Από: newsbreak.gr
Ίσως η αφρικανική χώρα να έχει περισσότερα ψήγματα αξιοπρέπειας και λιγότερους εξαρτώμενους από τη Γερμανία πολιτικούς ταγούς και τα κατάφερε, την ίδια στιγμή που η χώρα μας, η οποία συμμετέχει ως…ισότιμο μέλος με τη Γερμανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αδυνατεί να τα καταφέρει.
Όπως γράφουν οι Times του Λονδίνου και αποκάλυψε η Κύπρια ερευνήτρια Φανούλα Αργυρού, η συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ναμίμπια επιτεύχθηκε, και η πρώτη αναμένεται να πληρώσει τις αποζημιώσεις υπό μορφή χορήγησης για κοινωφελή προγράμματα, από τα οποία θα ωφεληθούν οι απόγονοι των επιζώντων, ενώ ο πρόεδρος της Γερμανίας, Σταϊνμάιερ θα προβεί σε επίσημη απολογία στη Βουλή της Ναμίμπια.
Παρότι η συμφωνία δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί από τη γερμανική κυβέρνηση, θεωρείται «κλεισμένη» και, αν μη τι άλλο, εκθέτει τη χώρα μας, που δεν τα έχει καταφέρει. Η αποζημίωση αφορά τα γεγονότα του 1904, όταν οι αυτοκρατορικές δυνάμεις της Γερμανίας, αντιδρώντας σε εξέγερση των ιθαγενών Herero, οδήγησαν όσους επέζησαν σε μια έρημο, όπου χιλιάδες πέθαναν από πείνα και αφυδάτωση. Τα δε επόμενα τέσσερα χρόνια, οι εθνικές ομάδες των Herero και των Namaqua στριμώχτηκαν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, όπου τουλάχιστον οι μισοί από αυτούς πέθαναν από πείνα, ασθένειες, υπερκόπωση, ξυλοδαρμούς και εκτελέσεις.
Μέχρι το τέλος της γενοκτονίας, οι Herero από 80.000 έμειναν περίπου 15.000 και επέζησαν οι μισοί από τις 20.000 των Namaqua. Σύμφωνα με τους Τάιμς του Λονδίνου, κάποιοι ιστορικοί χαρακτήρισαν τις δολοφονίες ως την πρώτη γενοκτονία που προηγήθηκε του Ολοκαυτώματος. Ισως, δε, από εκεί να αντλήθηκαν και τα… διδάγματα, που αξιωματικοί του γερμανικού στρατού μετέφεραν στον Κεμάλ Ατατούρκ και χρησιμοποιήθηκαν για τη Γενοκτονία των Ποντίων. «Πολλές νεκροκεφαλές και ακρωτηριασμένα ανθρώπινα μέρη μεταφέρθηκαν στη Γερμανία» έγραψαν οι Τάιμς «και τοποθετήθηκαν σε μουσεία ως μαρτυρία της υποτιθέμενης φυλετικής ανωτερότητας των Ευρωπαίων. Τα τελευταία από αυτά επιστράφηκαν στη Ναμίμπια το 2018».
Οι Herero, όμως, και οι Namaqua μάλλον κληροδότησαν στους επιγόνους τους μια πιο… ανεξάρτητη από την Ελλάδα χώρα, που δεν βολεύεται με το να θυμάται το ζήτημα των αποζημιώσεων απλά όταν έρχονται εκλογές. Δεν βολεύτηκαν στη «συγγνώμη» ενός Γερμανού υπουργού το 2004, αλλά διεκδίκησαν και δικαιώνονται. Εμείς, παρά την πληθώρα των νομικών επιχειρημάτων μας, προτιμάμε να κάνουμε την… πάπια, μη τυχόν και δυσαρεστήσουμε αυτούς που, με τη «βούλα» πια, χρηματοδοτούσαν τα πολιτικά κόμματα της χώρας. Ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θυσιάζουμε την ιστορική μνήμη!