιλεργατικά μέτρα αράδα, αυξάνει τους φόρους των πλουσίων και το κατώτατο μεροκάματο, εξαγγέλλει μυθικά πακέτα τόνωσης της οικονομίας, και η υποστήριξη από τα ΜΜΕ και τα μεγάλα λόμπυ εκεί, ακλόνητη. Το σοκ από τον τραμπισμό είναι τόσο βαθύ που ο νυν πρόεδρος έχει στην ουσία εξασφαλίσει μια κάρτα ελευθέρας σε ό,τι κάνει. Προκαλεί κρίσεις στα σύνορα με την μεταναστευτική πολιτική ή σχεδόν πόλεμο στην Ουκρανία, και τον επευφημούν σαν μαριονέτες, τέτοιος είναι ο τρόμος μπας και ξαναγυρίσει ο Τραμπ. Δεν θα κρατήσει πολύ αυτή η αποδοχή, στην σημερινή πολιτική τίποτε δεν διαρκεί, όμως για την ώρα, αν υποτεθεί μάλιστα ότι ξεπερνιέται και η πανδημία, τα πάντα φαντάζουν ρόδινα για τον γερο Τζο.
Κώστας Κουτσουρέλης fb
Βέβαια, κάτω από την επιδερμίδα των πραγμάτων η κατάσταση είναι αλλιώτικη. Δεν πρόκειται να αποδώσει η πολιτική Μπάιντεν, όπως ακριβώς δεν απέδωσε και η πολιτική Τραμπ. Η κλασσική σοσιαλδημοκρατική πολιτική των μισθολογικών αυξήσεων και της προστασίας της εργασίας (τα έλεγε ο Α. Παπαδρέου ήδη από τη δεκαετία του 1980...) προϋποθέτει προστατευτικά μέτρα στους τομείς της οικονομίας όπου δεν υφίσταται συγκριτικό πλεονέκτημα. (Και το μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής μεταποίησης δεν διαθέτει τέτοιο).
Κώστας Κουτσουρέλης fb
Βέβαια, κάτω από την επιδερμίδα των πραγμάτων η κατάσταση είναι αλλιώτικη. Δεν πρόκειται να αποδώσει η πολιτική Μπάιντεν, όπως ακριβώς δεν απέδωσε και η πολιτική Τραμπ. Η κλασσική σοσιαλδημοκρατική πολιτική των μισθολογικών αυξήσεων και της προστασίας της εργασίας (τα έλεγε ο Α. Παπαδρέου ήδη από τη δεκαετία του 1980...) προϋποθέτει προστατευτικά μέτρα στους τομείς της οικονομίας όπου δεν υφίσταται συγκριτικό πλεονέκτημα. (Και το μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής μεταποίησης δεν διαθέτει τέτοιο).
Η αύξηση των φόρων λ.χ. θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα (μάλλον αργά και σταδιακά, οι μεγιστάνες που στήριξαν με νύχια και με δόντια Μπάιντεν δεν θα θέλουν να τον υπονομεύσουν φανερά), θα οδηγήσει λοιπόν στην αναζήτηση καταφυγίου εκτός των συνόρων, έξοδο την οποία (προσωρινά) είχε προσπαθήσει να αναστρέψει ο Τραμπ... μειώνοντας τους φόρους.
Γι' αυτό ο Μπάιντεν προτείνει (ρητορικά) κατώτατο όριο εταιρικής φορολόγησης το 21% για όλες τις χώρες (και πήρε και μερικά, εξίσου ρητορικά, και υποκριτικά, "ναι" στην πρότασή του αυτή). Τους φορολογικούς παραδείσους όμως τους ρώτησε;
Ακόμη κι αν καταρρεύσει το σινοδυτικό εμπόριο, και πάλι η οικονομία των ΗΠΑ δεν είναι "ανταγωνιστική" με καθεστώς "ελεύθερων αγορών"). Θα τολμήσει ο Μπάιντεν να το θίξει, όταν χρηματοδότης του κύριος είναι η Ουώλλ Στρητ των 100-200 πολυεθνικών που βγάζουν τρελά λεφτά στην Κίνα και στις αγορές του μισθολογικού ντάμπινγκ; (Η Γερμανία είναι μια απ' αυτές).
Πρόβλεψή μου: όχι. Θα δημιουργήσει απλώς ένα κλίμα τεχνητής ευφορίας για ένα διάστημα που, σε συνδυασμό με την ευφορία για την μεταπανδημική εποχή, θα φτιάξει μια μαγική εικόνα ενός μπουμ της οικονομίας. (Εξου και ο ενθουσιασμός του χρηματιστηρίου, παρά την αύξηση του κατώτατου μισθού και τα άλλα "φιλεργατικά". Με τριμηνίες ζουν οι άνθρωποι, αυτός είναι ο ορίζοντάς τους...).
Και στο τέλος του δρόμου, θα έρθει το αναπόφευκτο. Το διπλό "μέγα κραχ" που τόσοι προβλέπουν: της πρώτης αμερικανικής χρεοκοπίας που θα είναι μαζί και κατάρρευση του δολλαρίου και ποιος ξέρει ποιων και πόσων άλλων ακόμη... Endgame. Αλλαγή εποχής. Όπως και ο Τραμπ, έτσι και ο Μπάιντεν θα φανεί στο τέλος ότι δεν μπορεί να ανασχέσει τη δυτική παρακμή. Το ερώτημα είναι θα μπορούσε κάτι, οτιδήποτε, αυτή τη στιγμή, να την ανασχέσει;
Γι' αυτό ο Μπάιντεν προτείνει (ρητορικά) κατώτατο όριο εταιρικής φορολόγησης το 21% για όλες τις χώρες (και πήρε και μερικά, εξίσου ρητορικά, και υποκριτικά, "ναι" στην πρότασή του αυτή). Τους φορολογικούς παραδείσους όμως τους ρώτησε;
Ακόμη κι αν καταρρεύσει το σινοδυτικό εμπόριο, και πάλι η οικονομία των ΗΠΑ δεν είναι "ανταγωνιστική" με καθεστώς "ελεύθερων αγορών"). Θα τολμήσει ο Μπάιντεν να το θίξει, όταν χρηματοδότης του κύριος είναι η Ουώλλ Στρητ των 100-200 πολυεθνικών που βγάζουν τρελά λεφτά στην Κίνα και στις αγορές του μισθολογικού ντάμπινγκ; (Η Γερμανία είναι μια απ' αυτές).
Πρόβλεψή μου: όχι. Θα δημιουργήσει απλώς ένα κλίμα τεχνητής ευφορίας για ένα διάστημα που, σε συνδυασμό με την ευφορία για την μεταπανδημική εποχή, θα φτιάξει μια μαγική εικόνα ενός μπουμ της οικονομίας. (Εξου και ο ενθουσιασμός του χρηματιστηρίου, παρά την αύξηση του κατώτατου μισθού και τα άλλα "φιλεργατικά". Με τριμηνίες ζουν οι άνθρωποι, αυτός είναι ο ορίζοντάς τους...).
Και στο τέλος του δρόμου, θα έρθει το αναπόφευκτο. Το διπλό "μέγα κραχ" που τόσοι προβλέπουν: της πρώτης αμερικανικής χρεοκοπίας που θα είναι μαζί και κατάρρευση του δολλαρίου και ποιος ξέρει ποιων και πόσων άλλων ακόμη... Endgame. Αλλαγή εποχής. Όπως και ο Τραμπ, έτσι και ο Μπάιντεν θα φανεί στο τέλος ότι δεν μπορεί να ανασχέσει τη δυτική παρακμή. Το ερώτημα είναι θα μπορούσε κάτι, οτιδήποτε, αυτή τη στιγμή, να την ανασχέσει;