Πολιτικός ακτιβισμός, εκστρατείες σπίλωσης προσώπων, κακόβουλοι αποκλεισμοί και γελοιοποίηση κριτικών απόψεων, χειραγώγηση της κοινής γνώμης και προπαγάνδα υποκαθιστούν όλο και περισσότερο την παραδοσιακή, ανεξάρτητη δημοσιογραφία. Και ο «συνδετικός κρίκος» δεν είναι μόνο τα δεκάδες εκατομμύρια των επιδοτήσεων της εκτελεστικής εξουσίας προς επιλεγμένους εκπροσώπους της «Τέταρτης Εξουσίας», αλλά και ο κοινός τους «πολιτισμικός αγώνας».
Όλο και περισσότερο είμαστε μάρτυρες μιας «σύγκρουσης» μεταξύ ατομισμού και συλλογικότητας, μεταξύ νεποτιστικού κομματισμού και δημοκρατίας, μεταξύ παγκοσμιοποίησης και έθνους, μεταξύ τυραννίας και ελευθερίας. Κι όλα αυτά την ώρα που η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία πιστεύει ότι αυτή η «πολιτισμική σύγκρουση» δεν την αφορά, εκτιμώντας, εντελώς λανθασμένα, ότι κάποιοι άλλοι «θα βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά».
Όμως, αυτό το μιντιακό-πολιτικό πνεύμα συγκατάβασης, αλληλοϋποστήριξης και συνεργασίας, ανεξάρτητα από την πανδημία και τις τραγικές επιπτώσεις της, βρίσκεται σε απόλυτη αντίθεση με το πνεύμα και τη λειτουργία της δημοκρατίας. Γι αυτό και η υπέρμετρη ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας, όπως και η απρόσκοπτη οικοδόμηση γενικών όρων καταστολής, περιστολής ατομικών ελευθεριών και επιβολής αυθαίρετων και αμφιλεγόμενων κυβερνητικών αποφάσεων ξανακάνουν επίκαιρο το : «Οι καιροί ου μενετοί»! Για όσους ακόμα μπορούν και αντιστέκονται!