Από: analyst.gr
Άποψη
Τους τελευταίους 15 μήνες, οι Πολίτες των περισσοτέρων κρατών του πλανήτη έχουν τρομοκρατηθεί από το κατακλυσμό των ειδήσεων σχετικά με την πανδημία, από τα κλειδώματα (lockdowns), από τις καραντίνες, από την υποχρέωση τήρησης κοινωνικών αποστάσεων, από τις μάσκες, από τις απαγορεύσεις ταξιδιών ή διακοπών κοκ. Πρόσφατα τώρα, από τις ενέσεις με πειραματικές θεραπείες τροποποίησης γονιδίων που δεν είναι αληθινά εμβόλια με την παραδοσιακή τους έννοια, ενώ έχουν προσωρινή άδεια έως το 2023 – καθώς επίσης από τα υπόλοιπα που φαίνεται πως έχουν κάποια προβλήματα, αφού έχουν απαγορευθεί από ορισμένα κράτη.
Εν προκειμένω, οι άνθρωποι είτε προσαρμόζονται, είτε γίνονται αντικοινωνικοί και αποσύρονται – ενώ είναι δεδομένο πως αυξάνονται ραγδαία οι διαταραχές, όπως το άγχος, η κατάθλιψη, η βία, η κατάχρηση ναρκωτικών, η υπερκατανάλωση αλκοόλ, καθώς επίσης οι αυτοκτονίες. Το μεγάλο πρόβλημα που εμφανίζεται εδώ είναι το ότι, όταν η ανθρώπινη συμπεριφορά προσαρμοσθεί με αυτόν τον τρόπο, δεν είναι εύκολο να επιστρέψει στην προηγούμενη κατάσταση της – στο πώς ήταν δηλαδή πριν από την πανδημία.
Εάν τώρα δεν συμβεί ενδιάμεσα κάποιο εξίσου καταστροφικό γεγονός που θα προκαλέσει μία νέα προσαρμογή, όπως ένας πόλεμος ή μία φυσική καταστροφή, η παραπάνω συμπεριφορά μπορεί να συνεχισθεί για πολλά χρόνια – ενδεχομένως για δεκαετίες. Εκτός αυτού, επειδή κάποιοι άνθρωποι προσαρμόζονται πιο εύκολα από άλλους, η συγκεκριμένη κατάσταση είναι δυνατόν να οδηγήσει σε συγκρούσεις – μεταξύ αυτών που είναι πιο ικανοί να επανέλθουν στο φυσιολογικό, καθώς επίσης εκείνων που δεν μπορούν.
Περαιτέρω, στο παράδειγμα των Η.Π.Α., μία αλυσίδα Σούπερ Μάρκετ στη Νέα Υόρκη, αποφάσισε να πάψει να απαιτεί μάσκες στους εσωτερικούς χώρους της για όσους έχουν εμβολιασθεί – χωρίς όμως να ζητάει απόδειξη εμβολιασμού. Το γεγονός αυτό προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση πολλών πελατών της που επέμειναν στην απαίτηση μάσκας – λέγοντας επί πλέον πως θα συνεχίζουν να φορούν επ’ αόριστον τις μάσκες τους. Αρκετοί δε ισχυρίσθηκαν ότι, κάθε «επιστημονικά εγγράμματο» άτομο, θα εξακολουθεί να φοράει μάσκα – παρά το ότι η πραγματική επιστήμη δείχνει πως η μάσκα δεν λειτουργεί και δεν προστατεύει.
Προκλήθηκε λοιπόν μία σύγκρουση, μεταξύ των οπαδών και των αρνητών της μάσκας – ενώ οι διαχειριστές του καταστήματος, οι οποίοι απλά προσπαθούσαν να επιστρέψει στο φυσιολογικό, βρέθηκαν στο στόχαστρο και των δύο πλευρών, υφιστάμενοι καυστικά σχόλια. Το συμπέρασμα εδώ, χωρίς φυσικά να υιοθετούμε τη θέση της μίας ή της άλλης πλευράς, είναι πως ο φόβος δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί – ακόμη και αν εξαφανισθεί εντελώς η πανδημία. Κάτι ανάλογο θα συμβεί με τις υπόλοιπες «νέες συνήθειες» – όπως είναι η στήριξη των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών από τα κράτη.
Συνεχίζοντας, ενώ οι κυβερνήσεις εγκαινιάζουν με τυμπανοκρουσίες το ψηφιακό πιστοποιητικό εμβολιασμού, όπως σήμερα η ελληνική, σαν να πρόκειται για μία μεγάλη δική τους επιτυχία, διαβεβαιώνουν ταυτόχρονα τους Πολίτες πως δεν θα είναι υποχρεωτικό – κάτι που φυσικά είναι ψέμα, αφού ευρίσκεται ήδη σε εξέλιξη η διαδικασία.
Για παράδειγμα, η ΕΕ έχει ήδη ανακοινώσει πως δεν θα επιτρέπεται να ταξιδεύουν οι Αμερικανοί στην επικράτεια της, χωρίς πιστοποιητικό εμβολιασμού – δηλαδή μία επικύρωση κωδικού QR στο κινητό τηλέφωνο του ταξιδιώτη. Παρεμπιπτόντως εδώ, δεν υπάρχει καμία αναφορά σε αυτούς που έχουν ήδη νοσήσει από τον Covid και αναρρώσει – παρά το ότι έχουν πραγματικά αντισώματα που είναι πολύ πιο αποτελεσματικά από τα γενετικά τροποποιημένα, τα οποία παράγονται από τα πειραματικά εμβόλια.
Σε κάθε περίπτωση, όλες αυτές οι πολιτικές επιλογές που διαφέρουν από χώρα σε χώρα, εκτός του ότι είναι ενοχλητικές και αυξάνουν τους ανθρώπινους φόβους, δεν είναι καθόλου δωρεάν – αφού επιβαρύνουν με τεράστιο κόστος την οικονομία, ενώ επιβραδύνουν την ανάκαμψη, παρά τις τεράστιες ποσότητες χρημάτων που διατίθενται με δημοσιονομικά και με νομισματικά μέτρα. Οι φόβοι για να πάει κανείς για ψώνια, για φαγητό, στον κινηματογράφο ή για διακοπές, θα παραμείνουν για πολύ καιρό ακόμη, αποτελώντας τροχοπέδη για την οικονομική ανάπτυξη – αφού η ζήτηση, οπότε οι επενδύσεις, θα διατηρηθούν σε χαμηλά επίπεδα.
Ο Μεγάλος Αδελφός
Περαιτέρω, η πρόθεση των κυβερνήσεων, παρά τις αντίθετες αρχικά δηλώσεις σχετικά με την υποχρέωση εμβολιασμού μόνο των υπερηλίκων και των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, είναι ο εμβολιασμός όλων – με την επίκληση της δημιουργίας ανοσίας αγέλης που, από το 60-70% του πληθυσμού αυξήθηκε στο 80%, στο 90% και πλέον στο 100%.
Εν προκειμένω, σε πολλές χώρες, υπάρχουν μεγάλες αντιδράσεις που δεν αφορούν μόνο τους «επιστημονικά αγράμματους», τους γραφικούς και τους οπαδούς των θεωριών συνωμοσίας – όπως μίας ομάδας Γερμανών επιστημόνων που, με τον τίτλο «Κάτω τα χέρια από τα παιδιά μας, λέμε όχι στον υποχρεωτικό εμβολιασμό», γράφουν τα εξής:
“Είμαστε εναντίον της συνεχώς μεγαλύτερης προσπάθειας να συμπεριληφθούν τα παιδιά στη στρατηγική εμβολιασμού της ομοσπονδιακής κυβέρνησης της Γερμανίας. Είναι γνωστό πως τα εμβόλια, με βάση τα γονίδια που αναπτύχθηκαν από τη φαρμακευτική βιομηχανία, έχουν εγκρίσεις έκτακτης ανάγκης. Πρόκειται δηλαδή για εμβόλια εγκεκριμένα με μια ταχεία διαδικασία, ενώ δεν έχουν περάσει από τις συνήθεις μακροπρόθεσμες διαδικασίες δοκιμών και αξιολόγησης. Όπως γνωρίζουμε, όχι μόνο στη Γερμανία, αυτά τα εμβόλια περιέχουν ανυπολόγιστους κινδύνους για την υγεία ανθρώπων όλων των ηλικιών.
Η πρόθεση εμβολιασμού παιδιών και εφήβων σε μαζική κλίμακα, πρέπει επομένως να θεωρηθεί ακόμη πιο προβληματική. Τα παιδιά ευρίσκονται σε εξέλιξη, στη διαδικασία ευαισθητοποίησης της προσωπικότητάς τους, σε μια μόνιμη φυσική και διανοητική διαδικασία αλλαγής, ενώ είναι επιρρεπή σε κρίσεις.
Ο τρόπος με τον οποίο τα ειδικά, γρήγορα δημιουργημένα εμβόλια που βασίζονται σε γονίδια για την καταπολέμηση της πανδημίας, θα επηρεάσουν τη διαδικασία ανάπτυξης των παιδιών μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, είναι εντελώς ανεξερεύνητος. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι απολύτως ανεύθυνο να χρησιμοποιηθούν αυτά τα εμβόλια που έχουν ήδη ανακοινωθεί, με βάση γονίδια. Για εμάς είναι ακατανόητο το ότι, ο εμβολιασμός αυτής της ηλικιακής ομάδας προωθείται από τις κυβερνήσεις” (πηγή).
Εν τούτοις, οι απειλές εναντίον της ελευθερίας μας ουσιαστικά, δεν προέρχονται μόνο από τις κυβερνήσεις – αλλά, επί πλέον, από τις μεγάλες τεχνολογικές και φαρμακευτικές επιχειρήσεις, γνωστές ως «Big Tech» και «Big Pharma». Όλα αυτά μαζί δε αποτελούν συστατικά της νέας ψηφιακής κουλτούρας του Μεγάλου Αδελφού του 21ου αιώνα – ενώ θυμίζουν τρομακτικά το 1984 του Orwell.
Με απλά λόγια, ως αποτέλεσμα των περιορισμών Covid που χρησιμοποιούνται για τη μείωση των ελευθεριών των ανθρώπων και για την τρομοκρατία του πληθυσμού, του 99% από το 1%, οι τακτικές του «Μεγάλου Αδελφού», του «Big Brother», δεν αποτελούν πλέον μία προειδοποίηση – αλλά είναι μία οδυνηρή πραγματικότητα. Γιατί επιβάλλονται; Επειδή το σύστημα δεν μπορεί πια να επιβιώσει διαφορετικά – λόγω των τεράστιων εισοδηματικών ανισοτήτων που έχουν δημιουργηθεί, των βουνών των χρεών, των φουσκών κοκ.
Παράδειγμα ξανά οι Η.Π.Α. και το πνευματικό τέκνο του κυβερνήτη της Νέας Υόρκης, το «Excelsior Pass», οι πολιτικές του οποίου σκότωσαν πάνω από 15.000 Αμερικανούς – όταν ανάγκασε τα θύματα του Covid να οδηγηθούν στα γηροκομεία, με αποτέλεσμα να διαδώσουν την πανδημία στα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας, στους υπερήλικες.
Ειδικότερα, το «Excelsior Pass» είναι ένα ψηφιακό διαβατήριο εμβολιασμού που χρησιμοποιεί έναν κωδικό QR στο κινητό τηλέφωνο – για να αποδείξει πως έχει κανείς εμβολιασθεί. Χωρίς αυτό το διαβατήριο, δεν μπορεί να παρακολουθήσει κανένας συγκεκριμένες θεατρικές παραστάσεις ή αθλητικές εκδηλώσεις – ενώ οι ιδιωτικές επιχειρήσεις που δεν τους επιβάλλεται κάτι τέτοιο από το κράτος, μπορούν να αποφασίσουν μόνες τους εάν ζητήσουν το «Excelsior Pass».
