Από: in.gr
Θεωρείται θρύλος της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Ο λόγος για τον αντιπτέραρχο εν αποστρατεία, Γιώργο Πλειώνη.
Ο θρύλος της Αεροπορίας
Ο Γιώργος Πλειώνης γεννήθηκε στις 17 Μαρτίου του 1920 στην Κύμη Ευβοίας και το 1939 εισήλθε στη σχολή Ικάρων.
«Από μικρός ακόμα, όταν ήμουν στο Δημοτικό σχολείο, έβλεπα τ’ αεροπλάνα που περνάγανε και αυτό με έκανε να θέλω και εγώ να πετάξω. Ήταν τ’ όνειρό μου» είχε δηλώσει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Ο πατέρας του δεν του επέτρεψε αρχικά να «γραφτεί» στη σχολή. «Για να μπορέσω να υποβάλλω τα χαρτιά μου πλαστογράφησα την υπογραφή του πατέρα μου, ό,τι συγκατατίθεται για να λάβω μέρος στον διαγωνισμό. Διαγωνίστηκα δυο φορές. Η πρώτη ήταν το 1938. Με απέρριψε η υγειονομική επιτροπή γιατί ήμουν πάρα πολύ αδύνατος. Την δεύτερη φορά πέρασα την υγειονομική επιτροπή, ήμασταν 1200 υποψήφιοι για 25 θέσεις. Ήρθα 14ος«.
Όταν κυνήγησε τον Ρόμελ
Την
επόμενη χρονιά, σύμφωνα με τη Μηχανή του Χρόνου, ξέσπασε ο Β΄
Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο Πλειώνης ήταν δευτεροετής Ίκαρος.. Με τους
υπόλοιπους συμφοιτητές του μεταφέρθηκε στο Άργος για την ολοκλήρωση της
πτητικής εκπαίδευσης. Τον Απρίλιο του 1941 μετέβη στην αεροπορική βάση
της βρετανικής RAF στη Χαμπανία του Ιράκ, για εκπαίδευση στα σύγχρονα
μαχητικά της εποχής, γνωστά και ως Χαρικέιν (hurricane). 
Εκεί, ξεκίνησε να υπηρετεί στη 335η Μοίρα Δίωξης, την πρώτη ελληνική πολεμική μοίρα που δημιουργήθηκε στην έρημο του βορειοαφρικανικού μετώπου και συμμετείχε στη θρυλική μάχη στο Ελ Αλαμέιν. Ο Πλειώνης ανέφερεγια τη διαμονή του στη Βόρεια Αφρική, την περίοδο που η μοίρα του κυνηγούσε τον στρατάρχη της Ναζιστικής Γερμανίας, Έρβιν Ρόμελ: «Όταν κυνηγάγαμε τον Ρόμελ, η διατροφή μας ήταν μια κονσέρβα κρέατος, η λεγόμενη «μπουλμπιφ», και μια γαλέτα που για να τη σπάσουμε, μια και δεν υπήρχαν πέτρες στην έρημο, την βάζαμε μέσα στην καραβάνα με νερό για να μαλακώσει και να τη φάμε. Το ημερήσιο συσσίτιο μας ήταν μια γαλέτα, μια κονσέρβα και ένα παγούρι νερό».
Ο σκύλος του διαισθάνθηκε τον θάνατό του
Τη πρώτη φορά που ο Πλειώνης, ήρθε αντιμέτωπος με τον θάνατο ήταν στις 12 Φεβρουαρίου 1943, κατά την πτήση του με καταδιωκτικό Χάρικειν (Hurricane).
Πριν επιβιβαστεί στο αεροσκάφος, ο σκύλος του Μάξ, γάβγιζε συνεχώς και δάγκωνε τη φόρμα του, προσπαθώντας να τον αποτρέψει να μπει. Ο Έλληνας πιλότος προσπαθούσε να τον διώξει, όμως το τετράποδο επέμενε. Φαινόταν ανήσυχο.
