Οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα και τη Δυτική όχθη, διωγμένοι, εκτοπισμένοι από μια γη που πριν από τρεις-τέσσερις γενιές τους ανήκε σχεδόν εξ ολοκλήρου, νιώθουν περικυκλωμένοι από δυνάστες Ισραηλινούς, αποφασισμένους να τους αφανίσουν.
Οι Ισραηλινοί με τη σειρά τους, γόνοι μιας μειονότητας που επί αιώνες υπέστη τα πάνδεινα, κάποιοι επιζήσαντες οι ίδιοι του Άουσβιτς, αισθάνονται περιζωμένοι από εκατοντάδες εκατομμύρια Αράβων και μωαμεθανών ορκισμένων να τους εξολοθρεύσουν.
Ο αραβομουσουλμανικός κόσμος πάλι αισθάνεται πολιορκημένος από τον κλοιό και την αιωνόβια χειραγώγηση των Αμερικανών και της Δύσης. Η Δύση και οι ΗΠΑ, τέλος, τρέμουν τον ισλαμικό ζηλωτισμό και τις ασύμμετρες επιθέσεις εις βάρος τους, ειδικά η Ευρώπη αγωνιά εμπρός στη διογκούμενη μάζα των μουσουλμάνων μεταναστών που δοκιμάζουν την ανοχή και την αντοχή της.
Η ιδέα ότι για κάθε πρόβλημα υπάρχει μια λύση είναι μια ευήθης προκατάληψη του νου μας. Υπάρχουν προβλήματα που δεν λύνονται. Μέσα σ' αυτή τη σπείρα του φόβου, ποια λύση, ποια καταλλαγή, ποια ειρήνη είναι ποτέ εφικτή;