«Είναι στη φύση του ανθρώπου να σκέφτεται λογικά και να ενεργεί παράλογα» είχε πει ο Γάλλος συγγραφέας Anatole France και σήμερα αυτό ακούγεται πιο επίκαιρο από ποτέ.
Σε έναν κόσμο κυριευμένο από μια πανδημία, η αντιμετώπιση αυτού του «ύπουλου, αόρατου εχθρού», και όλων των άλλων κλισέ χαρακτηρισμών που ακούμε πάνω από ένα χρόνο τώρα, αγγίζει τα όρια της παράνοιας. Τα μέτρα που λαμβάνονται χωρίς σημάδια προσεκτικής επεξεργασίας πλέον και κατανόησης της πραγματικής τους σημασίας στην πράξη έχουν καταστεί γελοία και περιφρονούνται από ένα μεγάλο μερίδιο των πολιτών που έχουν κουραστεί – μάλλον απυηδήσει – με τις τωρινές συνθήκες και την εμφανή πλέον αδυναμία όλων των ‘ειδικών’ να κάνουν πια κάτι ουσιώδης για να αλλάξει η πορεία της όλης κατάστασης. Κυριότερο όλων, το περιβόητο SMS που στέλνουμε στην κυβέρνηση για να βγούμε κατά τη διάρκεια ενός ατελείωτου ‘λοκντάουν’. Σε καμία άλλη χώρα στον κόσμο δεν εφαρμόστηκε αυτό το σύστημα και δη για τόσο παρατραβηγμένο διάστημα. Και κανείς δεν καταλαβαίνει τη λογική του.
Η παράνοια αυτής της κατάστασης εμφανίζεται σε πολλές μορφές και κατακλύζει όλες τις πτυχές της ζωής μας. Από το ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) δηλώνει πως καταπολεμά την παραπληροφόρηση αλλά η ίδια δεν παρέχει επαρκείς πληροφορίες για τα εμβόλια (τι είναι, τι ακριβώς κάνουν, πώς θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της πανδημίας) και τα παρουσιάζει ως πανάκεια εναντίον του κορωνοïού ενώ είναι απλά μια ασπίδα προστασίας, στο ότι τα κρούσματα αυξάνονται ακόμα κι όταν είναι όλα κλειστά – έτσι λαμβάνεται η απόφαση να εξακολουθεί να μην ανοίγει τίποτα οδηγώντας οικονομίες και νοικοκυριά στην βιοποριστική συντέλεια –, στο ότι απαγορεύονται τα ταξίδια αλλά οι πολιτικοί μας ηγέτες φαίνεται να εξαιρούνται από αυτά τα μέτρα που οι ίδιοι λαμβάνουν, στο ότι απαγορεύονται οι συναθροίσεις τις βραδινές ώρες λες και ο ιός κυκλοφορεί κατά ωριαία προτίμηση. Ή ακόμα και στο ότι τα μέτρα χαλαρώνουν συμπωματικά μόνο την θερινή περίοδο τουρισμού για να επανέλθουν όταν πλέον χειμωνιάσει.
«Το δίκαιο δεν έχει λογική» είχε πει ένας σοφός και πλέον διαφαίνεται αναμφίβολα αυτό. Άνθρωποι που έχουν την δύναμη και την εξουσία να λαμβάνουν αποφάσεις δεν έχουν τις σωστές ικανότητες, γνώσεις και δεξιότητες για να το κάνουν και συχνά χαρακτηρίζονται από μια έλλειψη αντίληψης της πραγματικότητας στην οποία ζει το μεγαλύτερο μερίδιο των πολιτών τους. Οι «άριστοι των αρίστων» δεν είναι πάντα οι πιο άξιοι αλλά μάλλον αυτοί με τις καλύτερες διασυνδέσεις. Κι αυτό δεν βοηθάει στο να κυβερνήσεις σωστά ούτε μια εταιρία, πόσο μάλλον μια χώρα σε συνεχιζόμενη κρίση.
Η μεγαλύτερη αρετή του ανθρώπου είναι να μπορεί να αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει γύρω του και να προσαρμόζεται σε αυτά. Να αλλάζει νοοτροπία για να αλλάξει το αποτέλεσμα. Αλλά οι δικοί μας ηγέτες φαίνεται να έχουν κολλήσει σε ένα φαύλο κύκλο που οι ίδιοι δημιούργησαν. Και δεν προσαρμοζόμαστε ούτε μετά από χρόνια – όπως για παράδειγμα η προτεραιότητα που δίνεται σε απαγόρευση τροφίμων/ υγρών άνω των 100μλ στα αεροπλάνα, ενώ εν μέσω πανδημίας ο Κύπριος πολίτης δικαιούται να ανέβει στο αεροπλάνο εν δυνάμει φορέας του ιού χωρίς να έχει υποστεί οποιοδήποτε τεστ, με την προϋπόθεση πως θα υποβληθεί σε έλεγχο μετά την άφιξή του, αφού έχει περάσει ώρες καθισμένος μπράτσο-μπράτσο με τόσους άλλους επιβάτες στην κλειστή αυτή συγκοινωνία. Καμία λογική. Και κανείς δεν λέει οτιδήποτε για αυτό.
Ίσως φταίμε και εμείς. Που απλά τα ανεχόμαστε. Δεν αντιδράμε. Δεν σκεφτόμαστε κριτικά και ορθά. Σε μια κοινωνία που έχει κουραστεί τόσο ώστε δέχεται τα πάντα χωρίς επεξεργασία, πώς θα υπάρξει βελτίωση; Πώς θα υπάρξει μια αλλαγή πορείας χωρίς την παραδοχή πως κάτι δεν γίνεται σωστά;
* Δημοσιογράφος με ειδικότητα σε ευρωπαϊκά, πολιτικά και κοινωνικά θέματα
(mcswhispers.wordpress.com)