Στα πλαίσια αυτά, έχουν ήδη δημιουργηθεί αθλητικοί χώροι με προτιμόμενα καθίσματα για όσους διαθέτουν «Excelsior Pass» – ενώ χωριστά, σε υποβαθμισμένα σημεία του σταδίου, καθίσματα για όσους δεν διαθέτουν. Παρά το ότι λοιπόν έως σήμερα κυριαρχούσε το ιατρικό απόρρητο, τώρα θα πρέπει να δείξει κανείς τα ιατρικά του αρχεία δημόσια – αφού διαφορετικά δεν θα μπορεί να παρακολουθήσει ένα παιχνίδι μπάσκετ. Οι απορίες που δημιουργούνται εδώ είναι οι εξής:
“Τι γίνεται με εκείνους που έχουν ακόμη ισχυρότερα αντισώματα, επειδή επέζησαν του COVID; Τι γίνεται με το γεγονός ότι, τα «εμβόλια» δεν είναι πραγματικά εμβόλια αλλά πειραματικές θεραπείες τροποποίησης γονιδίων που μπορεί να προκαλέσουν μόνιμες αλλαγές στη γενετική μας σύνθεση; Τι γίνεται με τη δημόσια ταπείνωση που συνοδεύει τον διαχωρισμό; Τι γίνεται εάν αποφασισθεί μετά από κάποιους μήνες πως θα χρειασθεί μία τρίτη, τέταρτη κοκ. δόση; Τι γίνεται εάν το διαβατήριο εμβολιασμού λήξει, εάν αρνηθεί κανείς την τρίτη δόση; Θα πρέπει να κάνει κανείς ότι του λένε σε όλη την υπόλοιπη ζωή του, για να μην του αφαιρεθεί το διαβατήριο;”
Προφανώς υπάρχουν πολύ περισσότερες ερωτήσεις και απορίες από τις παραπάνω, αν και κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί κανείς «αναχρονιστικός» και «επιστημονικά αγράμματος». Η αλήθεια είναι όμως το ότι, ο Covid μεταμορφώθηκε από μία πανδημία σε μία ημιμόνιμη δικαιολογία για τις κυβερνήσεις που υπηρετούν τις «Big Tech» και «Big Pharma», οπότε και το χρηματοπιστωτικό κτήνος που τις κατέχει, να εισβάλουν στην ιδιωτική ζωή των ανθρώπων και να τους ελέγχουν – ακριβώς όπως ο Μεγάλος Αδελφός του Orwell.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, εμείς οι Έλληνες έχουμε συνηθίσει πια να μας επιβάλλουν οι σκιώδεις κυβερνήτες της χώρας μας και μελλοντικοί ιδιοκτήτες της ότι θέλουν – καθώς επίσης να μας χρησιμοποιούν ως πειραματόζωο κάθε είδους νόμου που υιοθετεί η Ευρώπη. Για παράδειγμα, είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρωζώνης που, εκτός του ότι έχει υποθηκεύσει τα πάντα και κυριολεκτικά λεηλατείται, ευρίσκεται υπό το καθεστώς της «αυξημένης εποπτείας» – σύμφωνα με το νόμο 472 που επιβλήθηκε από τον Σόιμπλε το 2013, με πειραματόζωο την Ελλάδα.
Με δεδομένο τώρα το ότι, η κυβέρνηση-υποχείριο ελέγχει πάνω από το 80% των ΜΜΕ, καθώς επίσης όλες τις δημοσκοπήσεις, είναι σε θέση να χειραγωγήσει τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού – ενώ είναι ασφαλώς ανόητο να τοποθετείται κανείς αντίθετα σε ένα κοπάδι, αφού είναι σίγουρο πως θα ποδοπατηθεί. Εν τούτοις, όσο ακόμη επιτρέπεται η ελευθερία της έκφρασης, μπορεί να λέει τη γνώμη του – προσεκτικά φυσικά, για να μην «κακοποιηθεί».