Κατά τη διάρκεια της πτήσης και ενώ ο Πλειώνης βρισκόταν αρκετά ψηλά, ο καιρός άλλαξε απότομα. Βροχές, χαμηλή νέφωση και περιορισμένη ορατότητα έθεσαν τον Έλληνα πιλότο σε κίνδυνο. Την κατάσταση επιδείνωσε μία φωτοβολίδα αναγνώρισης που έσκασε στο αεροσκάφος του, με αποτέλεσμα το κόκπιτ να πάρει φωτιά.
Ο Πλειώνης έπεσε στη θάλασσα, όπου κινδύνεψε να πεθάνει για δεύτερη φορά. Για τουλάχιστον μισή ώρα πάλευε με τη φουρτουνιασμένη Μεσόγειο. Για καλή του τύχη, τον εντόπισε συμμαχικό πολεμικό αεροσκάφος και τον διέσωσε.
Γλίτωσε τον θάνατο 3 φορές
Η δεύτερη περιπέτεια του Γιώργου Πλειώνη συνέβη στις 30 Ιουνίου του 1944. Κυβερνήτης αυτή τη φορά ενός βρετανικού «Σπιτφάιρ», εκτελούσε αποστολή συνοδείας νηοπομπής, όταν ο κινητήρας του παρουσίασε βλάβη. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει και να προσθαλασσωθεί. Αυτή τη φορά, η θάλασσα ήταν γαλήνια και η περισυλλογή του από συμμαχικό πλοίο ήταν άμεση.
Λίγα χρόνια μετά τη λήξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, τον Οκτώβριο του 1951, ο Πλειώνης στάλθηκε στην Κορέα, όπου ανέλαβε διοικητής του 13ου Σμήνους Μεταφορών, με επτά αεροπλάνα C-47, τις γνωστές και ως «Ντακότες».
Τότε
ήταν που αντιμετώπισε για τρίτη φορά το χάρο. Στη διάρκεια απογείωσης
του από το αεροδρόμιο της Σεούλ, έσβησε ένας από τους κινητήρες. Ο
πύργος ελέγχου έδωσε εντολή να προσγειωθεί χρησιμοποιώντας στον μοναδικό
διάδρομο. Ταυτόχρονα όμως, στην άλλη άκρη του διαδρόμου, ήταν έτοιμο να
απογειωθεί ένα αμερικανικό τετρακινητήριο πολεμικό αεροσκάφος.
Τελευταία στιγμή, ο πύργος έδωσε εντολή στο αμερικανικό αεροσκάφος να
σταματήσει τη διαδικασία απογείωσης και για λίγα δευτερόλεπτα τα δυο
αεροσκάφη γλίτωσαν τη σύγκρουση. 
Ο Πλειώνης αποστρατεύτηκε τη περίοδο της Χούντας, καθώς αρνήθηκε να συνεργαστεί με το καθεστώς της 21ης Απριλίου.
Το 1970, η Ασφάλεια αρνήθηκε τη χορήγηση διαβατηρίου και του απαγόρευσε την προμήθεια αγαθών από τα στρατιωτικά καταστήματα, στερώντας του παράλληλα και το δικαίωμα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στα στρατιωτικά νοσοκομεία. Το 1975 του απονεμήθηκε ο βαθμός του Υποπτεράρχου και το 1981 ο βαθμός του Αντιπτεράρχου. Ο αντιπτέραρχος ε.α, Γιώργος Πλειώνης, τιμήθηκε με περισσότερα από 24 ελληνικά και ξένα παράσημα.
Υπήρξε ο εμπνευστής και ιδρυτής του πρώτου συνδέσμου βετεράνων αεροπορίας, που δημιουργήθηκε το 1984. Στις 23 Οκτωβρίου 2017 βραβεύτηκε από τον αναπληρωτή υπουργό Άμυνας. Πέθανε στις 20 Απριλίου 2021 σε ηλικία 101 ετών.