 |
| m_u_z007 / pixabay |
Στη χώρα μας, εμείς οι Έλληνες, γιορτάζουμε σε όλες τις ηλικίες τις ονομαστικές γιορτές και μόνο στα παιδιά μας, γιορτάζουμε και τα γενέθλιά τους. Δεν γνωρίζω αν αυτό συμβαίνει, επειδή θεωρούμε ότι το όνομά μας αξίζει περισσότερο από την γέννησή μας, ή διότι είναι ευκολότερο να βρούμε τον αντίστοιχο Άγιο από το ημερολόγιο, για να ευχηθούμε τους γνωστούς μας στην γιορτή τους, παρά να κρατήσουμε δικό μας ημερολόγιο των γενεθλίων τους, που νομίζω ότι είναι και το πιθανότερο.
Στις ονομαστικές όμως γιορτές, υπάρχει ένα κενό, γιατί υπάρχουν πολλοί συμπολίτες μας, οι οποίοι δεν γιορτάζουν, επειδή το όνομά τους είναι ένα από εκείνα των αρχαίων Ελλήνων και δεν περιλαμβάνεται στους Αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτό είναι ένα παράδοξο γεγονός, που με έχει πολύ προβληματίσει και στο παρελθόν, γι’ αυτό θα ασχοληθούμε και εδώ, μήπως καταφέρουμε να ερευνήσουμε, πώς δημιουργήθηκε αυτό το μεγάλο κενό, που προκάλεσε αυτή την αδικία σε πολλούς συμπολίτες μας.
Αν μετρήσουμε τους Αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που αναγράφονται στον ονομαστικό κατάλογό τους, θα διαπιστώσουμε ότι είναι συνολικά 339, αλλά επειδή αρκετοί απ’ αυτούς έχουν το ίδιο όνομα, όπως, για παράδειγμα, είναι οι 22 «Θεόδωροι» και οι 16 «Ιωάννιδες», τότε προκύπτει ότι τα διαφορετικά ονόματά τους είναι 297 .
Θα προσπαθήσουμε τώρα να βρούμε πόσα από τα ονόματα των συμπολιτών μας είναι σήμερα αρχαιοελληνικά. Έχει γίνει στο παρελθόν μία έρευνα και έχει συνταχθεί ένας πίνακας,
στον οποίο αναγράφονται όλα τα ονόματα των Ελλήνων πολιτών, ανάλογα με τον βαθμό σπανιότητας, καθώς και τα αρχαιοελληνικά.
Από τον πίνακα αυτόν και απ’ ότι εγώ γνωρίζω, από τα δικά μου ακούσματα που έχω μέχρι τώρα, προκύπτει ότι, τα διαφορετικά αρχαιοελληνικά ονόματα, που χρησιμοποιούνται σήμερα στη χώρα μας και δεν περιλαμβάνονται στον ονομαστικό κατάλογο των Αγίων, είναι περίπου εβδομήντα. Όμως, στον ίδιο πίνακα υπάρχουν και άλλα ονόματα ξενικής προέλευσης, όπως είναι, για παράδειγμα τα ονόματα, Αιμίλιος, Μάριος, Μαρίνος, Βίκτωρ, Ναπολέων, και πολλά άλλα, που ενδεχομένως ανήκουν στην καθολική ή σε άλλες Εκκλησίες και φυσικά δεν περιλαμβάνονται στους δικούς μας Αγίους. Στο σύνολό τους λοιπόν είναι πολύ περισσότερα από εβδομήντα.
Δυστυχώς, δεν έχουμε την δυνατότητα να μάθουμε, πόσοι απ’ αυτούς τους αδικημένους συμπολίτες μας αντιστοιχούν σε κάθε ένα απ’ αυτά τα ονόματα, για να υπολογίσουμε πόσοι είναι στο σύνολό τους. Θα πρέπει όμως, λογικά, να είναι πολλές εκατοντάδες, ή μάλλον χιλιάδες και θα ήσαν ασφαλώς περισσότεροι, αν στο πρόσφατο παρελθόν, σε μία μικρή αλλά σκοτεινή χρονική περίοδο, η ηγεσία της χώρας μας δεν μας υποχρέωνε να βαφτίζουμε τα παιδιά μας μόνο με ονόματα των Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Όμως ποτέ δεν είναι αργά. Μπορούμε, ακόμη και τώρα, να καθιερώσουμε να γιορτάζουμε όλοι, μόνο τα γενέθλιά μας, όπως κάνουν οι φίλοι μας οι Αμερικανοί. Μα, θα μπορούσε να πει κανείς, δεν είναι ανάγκη να γίνει αυτό. Είμαστε ελεύθεροι πολίτες και ο καθένας μας μπορεί να το αποφασίσει μόνος του, αρκεί να ενημερώσει γνωστούς και φίλους, για την ημερομηνία της γέννησής του.
Αλλά εδώ προκύπτει ένα πρόβλημα : Πόσοι από μας, δεχόμαστε να αποκαλύψουμε την ημερομηνία αυτή ολοκληρωμένη;
Μήπως λοιπόν, για τον λόγο αυτόν, αποδεχτήκαμε να γιορτάζουμε μόνο την ονομαστική μας γιορτή ; Γιατί δεν νομίζω ότι, αυτό θα μπορούσαν να μας το επιβάλουν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας.
Αιμίλιος Κομίνης Διπλωματούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός